Kjarnar - 01.02.1948, Síða 97

Herra Rogers kom fram á eftir
henni, þvert gegn vilja sínum. „Nú
er annað hljóð x strokknum," taut-
aði hann. „Það er ekki nema and-
artak síðan þið voruð öll að óska
þess, að þau kæmu aftur. Og nú
þegar þáu eru komin, ætlarðu að
fara að rífast út af því, að ungt
fólk er nú einu sinni eins og það
er. Ég segi það alveg satt, Gústa.
að ég skil aldrei þetta blessaða
kvenfólk."
„Það gerir ekkert til, reyndu bara
að íylgja mínum ráðum. Stattu
ekki þarna kampakátur eins og
hani á haug. Þú getur stundum
verið nógu grimmur á svipinn, þótt
af minnu sé en þessu. Ég er á-
kveðin í þvl að segja þeim ærlega
til syndanna."
Rétt í þessu hringdi dyrabjallan,
°g Rogers ætlaði að tara til dyra,
en röskleg skipun konu hans stöðv-
aði hann skjótlega.
„Jessi, Mary mun fara til dyra."
hau biðu um stund, og svo hringdi
bjallan aftur. Þá kallaði frú Rog-
ers: „Mary, viltu gera svo vel að
fara til dyra." Rogers fannst
gamla konan vera óratíma að
kóklast niður stigann til þess að
°pna. Mary gamla faðmaði Júlíu að
s<i'r og blessaði hana í hverju orði.
„Jæja, blessuð stúlkan min. Mér
finnst nú aðeins vera nokkur ár
síðan ég bar hana sem hvítvoðung
á handleggnum, og nú er hún kom-
in heim aftur og gift."
Nr. 1
„Hvar er mamma og pabbi?"
spurði Júlía.
„Ég býst við, að þau bíði þín í
forstofunni og ætli að gefa ykkur
duglega áminningu, en láttu það
ekkert á þig fá, góða mín,“ hvísl-
aði gamla konan.
F rreldrarnir, sem heyrðu öll
þessi orðaskipti greinilega, tóku
þessu með ólíkum hætti. Frú Rog-
ers varð æf og uppvæg fyrst í stað
og sagði: „Ég hef aldrei á ævi minni
heyrt aðra eins ósvífni. Ég rek
kerlinguna tafarlaust úr vistinni."
F.n reiði hennar var rokin út í veð-
ur og vind, er hún kom fram í
dyrnar. Þá kom hún auga á dótt-
ur sína og hjarta hennar bráðnaði.
Hún gleymdi öl!u öðru en því, að
hún var komin aftur. Hún rak upp
hátt hljóð, vafði Júlíu að sér og
kyssti hana innilega á báðar kinn-
arnar.
Herra Rogers greip báðar hend-
ur Philippes og þrumaði: „Jæja,
drengur minn. Gústa hafði nú
hugsað sér að veita ykkur óþvegn-
ar viðtökur, en mér sýnist helzt, að
óveðrið sé um garð gengið. Og
hvað mér viðvíkur, þá býst ég við,
að mér hefði ekki veitzt auðvelt
að koma fram í hlutverki reiðs
föður. Ég er reyndar feginn að
losna við leikþáttinn."
Rogers-fjölskyldan var einmitt
að undirbúa brúðkaupsveizluna,
þegar bréf barst frá Zenu frænku.
95
KJARNAR