Kjarnar - 01.02.1948, Blaðsíða 47

augu hennar, er hún hugsaði um
þessa óréttlátu misskiptingu á föð-
urástinni. „Ef hann aðeins vissi,
hve mér þykir vænt um hann. Gína
getur ekki elskað hann meira en
ég.“ Hún reis á fætur og gekk út
úr stofunni. Tvíburarnir hentust
fram hjá henni og hlupu út eins og
fætur toguðu. Hún gekk hægt upp
stigann og inn í herbergi sitt á
fjórðu hæð. Það var notalegt að
koma þangað inn og fá að vera í
einrúmi með þessar dapurlegu
hugsanir.
Frú Rogers stóð kyrr og þolin-
móð meðan maður hennar hneppti
kjólinn að henni á bakinu. Hún
þóttist ekki heyra óánægjumuldrið,
fussið og ræskingarnar, þegar af-
sleppur hnappur skauzt undan
fingrum manns hennar og komst
hjá að fara í hneppsluna. Þarna
slapp einn, en áður en óveðrið
skall á sagði hún:
„Ja, Jessi, það gengur svo mikið
á fyrir þér við þetta, að ég held
það sé réttast, að ég biðji Mary að
hneppa að mér kjólinn."
„Mary. Heldurðu að Mary geti
það með krókloppna og gigtveika
fingurna, þessar eldspýtur, sem
ekki geta haldið á nokkrum sköp-
uðum hlut? Heldurðu að Marv
geti hneppt að þér þennan níð-
þrönga bol, þetta eltiskinn,
þetta ..."
Frú Rogers hnykkti höfðinu ást-
leitnislega til og strauk niður eftir
stinnu og mjúku silkinu. „Jessi,
þú ættir að dást að konunni þinni,
þegar hún er í fallegum kjól. Þetta
er fallegasti kjóllinn, sem ég hef
nokkurn tímann átt. Þú átt að vera
hreykinn af Ágústínu þinni í kvöld.
Jæja, viðurkenndu nú, að kjóllinn
sé fallegur." Hún steig eitt eða tvö
skref fram til þess að sýna kjólinn
betur. Hún gleymdi því alveg, að
maður henar var enn að glíma við
seinasta og óþægasta hnappinn.
Hann smaug alltaf úr greipum
hans og skauzt fram hjá hneppsl-
unni, þegar hann virtist alveg vera
að renna í hana. Það fauk allt i
einu í herra Rogers, en þá skeði
það undarlega', að honum tókst í
einu átáki að gera það, sem hann
hafði lengi reynt árangurslaust,
og áður en hann vissi af, sat hnapp-
urinn í hneppslunni. Þegar hann
leit á konu sína, gat hann ekki
varizt því, að aðdáunarglampi
kæmi í augu hans. Mjúkt og gljá-
andi silkið gaf konu hans unglegt
og ástleitið útlit. Hún minnti á
telpu á fermingaraldri.
„Finnst þér þetta ekki fallegt
silki, pabbi. Það er alveg ósvikið,
komið beint frá Lyon. Finndu
bara, hvað það er þungt í sér. Zena
sendi mér það í fyrra, en ég hef
ekki látið saurna kjólinn fyrr." Hún
sveigði líkamann, svo að bogalína
baksins yrði sem hvelfdust. „Hvern-
Nr. 1
45
KJARNAR