Morgunblaðið - 03.04.1986, Blaðsíða 66

bHCt .llmA .tAtiÚÁdUmim (ÍVÍAAIU/ÁVMÚU
MORGUNBLADID, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL1986
mmm
© 1986 Universal Press Syndicate
„tyego-r \j[fa höfSum scSncoS nbqu t'i
þess c\b faro 'i brúkkaupsFerk langaoi
okkur bam &kk.erl."
áster...
... að losa ryksugu-
pokann
TM Reg. U.S. Pat. Otf.—all rights reserved
e 1986 Los Angeles Times Syndicale
Nú væri gott ef þú sagaðir
eldviðinn fyrir sumarbústað-
inn!
HÖGNI HREKKVlSI
„VAfZ P-AE? NAUPSVNLÉSrAP
KALLA 'A HANN i'/MATINM?"
Bréfritari segir mun hagstæðara að reisa annan háskóla á Akureyri.
Óviðeigandi yfirlýsing
Margir urðu hissa, svo að ekki
sé meira sagt, þegar lesa mátti í
Morgunblaðinu í sl. mánuði yfírlýs-
ingu frá háskólaráði þess efnis, að
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að
skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til - eða hringja
miili kl. 14 og 15, mánudaga til föstu-
daga, ef þeir koma þvi ekki við að
skrifa. Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti, fyrir-
spumir og frásagnir, auk pistla og
stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og heimil-
isföng verða að fýlgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina
þvf til lesenda blaðsins utan höfúðborg-
arsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki
eftir liggja hér f dálkunum.
ráðið legðist gegn háskóla á Akur-
eyri. í fyrsta lagi var þetta hvatvísi
af hálfu ráðsins, því að málið er á
fyrsta umræðustigi og enn órann-
sakað. í öðru lagi er HÍ ekki sá
aðilinn, sem á um að dæma, enda
ekki óvilhallur.
HÍ þarf vissulega meira fé á fjár-
lögum. Hann gæti vafalaust fundið
not fyrir allar tekjur ríkissjóðs, ef
þær stæðu honum til boða. En það
er ekki kjami málsins. Meginatriðið
er, hvort það fé, sem ríkissjóður
getur látið af hendi rakna til há-
skólakennslu sé betur komið hjá
einni stofnun eða tveim. Ég hygg,
að það nýtist betur hjá tveim, þar
sem möguleikar á heilbrigðri sam-
keppni geta skapast.
Bæði húsakostur og tækjabúnað-
ur HÍ er með öllu ófullnægjandi.
Vaxtarmöguleikar hans eru hins
vegar ekki ákjósanlegir. Að minnsta
kosti ætti alls ekki að heija nýjar
byggingar þama í mýrinni, fyrr en
Reykjavíkurflugvöllur hefir verið
fluttur. Mun hagstæðara yrði að
reisa annan háskóla á Akureyri, auk
þess sem hann þjónaði byggðarlög-
unum betur. Tveir háskólar munu
og geta tryggt fullkomnari §ar-
kennslu.
Það nmá teljast með ólíkindum,
hve langt menn geta seilst, þegar
þeir reyna að veija hæpinn málstað.
Einn háskólaprófessoranna let svo
um mælt í blaðagrein, að stúdentar
á Akureyri vildu ekki missa „eftir-
væntinguna" við að fara suður til
háskólanáms. En hvað um stúdenta
frá þrem menntaskólum í Reykja-
vík? Væri ekki „spennandi" fyrir
þá að komast úr miðstýringunni og
umferðaröngþveitinu syðra til há-
skólanáms á Akureyri?
Eldri borgumm er í fersku minni
ólætin í menntamönnum sunnan-
lands, þegar Gagnfræðaskólinn á
Akureyri vildi fá rétt til að útskrifa
stúdenta fyrir meira en hálfri öld.
Það er sorglegt, ef sama skamm-
sýni gerir vart við sig, þegar ný öld
fer í hönd.
M.G.
Víkverji skrifar
Nú er tiltöluiega stutt í það,
að ný flugstöð verði opnuð á
Keflavíkurflugvelli, svo að það er
kannski út í hött að hafa orð á
aðstöðunni í þeirri gömlu. Víkveiji
getur þó ekki stillt sig um að
hafa orð á tvennu, sem getur orðið
til þæginda fyrir fólk, sem þangað
kemur til þess að taka á móti
farþegum, þann tíma, sem gamla
flugstöðin á eftir að vera í notkun.
Annað er, að stólar eru af skom-
um skammti á báðum hæðum, þar
sem fólk bíður eftir farþegum.
Líklega eru þama stólar fyrir 6-7
manns. Er ekki hægt að koma
fyrir fleiri stólum í þessum biðsöl-
um? Hins vegar má svo nefna, að
flugvélar Flugleiða koma til lands-
ins á tímum, þegar kaffistofan í
flugstöðinni er lokuð. Erlendis má
víða sjá sjálfsala sem koma fólki
að góðu gagni, þegar svo stendur
á. Hvemig stendur á því að harð-
sæknir sölumenn eins og Davíð
Sch. Thorsteinsson hjá Sól hf. eða
keppinautar hans hjá Vífílfelli og
Mjólkursamsölunni hafa ekki séð
sér hag í því að koma upp sjálfsöl-
um fyrir þær drykkjarvörur, sem
þessir aðilar selja?
xxx
Dagskrárstjóri hljóðvarps hef-
ur upplýst að það hafí verið
mistök, sem verði að skrifast á
sinn reikning, að einn frambjóð-
enda til borgarstjómarkosninga í
Reykjavík flutti erindi um daginn
og veginn fyrir skömmu. Tveir
aðrir frambjóðendur hafa óskað
eftir því að fá að flytja erindi í
þessum þætti, en útvarpsráð mun
hafa tekið ákvörðun um að ekki
verði orðið við þeim óskum. Er
þetta sanngjöm niðurstaða? Úr
því, að þau mistök voru gerð á
annað borð að hieypa einum fram-
bjóðanda inn í þennan þátt, er þá
nokkur annar kostur fyrir út-
varpsráð en sá, að gefa fulltrúum
annarra framboðslista í Reylcjavík
tækifæri til þess að flytja erindi
á sama vettvangi? Víkverja sýnist
hér hafa verið tekin röng ákvörð-
un, sem engin rök mæli með.
XXX
Uppsagnir um 300 Iögreglu-
manna vegna óánægju með
launakjör eru vísbending um, að
ekki hafí tekizt að fullu friður á
vinnumarkaðnum, þótt vel hafi
tekizt tií um samninga. Það vakti
og athygli á dögunum, að hjúkr-
unarfræðingar samþykktu kjara-
samninga sína með litlum at-
kvæðamun eftir að kosning hafði
verið endurtekin vegna lítillar
þátttöku í upphafí. Astæðan fyrir
þessum óróa er auðvitað sú, að
þessir starfshópar una því alls
ekki, hvað grunnlaun þeirra eru
lág. Og jafnvel þótt lögreglumenn
geti komizt í viðunandi tekjur með
því að vinna 100 tíma í yfírvinnu
á mánuði sér hver maður, að slík
vinna gengur ekki til lengdar, þótt
hún geti verið réttlætanleg sem
undantekning. Raunar er stöðug
yfírvinna í þeim mæli vísbending
um, að lögreglulið sé of fáliðað.
Hér er auðvitað komið að þeirri
staðreynd, að lífskjörin í landinu
eru orðin verulegt vandamál. Það
væri rangt að ræða það vandamál
í tengslum við sérstaka stjórn-
málaflokka eða ríkisstjómir. Menn
geta endalaust rifízt um það hver
á sökina á því, að svo er komið.
Hitt fer ekki á milli mála, að
launakjör eru í mörgum tilvikum
lélegri hér en í nágrannalöndum
okkar. Það heyrist hjá mörgum
um þessar mundir, að þeir geti
vel hugsað sér að flytja til útlanda.
Þessi vandi verður ekki leystur
með kjarasamningum. Hann er
djúpstæðari en svo. Hann er
undirrót uppsagna lögregluþjóna
og óánægju hjúkrunarfræðinga
með launakjör sín. Þessi vandi
verður ekki leystur á skömmum
tíma. En fyrsta skrefíð er að viður-
kenna, að hann sé til staðar.