Víðförli - 01.12.1952, Qupperneq 4

66
VÍÐFÖRLI
ar beiðst af eða á? Hver yrðu svörin? Hvað ef barnið þitt
saklausa spyr þig í kvöld. Þú vilt ekki blekkja það, mátt ekki
blekkja það, inn í sálu þess má ekkert fara, sem ekki er satt,
jafnvel þótt það væri fagurt og hugþekkt. Hvað ef þetta barii
spyr þig blátt áfram: Var barnið litla í Betlehem Guðs sonur?
Var það Frelsarinn? Er Betlehemsbarnið ljósið, sem á að lýsa
mér, konungurinn, sem ég á að lúta, er það hann, sem ég á að
byggja á í lífi og dauða?
Þau eru svo mörg spurningarmerkin, sem nútíminn setur við
kenningar kristinnar kirkju. Þú hefur orðið var við þau mörg.
Nútíminn setur jafnvel stórt spurningarmerki við sjálfan tilveru-
rétt kirkjunnar öldnu, kirkjan kemur mörgum fyrir sjónir líkt
og drukknandi maður, sem flóð mikillar og örrar leysingar hefur
náð, holskeflur ríða yfir hana, ýmist þar, ýmist hér, hún grípur
í hálmstráin til þess að halda sér uppi, oftast í vörn, sjaldan í sókn.
En svo koma jólin og þá er eins og skipt sé um, þá er það nú-
tíminn, með öll spurningarmerkin, sem grípur krampataki og
dauðahaldi um þetta, sem allur kristindómur stendur og fellur
með, jötuna með barninu, sem er Guðs eilífi sonur og frelsari
heimsins, þá tekur nálega hvert mannsbarn undir þetta ótrúleg-
asta af öllu ótrúlegu:
Sá Guð, sem ræður himni háum,
hann hvílir nú í dýrastalli lágum.
Hann fjötrum reifa fast er vafinn
í frelsi barna Guðs svo þú sért hafinn.
hann þína tötra tók á sig,
að tign Guðs dýrðar skrýði þig.
Allt, sem annars er helzt véfengt, jafnvel talið hneykslanlegt,
er hér tjáð, hispurslaust, umbúðalaust. Og nútímamaðurinn tekur
undir, hann heldur sín jól, vill ekki missa sín jól, og engin til-
breytni önnur gæti bætt honum það upp að missa jólasálmana
og jólasöguna um fæðingu barnsins í Betlehem, um englasönginn,
sem ómaði í eyrum hirðanna, um hinn himneska boðskap um