Víðförli - 01.12.1952, Síða 15

HEILÖG SKÍRN
77
vilji, að við gjörum svo. Þannig ber okkur alveg að uppfylla
réttlæti (Mt. 3,15), fullnægja Guðs heilaga vilja.
Hvað á Jesús við með þessum orðum? Hann getur ekki átt við
annað en það, að sér beri að gangast undir skírn syndaranna, vera
með illræðismönnum talinn, eins og fyrir var spáð hjá Jesaja (53,
12), og fullna þannig réttlæti, eða eins og Jesaja orðar það: Gjöra
þannig marga réttláta (Jes. 53,11), skapa þeim skilyrði til lífs
með Guði. Jesús segist m.ö.o. ekki eiga nú að koma fram í messi-
önsku veldi. Hann á þvert á móti að skipa sér með syndurum,
gangast undir þeirra kosti, til þess að þeir geti staðist fyrir Guði
(orðið ,,réttlátir“), komizt inn í ríki hans.
í þessari vitund kemur Jesús á fund Jóhannesar, til þess að
öðlast skírn hans. Og skírnin verður máttug staðfesting þessarar
vitundar og bending um, hvað fyrir honum liggi. Öll samstofna
guðspjöllin (og Jóh. óbeint, 1, 32) segja frá miklum atburði,
sem gerðist á skírnarstundinni: Himnarnir ljúkast upp, Guðs andi
stígur yfir hann og rödd Guðs berst að eyrum hans: Þú ert minn
elskaði sonur, á þér hef ég velþóknun (Mk. l,10n og hlst.). Mér
vitanlega er það ekki fyrr en á síðari árum, sem menn hafa gefið
verulegan gaum að mjög athyglisverðu og mikilvægu sambandi
orðanna, sem hljóma úr himnunum á skírnarstundu hans við um-
mæli Jesaja um hinn líðandi Guðs þjón (sjá Jes. 42, lnn; 52,
13,nn; 53) og gildi þeirra fyrir meðvitund Jesú um þá braut,
sem fyrir honum liggi.1 2) Skírn Jesú er vígsla hans til krossdauð-
ans. Tvenn ummæli Jesú taka af skarið um þetta. Skírn verð ég
að skírast og hversu angistarfullur er ég, þangað til henni er
lokið (Lk. 12,49). Getið þið skírst þeirri skírn, sem ég skírist?
(Mk. 10,38). Á báðum stöðum talar Jesús ótvírætt um krossdauð-
ann. Upp frá þeirri stundu, er hann skírist í Jórdan, táknar skírn
1) Þetta felst í orðalaginu, eins og þaS er á frummálinu, prepon estin,
sbr. Hebr. 2,10.
2) Sjá: Oscar Cullmann: Voru ungbörn skírð í frumkristni? Víðförli,
4. árg. bls. 15—25, Giinther Bornkamm: Die neutestamentliche Lehre von
der Tanfe, bls. 38nn í Was ist die Taufe, herausgegeben von F. Gruenagel,
Stuttgart 1951.