Víðförli - 01.12.1952, Blaðsíða 72

134
VÍÐFÖRLI
Bo'Sorciin tíu.
Vér höfum séð, að lögmálið er, þegar kærleikurinn leggur það
út, í rauninni aðeins eitt boð. Þannig túlkar Jesús lögmálið: „Lög-
vitringur freistaði hans og spurði: Meistari, hvert er hið mikla
boðorð í lögmálinu? En hann sagði við hann: Þú skalt elska
Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu og af allri sálu þinni og
af öllum huga þínum. Þetta er hið mikla og fyrsta boðorð. En
hið annað er líkt, þetta: Þú skalt elska náunga þinn eins og
sjálfan þig. Á þessum tveim boðorðum byggist allt lögmálið og
spámennirnir.“ (Mt. 22, 35—40).
Eins segir Páll: „Skuldið ekki neinum neitt, nema það eitt að
elska hver annan. Því að hver, sem elskar nánuga sinn hefur upp-
fyllt lögmálið. Því að þetta: Þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt
ekki morð fremja, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki girnast, og
hvert annað boðorð er í þessari grein innifalið, í þessu: Þú skalt
elska náunga þinn eins og sjálfan þig. Kærleikurinn gjörir ekki
náunganum mein. Þess vegna er kærleikurinn fylling lögmálsins.“
(Róm. 13, 8—10). Enn má minna á Jóh. 13,34 og 1. Jh. 4, 19—21.
Kærleikurinn, sem lögmálið krefst, „leitar ekki síns eigin“, (1.
Kor. 13,5). Þess vegna finnur hann náungann, sem Guð sendir í
veginn og sér, til hvers Guð ætlast. Þannig er háttað t. d. ástinni
og kærleikanum milli foreldra og barna. Alltaf finnur kærleik-
urinn þar vettvang sinn og verkefni.
En eru boðorðin þá ekki óþörf? í vissum skilningi. Ef Guð
krefst kærleika, þarf hann ekki að gefa oss skrá yfir allt, sem
vér eigum að gera. Það hefur hann ekki heldur gert. Slík skrá
er ekki til í Biblíunni. Fjölmargar mjög mikilvægar kröfur, sem
vér nútímamenn eigum að mæta, eru ekki til í Biblíunni sem bein
boðorð. Þegar Gestapo var að leita manns, sem hafði fundið
felustað á sjúkrahúsi og átti hryllilegar píslir vísar og e.t.v. dauða,
ef hann fyndist, gátu þá læknar og hjúkrunarkonur sjúkrahússins
fundið ritningarstað um það, að þau ættu að skrökva, ef þau
væru spurð um manninn? Máttu þau þar fyrir nota Biblíuna sér
til málsbóta, ef þau „sögðu satt“ og seldu manninn í hendur