Morgunblaðið - 03.04.1986, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL1986
( V l)■■•<’?:TTMV.!V fÞGÁJÍMLIÖHóM
Miiining:
38CI i
Hörður Ingvarsson
frá Hvítárbakka
Fæddur 3.júní 1927
Dáinn 20. mars 1986
Drottinn er minn hirðir,
migmun ekkertbresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðirmigaðvötnum
þar sem ég má næðis njóta,
23. Davíðssálmur.
Gott er að hugleiða þessi fallegu
vers úr helgri bók við skyndilegan
dauða og að því er manni finnst
ótímabæran.
Mig langar í fátæklegum orðum
að minnast vinar og gamals félaga,
Harðar Ingvarssonar frá Hvítár-
bakka. Hörður fæddist á Hvítár-
bakka í Biskupstungum 3. júní
1927, einn 14 bama hjónanna Jón-
ínu Kristjánsdóttur og Ingvars Jó-
hannssonar bónda þar. Hörður ólst
upp í þessum fjölmenna og glað-
væra systkinahópi á Hvítárbakka,
þar sem hin margrómaða íslenska
bændamenning ríkti.
Til að framfleyta svo stóru heim-
ili þurfti umfram allt ráðdeild og
vinnusemi. Því vom smáar hendur
kærkomin hjálp og síðar eftirsóttur
vinnukraftur. Minningin um for-
eldra Harðar er geymd meðal af-
reksmanna þessarar sveitar, fyrir
að ala upp þennan fjölmenna og
glæsilega hóp góðra Biskups-
tungnamanna án allrar hjálpar.
A uppvaxtarárum Harðar nutu
Tungnamenn þess sem oftar að eiga
góðan bamaskóla. Við hann kenndi
þó aðeins einn kennari sem var svo
fjölhæfur að ekki fór hjá því að
hæfíleikar hvers bams fengju í
einhveiju notið sín. Öðlaðist Hörður
þar staðgott veganesti.
Að loknu bamaskólanámi lá leið
Harðar eins og flestra drengja hér
í sveit í íþróttaskólann í Haukadal,
þar sem sá stórmerki æskulýðs-
frömuður Sigurður Greipsson réð
ríkjum. Hann hafði undraverð áhrif
á unga menn. Tókst ævinlega að
rétta úr bognu baki, auka sjálfs-
traustið og hæfílegan metnað.
Þessa uppbyggingu fyrir lifsstarfíð
mat Hörður að verðleikum.
Fyrstu verulegu kynni mín af
Herði voru, er við urðum vinnufé-
lagar á skurðgröfu hér í sveit eitt
sumar. Var sá tími að mörgu leyti
ævintýri. Þessu starfí hélt Hörður
áfram nokkur sumur, en á vetmm
vann hann ýmis störf í sínum átt-
högum.
Félagsskapur okkar á skurðgröf-
unni leiddi síðar til þess, að hann
varð vinnumaður okkar hjóna í
nokkur ár í Skálholti. Þá fyrst
kynntist ég hvem mann Hörður
hafði að geyma, harðduglegan
drengskaparmann, ljúfling og glað-
sinna í allri umgengni.
Það fór því ekki hjá því að maður
með slíka eðliskosti eignaðist marga
góða vini. Skipti þá aldrei máli,
hvort það var öldungur eða bam.
Vinimir mörgu vom honum alla tíð
ómetanlegur fjársjóður.
Hörður var frábær skepnuhirðir,
hafði ánægju af að umgangast bú-
féð og var gæddur næmu auga fyrir
þörfum þess..
Mér er minnisstæð tilhlökkun
hans að komast í fjallferðir og njóta
í þeim snertingar við hina ægifögm
náttúra upp á Kili. Þessara ferða
hans naut ég reyndar í fjölda ára.
Árið 1961 urðu þáttaskil í lífí
Harðar er hann flutti búferlum að
Selfossi. Gerðist hann þar vömbif-
reiðarstjóri og gegndi því starfí til
æviloka. Hjá samstarfsfólki og
vinnuveitendum naut hannn hylli
fyrir trúmennsku og áreiðanleika.
Einn sólríkan vordag, nánar til-
tekið 2. maí 1964, á Hörður enn
leið í Skálholt og nú með unga
unnustu, og sveitunga sér við hlið,
Ólöfu Karlsdóttur frá Gýgjarhóls-
koti.
Tilefnið var að ganga í heilagt
hjónaband hér í kirkjunni. Markaði
sú stund upphaf að tuttugu og
tveimur hamingjuríkum ámm í lífí
þeirra hjóna. Hafíst var handa um
að reisa myndarlegt einbýlishús í
Hjarðarholti 8, Selfossi.
Ólöf var mikil mannkostakona,
sem bjó manni sínum yndislegt
heimili í þeirra nýja húsi, þar sem
ástin og virðingin blómstraði meðan
líf entist báðum. Vinum var þar
fagnað og veitt af rausn. Þá áttu
unglingar ofan úr sveitum athvarf
í Hjarðarholtinu. Ólöf og Hörður
eignuðust þijú góð og myndarleg
böm sem nú standa sem styrkar
stoðir við hlið móður sinnar.
Þau em: Sigþrúður kennarahá-
skólanemi; Valgeir húsasmíðanemi,
unnusta hans er Sigríður Runólfs-
dóttir húsasmíðanemi; Hmnd, sem
enn er ófermd.
Heimilið var Herði friðarreitur,
en konan og bömin lífið sjálft.
Hörður var félagslyndur og átti sér
einkum tvö áhugamál sér til lífs-
fyllingar.
Hið fyrra var söngurinn sem
hann naut frá bamæsku, raddsviðið
mikið og tóneyrað næmt. Við hjónin
minnumst margra góðra stunda
þegar tónelskir vinir komu í heim-
sókn, og hversu vel okkur fannst
Hamraborgin hljóma í eldhúsinu.
Hörður var virkur og góður félagi
í Karlakór Selfoss, þar sem djúp
og hljómmikil bassaröddin fékk að
njóta sín.
Hið síðara var samfélagið við
hestinn. Hann var einn af stofnend-
um Hestamannafélagsins Loga hér
í sveit, og síðar góður félagi í Sleipni
á Selfossi. Hörður var þekktur
tamningamaður, samspil hans og
hestsins var svo næmt að hann náði
ótrúlegum árangri. Sjálfur átti hann
úrvals gæðinga, sem fjölskyldan öll
fékk notið oft í samreið með góðum
„Og knapinn á hestbaki er kóngur um stund,
kórónulaus á hann ríki og álfur."
E.B.
Táknrænt var, að eftir velheppn-
aðan reiðtúr, er búið var að kemba,
þá var hann allur við hlið gæðings-
ins. í dymbilviku em dimmir dagar,
þrátt fýrir hækkandi sól. Engin sól
er því kærkomnari né bjartari í
sorgarmyrkri en páskasólin og
páskahátíðin, sem gefur fyrirheitið
um eilíft líf.
Elskulegu Ólöf og böm, við send-
um ykkur innilegar samúðarkveðjur
og biðjum algóðan Guð að vemda
ykkur og styrkja. Við hjónin kveðj-
um Hörð klökkum huga með þakk-
læti fyrir allt sem hann gerði fyrir
okkur. Og allra síðast þakka dætur
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmœlis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjóm blaðsins
á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í
Hafnarstræti 85, Akureyri.
Minning:
HansF. Christ-
iansen, Asbergi
okkar hjóna Herði fyrir einlæga
vináttu á fyrstu æviámm og hversu
fús hann var að styrkja þær fyrstu
sporin á lífsgöngunni.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
V.B.
Björn Erlendsson
Kveðja frá Karlakór
Selfoss
Þegar við félagar í Karlakór
Selfoss komum saman til æfingar
fímmtudagskvöldið 20. mars sl.
beið okkar sú óvænta og sorglega
fregn að einn úr hópnum, Hörður
Ingvarsson, hefði orðið bráðkvadd-
ur þá fyrir skammri stundu. Það
varð því lítið um söng þetta kvöld,
en menn héldu til síns heima orðfáir
og daprir í lund.
Hörður Ingvarsson fæddist að
Hvítárbakka í Biskupstungum 3.
júní 1927 og ólst þar upp með
foreldrum sínum í stóram systkina-
hóp. Dvaldi hann að mestu í Tung-
unum við ýmis störf til ársins 1961,
er hann settist að og hóf störf hér
á Selfossi, en skömmu síðar kvænt-
ist hann og stofnaði heimili með
eftirlifandi konu sinni, Ólöfu Karls-
dóttur. Reistu þau sér hús að Hjarð-
arholti 8 og eignuðust þijú mann-
vænleg böm. Hér starfaði hann
lengst við vömbflaakstur hjá
áhaldahúsi Selfossbæjar.
Áhugi Harðar fyrir söng mun
snemma hafa vaknað, enda uppal-
inn á ljóð- og söngelsku heimili.
Og sem ungum manni gáfust hon-
um tækifæri til að rækta þann
áhuga með sveitungum sínum, sem
margir vora hæfileikamenn á þessu
sviði.
í sveitinni vandist hann líka við
að umgangast og hafa yndi af
hestum, en það ásamt söngnum
varð hans eftirlætis tómstundaiðja
allttil hinstu stundar.
Árið 1965 gerðist Hörður einn
af stofnendum Karlakórs Selfoss
og starfaði í honum alla tíð síðan.
Varð hann einn af traustustu félög-
um kórsins, enda kom þar hvort
tveggja til góðir sönghæfileikar og
ódrepandi áhugi um að gera starfíð
árangursríkt og veg kórsins sem
mestan. Hann stundaði æfíngar
flestum betur, lærði raddir og texta
fljótt og vel. Hin djúpa og hljóm-
mikla bassarödd naut sín vel í
samsöng, leiðandi þann gmnntón,
sem ómissandi er í hveijum kór.
Hörður var einstakur félagi, dag-
farsprúður og glaðvær, en á fagn-
aðarstundum sá gleðivaki, sem alla
hreif með sér, en þótt fasið væri
þá stundum mikið og virtist eilítið
hijúft á yfírborðinu, þá duldist ekki
viðkvæm og tilfinningarík lundin,
sem að baki bjó.
í félagsstarfí okkar kórmanna
og eiginkvennanna hafa þau hjónin
alla tíð verið mjög virkir þátttak-
endur og eiga sinn stóra þátt í þeim
góða félagsanda og samheldni, sem
þar hefur þróast og gert félagsskap-
inn eftirsóknarverðan að starfa í.
Við fráfall Harðar er því margs að
minnast og margt að þakka um
leið og við vottum Lóu og bömunum
einlæga samúð.
Þótt söknuður fylli hugann um
stund, verður það minningin sem
lifir, en ætíð mun verða bjart yfír
minningunni um Hörð Ingvarsson
í hugum okkar, sem áttum með
honum samleið.
Fæddur 24. april 1905
Dáinn 22. mars 1986
Hann var fæddur við Pollinn á
Akureyri á annan í páskum árið
1905. Þar ólst hann upp í faðmi
fóstm sinnar og móðurbróður,
ásamt bömum þeirra hjóna og fóst-
urbömum.
Það góða atlæti er hann naut þar
hefur án efa átt þátt í að móta
afstöðu hans til lífsins.
Sjálfur sagði hann að æska sín
hefði verið eitt samfellt ævintýri,
sem leið við leik, söng og íþróttir
og þar bar engan skugga á.
Eftir gagnfræða- og samvinnu-
skólapróf lá leiðin til Kaupmanna-
hafnar til frekara náms í verslunar-
fræðum og þar hitti hann hamingju-
dísina sína, hana ömmu.
Borgin sú varð síðan þeirra og
saman áttu þau eftir að halda upp
á silfur- og gullbrúðkaup með litlu
hafmeyjunni á Löngulínu.
Bömin urðu þijú og ólust upp
við mikið ástríki, þar sem glettni
og bjartsýni réð ávallt ríkjum.
Lærdómur og skyldustörf urðu að
leik og söngur og hljómlist skipuðu
stóran sess í daglegu lífí. Á sunnu-
dagsmorgnum var vakið með píanó-
leik og saman var sungið og spilað
þar til steikin hjá ömmu var tilbúin.
— Er leið að háttamálum var oft
hægt að biðja um sögu og þó þær
breyttust aðeins frá einu kvöldi til
annars þá var endirinn alltaf jafn
góður.
En lífsbaráttan var þá sem nú
ekki eingöngu dans á rósum. Það
er bara ekki sama hvemig á málin
er litið. Afí hafði einmitt þann eigin-
leika að koma alltaf auga á björtu
hliðamar, laða fram bros og fá alla
í kring um sig til slíks hins sama.
Engin vandamál vom svo lítil að
þau væm ekki umfjöllunar virði —
og engin svo stór að ekki fyndist
einhver lausn á þeim. Jákvseð af-
staða hans brást aldrei né heldur
vilji til hjálpar í hvaða máli sem
var. Trúin var hans styrkur. Heim-
ili þeirra afa og ömmu stóð jafnan
opið vinum og vandamönnum. Þar
var oft glatt á hjalla og afi hrókur
alls fagnaðar. Tengdaböm bættust
í hópinn og síðan bamaböm. Fyrst
lítill stúfur og nafni og síðan eitt
af öðm. Þau em nú orðin níu. Öll
hafa þau orðið aðnjótandi þessara
yndislegu eiginleika sem afí átti í
svo ríkum mæli og hans verður sárt
saknað ekki síst hjá þeim yngstu
er áttu í honum einn sinn besta
leikfélaga og vin.
Eftir stöndum við með fangið
fullt af ljúfum minningum sem allar
em svo bjartar og fagrar og þá
auðlegð tekur enginn frá okkur.
Efst í huganum er þakklæti fyrir
að hafa fengið að hafa hann svona
Iengi hjá okkur.
Guð gefí ömmu styrk til að halda
ein áfram og okkur hinum gæfu til
að gefa aftur brot af öllu er hann
gaf okkur.
Ástarþakkir,
börn og barnabörn.
Hann afí er horfinn frá okkur.
Jafnvel þegar ljóst er að hveiju
stefnir, er högg mannsins með ljá-
inn reiðarslag. Ósjálfrátt leitar
hugurinn aftur í tímann og liðnar
stundir rifjast upp. Ósjaldan var
fjölskyldan saman komin í stofunni
á Ásbergi til að taka lagið og afí
sat við píanóið, lék á als oddi og
spilið var létt og létt og lipurt, rétt
eins og hann sjálfur.
Enginn hafði eins gott lag á því
að fá aðra til að líta á björtu hliðam-
ar og trúa á hið góða í lífinu. Góða
skapið og æðmleysið yfírgaf hann
aldrei.
Ég hef alltaf talið mig einstak-
lega lánsaman að hafa fengið að
alast upp hjá þeim afa og ömmu á
Ásbergi fyrri hluta ævi minnar og
þangað gat ég alltaf síðar leitað
þegar á móti blés. Styrkur og
reynsla gömlu hjónanna var óbrigð-
ul og alltaf var afí fljótur að ná
fram góða skapinu aftur.
Þegar ég var Iftfll las hann kvöld-
bænimar með mér og kenndi mér
það sem ég mun alltaf búa að, að
heiðarleiki og sannsögli em hvers
besta veganesti í lífínu og öll mál
hafa sínar ljósu hliðar. Afí lifír
áfram í góðum minningum og ég
bið góðan guð að halda vemdar-
hendi sinni yfír okkur öllum og
veita ömmu styrk.
Kaupmannahöfn, 24. mars 1986.
HUÓ
AÐALFUNDUR
Aðalfundur Reykjavíkurdeildar Rauða
kross íslands fyrir árið 1985 verður
haldinn í Múlabæ að Ármúla 34 fimmtu-
daginn 17.apríl 1986.
Fundarefni:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnurmál.
Fundurinn hefst kl. 20.30.
Stjórnin