Víðförli - 01.12.1952, Side 26

88
VÍÐFÖRLI
I skírninni gengur Guð í veg fyrir manninn, gefur honum inn-
sigli náðar sinnar, pant óforgengilegrar arfleifðar. Svar manns-
ins er trú hans á þennan Guð. Hver sem afstaða mannsins hefur
þar til verið, hvort sem hann lætur skírast að eigin ósk á vöxnum
aldri eða meðtekur skírn sem barn að ósk og bæn ástvina sinna,
þá er þetta grundvallaratriði hið sama.
Hin postullegu rit Nýja testamentisins eru öll stíluð til skírðra
manna. Yfirleitt voru þeir menn, sem ávarpaðir eru, skírðir full-
orðnir. En skýrskotun postulanna til skírnarinnar og útlegging
þeirra út af henni á í öllum atriðum engu síður við þá, sem þeg-
ið hafa skírn á óvitaaldri. Þeir benda á þá óverðskulduðu náð,
sem tileinkuð hefur verið í skírninni og brýna fyrir að taka af-
leiðingunum af því, sem þeir hafa þegið. Hin hlutlæga staðreynd
skírnarinnar á í trúnni að verða huglægur innri veruleiki, per-
sónulega tileinkaður, vitandi þeginn. Þeir eiga vitandi vits að
verða það, sem þeir sakir Guðs miskunnar eru þegar orðnir, —
Ieysingjar Krists, frjálsir þegnar hans, Guðs börn. Þannig ræða
postularnir við skírða viðtakendur rita sinna. Þú ert konungs-
barn. Áttu að hegða þér eins og þræll? Þú ert borgari Guðsríkis.
Kemur það fram? Þú heitir kristinn. Ertu það? „Kristnir hafa af
Kristó nafn fengið og væri vel, að svo sem þeir eru nafnsins,
svo væru þeir og heilagleikans,“ segir meistari Jón, í góðu sam-
ræmi við postullega prédikun, svo sem vænta má.
Skírnþeginn fæðist á skírnarstundinni inn í nýja veröld. En
sú veröld á síðan að ljúkast upp fyrir honum, gagntaka hann.
Það gerist í samfélagi kirkjunnar, í vitandi tileinkun, í trú, í
kristinni breytni. 1 1. Kor. 6. talar Páll um lesti hins „gamla“
manns, ýmislegt það, sem „maður syndarinnar“ hefur í frammi. En
þér létuð þvost, þér eruð helgaðir, þér eruð réttlættir fyrir nafn
Drottins Jesú Krists og fyrir anda vors Guðs (v. 11). Vitið þér
ekki, að líkamir yðar eru limir Krists? (v. 15). Vitið þér ekki, að
líkami yðar er musteri heilags anda í yður, sem þér hafið frá
Guði? Og ekki eruð þér yðar eigin, því að þér eruð verði keyptir.
Vegsamið því Guð í líkama yðar (v. 19—20).