Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 20

„Þið ættuð að hvila ykkur ögn, áður en þið farið," sagði kona læknisins
vingjarnlega. „Maðurinn minn fer strax, en þið fáið kaffibolla til að ylja ykkur
áður en þið haldið heimleiðis.“
Börnin settust inn i borðstofuna og fóru að tala við konu læknisins, svo að
það leið klukkustund áður en þau klæddu sig I yfirhafnirnar og fóru helm.
Nú voru þau ekki jafnþreytt, og þeim var hlýtt.
En allt hafði breytzt á þessarl klukkustund. Þegar þau fóru, gátu þau séð
veginn, en nú var það ekki hægt. Þau höfðu naumast gengið hundrað skref frá
læknlsbústaðnum, þegar þau sáu ekki lengur handaskil. Þau sáu hvorki hús
né tré, en þar sem mótvindur hafði verið að heiman, höfðu þau meðvind heim,
eða svo héldu þau.
En þeim skjátlaðist. Vindáttin hafði breytzt og var meira að austan, og þess
vegna fóru þau ekki réttu leiðina heim. Loks voru þau orðin svo móð, að
þau urðu að nema staðar.
Þau voru komin i skjól við girðingu, og fram undan voru akrar. Þau sáu
Ijós langt i burtu og ákváðu að fara þangað. Þegar þau voru að leggja af
stað heyrðu þau veika stunu.
„Það liggur drengur hérna, og hann er að sofna. Þá verður hann útil"
sagði Nlels, og Karen fór tll drengsins.
Hann leit út fyrir að vera 7 eða 8 ára, og þau áttu erfitt með að vekja hann,
þótt þau hrlstu hann eins og bezt þau gátu. Lokslns lelt hann upp og kvartaði
undan þreytu og kulda.
„Taktu undir annan handlegginn á honum, en ég tek undlr hinn," sagðl
Nfels við Karenu. „Þá getum við kannski komið honum til bæjar."
Þau drögnuðust áfram með hálfsofandi drenginn, og loks komu þau að
bænum, sem Ijósið var f. Það var Borg.
„Anton!" sagði rödd, sem var svo klökk, að þau þekktu naumast mannlnn,
sem var að tala — en það var Morten á Borg, sem stóð fyrir framan þau
og lýsti á Nfels. „Eruð það þið, Nfels og Karen? Funduð þið sonarson mlnn?
Komið þið innl"
Börnin fóru inn og meðan verið var að hátta Anton og róa alla heima,
spennti Morten fyrir sleðann og ók gestunum heim, en þar var farið að óttast
um þau.
„Ég held, að þið þurfið ekki að flytja frá Bakkabæ," sagði Morten við foreldra
barnanna, þegar börnin voru komin inn. „Þau fundu sonarson minn litla, sem
var ( heimsókn hjá afa, en villtist út í bylinn! Við hefðum ekki séð hann á iffi
framar, ef þau hefðu ekki komið heim með hann. Við semjum um skuldina."
Það gekk Ifka vel, þvl að næsta sumar léku börnin á Bakkabæ oft við Anton
og hin börnin á Borg.
LÁRÉTT:
1. Braut
4. Hraust
7. Nes
8. Beisk
10. Slá
12. Tími
LÓÐRÉTT:
2. Smáorð
3. Kál
5. Drengur
6. Stafur
9. Klukka
11. Limur
18