Úrval - 01.03.1982, Qupperneq 51

KULUSVEPPIR ERU LOSTÆTI
49
til því að það yki á meðfædda græðgi
hennar.
Marcelle frænka slökkti á vélinni í
tveggja hestafla Citroén bílnum á
rykugri hliðargötu.Louise stökk út og
togaði í hálsbandið. „Það er
græðgin,” sagði Raymond. ,,Hún
finnur lyktina af kúlusveppum.”
Hún hljóp beinustu leið að eikartré
og þar notaði hún trýnið og fram-
lappirnar til að grafa niður í jörðina
en upp kom hún með eitthvað sem
minnti á svarta golfkúlu með vörtum.
Marcelle frænka sló hana á huppinn
áður en hún gat gleypt í sig sveppinn
og við náðum honum.
Um hádegi höfðum við náð I 19
sæmilega stóra kúlusveppi, svo
að ekki sé minnst á alla þá ormétnu
og uppþornuðu sem Louise át. Við
bundum hana og hófum máltíðina
með nokkrum nýjum kúlusveppum.
Við borðuðum þá hráa með salti, en
þannig kjósa sælkerar þá helst.
Ég fékk mér bita og vissi
samstundis hvers vegna sælkerar segja
að kúlusveppurinn frá Périgord eigi
engan sinn líka. Hann er kryddaður á
bragðið, minnir á hnetur, og
ilmurinn ólýsanlegur. Bragðið helst
lengur í munninum en nokkurt
annað bragð sem ég hef kynnst.
Raymond sagði mér að sveppirnir
væru svo ilm- og bragðsterkir að
sveitafólk setti oft einn eða tvo kúlu-
sveppi í eggjaskál yfír nótt til að búa
til eggjaköku með sveppabragði