Skógræktarritið - 15.10.2003, Síða 76

Greinarhöfundur við nyrðri hrísluna sem er upp af grasrindanum.
laust, og urðum við að gæta þess
að stórgrýtið ofan við okkur félli
ekki á fætur okkar. Eftir um 20
mínútna gang frá fyrri hríslunni
komum við að þeirri syðri, og
reyndist hún einnig vera reynivið-
ur, enn verr sett en sú fyrri. Hún
var lægri, kannski 1,5 metra há,
með ber, og stofnarnir Iíklega 60
talsins og enginn eins sver og á
þeirri nyrðri. Skriðan lá þungt á
henni og oddhvassir steinar ógn-
uðu efstu sprotunum. Við hlið
hennar lágu tveir dauðir sprotar,
hvítir og veðraðir. Einnig þarna
tókum við myndir, gáfum áburð
og lögðum sfðan af stað heim-
leiðis. Vegna þess hve skriðan var
varasöm ákváðum við að ganga
sömu leið til baka, að nyrðri
hríslunni, svo við gætum gengið
niður hættulausan grasrindann.
Lausagrjótið valt undan fótum
okkar, og einu sinni fór Iítil skriða
af stað að baki okkar.
Heimildir um reyniviðarhrísl-
una í Hvammsurð
Elstu heimildir um reyniviðar-
hrísluna íVatnsdalnum sem mér
eru kunnar eru úr ritum Stefáns
Stefánssonar grasafræðings, en
kona hans, Steinunn Frímanns-
dóttir, var frá Helgavatni í Vatns-
dal. Hann kannaði gróður í
Vatnsdal sumarið 1888 og skrif-
aði um þær rannsóknir á dönsku
í Videnskabelige Meddelelser
árið 18959. Þar segir hann frá ferð
sinni í Hvammsurðina í Vatns-
dalsfjalli, og er sá kafli dagbókar
hans f bókinni um rannsókna-
ferðir hans, sem Steindór Stein-
dórsson frá Hlöðum tók saman10:
„Ég hygg að hlíðin, sem urðin
þekur nú, hafi fyrrum eins og
raunar allar neðanverðar hlfðar
dalsins verið vaxnar birkiskógi,
sem blandaður hefir verið víði,
og reynirunnum á víð og dreif.
Þetta sannar fjöldi feyskinna trjá-
stofna og greina, sem er að finna
hingað og þangað í gjótunum í
urðinni, og einnig hinir sárafáu
Grasrindinn endaði svo sem 10
metrum neðan hennar, en upp
vorum við komnir eftir 20 mfn-
útna gang frá bílnum. Hríslan
myndaði eiginlega runna, grannir
viðarteinungar teygðu sig þétt
saman upp úr urðinni, og gætu
stofnarnir hafa verið um 30 tals-
ins og einir fjórir þeirra voru sver-
astir, líklega um 5 sentimetrar f
þvermál. Hríslan var um 3 metrar
á hæð þar sem mest var, og sjá
mátti að sums staðar voru bitin
blöð neðst á greinum, enda átti
sauðfé greiða leið upp grasrind-
ann. Hríslan hafði borið allmörg
ber og voru þau flest fallin eða
fuglétin. Við tókum myndir og
nærðumst á suðrænum ávöxtum,
en gáfum hríslunni nokkrar
áburðarlúkur, en áburð höfðum
við fengið á Hólabaki.
Við gengum nú suður að hinni
hríslunni og var skriðan nokkuð
varasöm, stórgrýtt og grjótið
74
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2003