Úrval - 01.03.1982, Qupperneq 105

103
Enginn hafði séð þá í tæpar tvær aldir. Allan þann tíma
voru þeirgrafnir undir strætum Parísar.
TÝNDU KÖNGARNIR
— Francois Giscard d’Estaing —
K
*
*
*
*
g var nýkominn á skrif-
stofu mína í París eftir að
hafa verið á tíu daga
ferðalagi erlendis þegar
aðstoðarbankastjóri óskaði eftir að
tala við mig sem fyrst.
„Við vorum að búa bankaplanið
undir malbikun meðan þú varst í
burtu,” sagði hann, ,,en við jarð-
vegsskiptin rákumst við á gamlar
styttur.” Ég var stokkinn út á hlað
áður en hann hafði lokið máli sínu
enda er ég mikill áhugamaður um
fornleifar.
Ég varð furðu lostinn yfir því sem
Francois Giscard d’Estaing, frændi fyrrverandi
franska forsetans og bankastjóri Franska
milliríkjaviðskipta-bankans, er áhugamaður
um fornleifafræði.
ég sáþennan aprílmorgun 1977. Búið
var að grafa tveggja og hálfs metra
djúpan skurð í jörðina og þar blasti
við mér heill veggur af styttubrotum.
Ég fór niður stigann og sá þrjú lög af
risastórum, hvítum steinhöfðum sem
höfðu verið skorðuð með brotum úr
höggmyndum. Þegar höfðu verka-
mennirnir lyft upp níu höfðum sem
voru næstum sexríu sentímetra há og
á að giska 150 kíló. Þau höfðu verið
vafín í segldúk og send til skjalasafns
okkarí Senlis.
Daginn eftir var föstudagurinn
langi og ég ók þessar 30 mílur til
Senlis eftir að bankinn lokaði um
hádegi. Ég varð undarlega spenntur
þegar ég sá þessi fögru höfuð með
skemmdu kórónurnar. Nefín voru
— Claude Bobin skráði —