Úrval - 01.03.1982, Side 107

105
brotin og djúp ör á vöngum en samt
virtust stytturnar ólga af lífí.
Svipurinn sýndi kraft og visku, hrein-
leika, blíðu og heiðríkju — þetta var
gotnesk höggmyndalist í sinni
fegurstu mynd.
Ég var mjög ákafur þegar ég kom
heim. Hvaða kónga sýndu þessar
myndir? Hvaðan komu þær? Mér
þótti ólíklegt að þær hefðu verið
fluttar til Parísar frá einhverri fjar-
lægri dómkirkju því að
kalksteinninn, sem þær voru höggnar
úr, var augsýnilega úr Ile-de-France-
námunum. Og það voru aðeins fjórar
stórar gotneskar dómkirkjur í og
nálægt París sem líklegt var að hefðu
borið svo stórar styttur: Notre-Dame
de Paris, Sainte-Chapelle, Saint-
Germain 1’Auxerrois og Saint-Denis.
Ég mundi eftir því að þau höfuð
sem enn voru í jörðu lágu þannig að
þau beindu öll andlitinu í suðaustur,
í áttina að Notre-Dame. Var það
vísbending?
Á laugardagsmorgni stóð ég innan
um páskagestina fyrir utan Notre-
Dame með sjónaukann minn.
Athygli mín beindist að „stúku
kónganna’ ’, múrbrúninni sem er yfír
súlnagöngunum þrem, en þar em
höggmyndir af hinum 28 konungum
í ísrael af ættkvísl Júda og með því
rakin ætt Krists allt frájesse til Jósefs.
Krýnd höfuð sumra styttanna
sem upphaflega voru í stúku
kónganna yfir aðaldyrum Notre-
Dame.