Víðförli - 01.12.1952, Qupperneq 25

HEILÖG SKlRN
87
V.
Skírnin byggist á sögulegum veruleik, orðinni staðreynd, dauða
Jesú. Sú staðreynd markar aldahvörf í þessum heimi. Hin nýjá
öld hefst með upprisu Jesú. Skírnin leiðir inn í þá nýju öld.
Vér höfum séð, hvernig höf. Nýja test. setja skírnina í samband
við krossdauðann og upprisuna. Vér erum í skírninni krossfestir
með Kristi, en vér eigum að rísa upp með honum. Þannig skul-
ið þér álíta yður dauða syndinni, en lifandi Guði í Kristi Jesú
(Róm. 6, 11). Skírnin er fæðing af vatni, en einnig anda (Jh. 3,3).
Hún er laug endurfæðingar en einnig endurnýjungar heilags anda
(Tit. 3,5).
Skírnin sjálf er þáttaskilin, fæðingin. En á grundvelli hennár
kemur svo framhaldið. Hún er dyrnar inn í ríki Krists. Hið jarð-
neska valdsvið hans er samfélag þeirra, sem þekkja hann sem
Drottinn sinn, kirkjan. I framhaldi skírnarinnar kemur upplýsing
og uppbygging í orði Guðs, en í orði Guðs starfar heilagur and'i
og hann verkar fyrir orðið vitandi og vakandi trú og þannig féf
endurnýjungin fram, framgangan í andanum, helgunin, þannig
lifir og dafnar hinn nýi maður, sem kallaður er til lífs í skírninni.
Samband skírnarinnar við dauða og upprisu Krists er samband
hennar við þær staðreyndir tvær, sem hin alkunnu orðatiltæki
Nýja testamentisins benda til: „Fyrir Krist“ og „í Kristi“ — tvær
staðreyndir, sem ekki verða aðgreindar í lífi kristins manns.
Skírnin er lífgjöf Guðs. Trúin er að þiggja þá lífgjöf, veita líf-
inu viðgangs- og vaxtarskilyrði. I skírninni kemur Guð til mín,
ávarpar mig, útvelur mig, fæðir mig til lífs með sér. í trúnrii
svara ég. Trú er andsvar, aldrei annað. Samfélag við Guð er ekki
fyrst og fremst það, að hann svari mér, heldur hitt, að ég svara
honum. Trú er ekki það, að ég komi fyrst með mína afstöðu,
rnitt ákall, mína bæn, harin er alltaf fyrri til. Hann elskaði óss að
fyrrabragði. Meðan vér enn vorum óvinir tók Guðs oss í sátt.
(Róm. 5, 10). Hann frelsaði oss samkvæmt miskunn sinni. Hann
tók skrefið, ekki vér. Trú vaknar vegna þess að hún er vakin af
honum. Sjáið, hvílíkan kærleika faðirinn hefur auðsýnt oss (1.
Jh. 3, 1).