Kjarnar - 01.02.1948, Qupperneq 67

„En við sem eigum hund, og
auk þess fullt hús af hvolpum."
„Já, bara varðhund, Jessi, en
þetta eru kjölturakkar. Zena keypti
þá eingöngu til þess að gefa okk-
ur þá. Þeir eru af bezta hundakyn-
inu, sem til er í Evrópu, segir hún,
og þeir eru yndislegir, fallegir og
vitrir: Þeir eru þegar farnir að
þekkja mig.“ Hún leit á þá og
sagði: Snati minn — og Snáði."
Hundarnir fóru þegar að gelta og
dilluðu rófunum, og hún sagði:
„Já, sjáðu bara, Jessi ...“
„En ég vil ekki hafa hunda inni
í húsinu. Hundar eiga að vera úti í
hundakofa eða hesthúsi. Það hljót-
ast alls konar slys af þessum hund-
um. Það verður ekki langt þangað
til eitthvert okkar fótbrotnar. Þeir
flækjast fyrir fótunum á manni í
forstofunni. Ef mér leyfist að láta
álit mitt f ljós, verð ég að segja
það, að systir þín finnur alltaf
heimskulegustu hluti til þess að
kaupa fyrir peningana sína.“
Þegar hér var komið voru þau
setzt í vagninn og hesturinn brokk-
aði heim á leið. En þá var frú Rog-
ers líka alveg að ná yfirhendinni í
þessum umræðum. Hún sagði:
„Jæja, Jessi, nú er nóg komið af
þessu nuddi þínu. Við eigum hund-
ana, og þér mun brátt fara að líka
vel við þá.“
Herra Rogers sat þöguíl og þung-
búinn. Þegar þau komu heim,
höfðu tekið farangurinn af vagn-
Nr. 1
ínum, borið hann inn og ferðafólk-
ið hafði veitt kveðjufögnuði Mary
móttöku, sagði hann dapurlegri
röddu:
„Jæja, Gústa mín, en lofaðu mér
að minnsta kosti að skýra þá upp.
Ég get ekki fengið af mér að kalla
þessa kríuunga almennilegum
hundanöfnum. Við skulum kalla
þá Kjóa og Spóa eða Nebba og
Rebba."
En tilefni allra þessara um-
raðna hlupu snuðrandi um
allt húsið og stukku meira að segja
upp á hné hins nýja húsbónda
síns og horfðu á hann með spek-
ingssvip. Á enni þeirra voru óá-
nægjuhrukkur, eins og þeir hefðu
einhvern pata af því, sem verið var
að ræða um þá og byggjust við öllu
hinu versta.
Frú Rogers sagði: „Líttu nú á
þá, Jessi. Þetta eru sannarlega
greindarleg grey. Þeir vita, að við
erum að tala um þá, og það hrygg-
ir þá.“
„Hryggir? Þetta eru bannsettir
pottormar. Rottuhundar er ágætt
nafn handa þeim. Ég mun alltaf
kalla þá rottuhunda."
Frá marz til júlí 1876.
Fregnin um það, að Zena frænka
hefði frestað komu sinni til Phila-
delphíu, barst þegar fjölskyldan
var að setjast að morgunverði.
65
KJARNAR