Úrval - 01.09.1976, Síða 113

Á FERÐ MEÐ KALLA
111
„Ég geri verra en það. Ég er að
reyna að múta þér með kaffiþolla.
Og jafnvel ennþá verra en það. Ég
þýð upp á slurk af Old Granddad út í
kaffið. ’ ’
Þá þráðnaði hann alveg. „Það er
þara svona,” sagði hann glaðlega.
,,Bíddu meðan ég keyri jeppann út
af veginum.”
ísinn var brotinn. Hann settist
með krosslagða fætur á barrið á
jörðinni og dreypti á kaffinu sínu.
Kalli snasaði af honum og leyfði
honum að strjúka sér, nokkuð sem
Kalli gerir sjaldan. Hann lætur ekki
ókunnuga kjassa sig, heldur sig bara
annars staðar. En fingur þessa unga
manns fundu staðinn bak við eyrun á
Kalla sem honum þykir svo dæma-
laust gott að láta strjúka, hann dæsti
ánægjulega og lagðist hjá honum.
, ,Hvað ertu að gera? Á skyttiríi? Ég
sé byssur í bílnum hjá þér.”
,,Ég er bara á leið í gegn. Þú veist
hvernig það er, þegar maður sér
fallegan stað og er orðinn þreyttur.
Maður stansar eins og ósjálfrátt.”
,Já,” sagði hann. ,,Ég veit hvað
þú átt við. Þú ert vel búinn til
ferðalaga. ”
,,Nóg handa mér og Kalla.”
,,Kalla? Ég hef aldrei vitað hund
kallaðan Kalla. Halló, Kalli.”
,,Ég vil ekki lenda í útistöðum við
húsbónda þinn. Ætti ég ekki að
hypja mig núna?”
„Fjandakornið,” sagði hann.
,,Hann er ekki heima. Ég er yfir-
maðurinn núna. Þú gerir ekkert af
þér.”
,,Um daginn settist hérna að
einhver gaur, hálf skrýtinn. Ég kom
að reka hann. Þá sagði hann: Það er
ekki glæpur að fara um annars land.
Ég hef ekkert brotið af mér.”
, ,Ég ætla að hita kaffið þitt, ’ ’ sagði
ég. Ég setti í það hita á tvo vegu.
,,Þú býrð til fyrirmyndar kaffí,”
sagði gestur minn.
, ,Ég þarf að finna næturstað áður
en það verður of dimmt. Veistu um
nokkurn stað hérna lengra þar sem ég
get fengið að láta bílinn standa í
nótt?”
, ,Ef þú keyrir þarna bak við trén
séstu ekki frá veginum.”
Hann ók á undan mér í jeppanum
og hjálpaði mér að finna láréttan stað
fyrir Rósínant. Þegar dimmt var orðið
kom hann aftur að heimsækja mig og
dást að innréttingunni í Rósínant og
við drukkum saman viskí og létum
okkur líða vel og lugum dálítið hvor
að öðrum. Ég gaf honum eitthvert
smádót og nokkra reyfara í vasabroti
sem ég var búinn að lesa, fulla af
samförum og sadisma. I staðinn bauð
hann mér að dvelja meðan mig lysti
og sagðist myndu koma á morgun og
við skildum fara að veiða fisk í
vatninu og ég þáði að vera um kyrrt
einn dag að minnsta kosti. Það er
gaman að eiga vini og þar að auki
langaði mig að fá ráðrúm til að hugsa
um það sem ég hefði séö. Vörðurinn
var einmana og ennþá meira ein-
mana af því að hann átti konu og