Víðförli - 01.12.1952, Side 59

MARÍA GUÐSMÓÐIR
121
ir minn og Drottinn minn. Hann, sem ræður himni háunt, varð
barn, varð maður, var píndur og grafinn og reis upp frá dauð-
um, til þess að ég, sem fyrir skemmstu var fóstur í móðurlífi og
innan stundar verð mold í moldu, ég, sem í dag er blaktandi
lífslogi í jarðnesku dufti, sem lifi af miskunn Guðs, ég, sem í
dag er sekur maður, sem Drottins biðlund líður, til þess að ég,
þetta hverfula fis, þetta brotlega barn, mætti njóta eilífra bróð-
urkjara með honum og hjá honum, sem er öllum himnum hærri
og ofar allri dýrð.
Hann varð það, sem vér erum, til þess að vér mættum verða
það, sem hann er — börn af Guði fædd, heilög, fullkomin og ei-
líflega sæl. Það er Guðs orð. Verði oss öllum eftir orðum hans,
svo að vér getum frá eilífð til eilífðar í hópi allra heilagra tekið
undir með Maríu, vegsamað hinn volduga Guð og í himneskum
fögnuði sungið: Önd mín miklar Drottin og andi minn gleðst
í Guði, frelsara mínum.