Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 47

ÞaS er ekki á hverjum degl, sem maSur horfir á nashyrninga
stangast. Þetta hefSi getað orSiS hressiiegur slagur, en þessar
stóru og sterku skepnur virtust í góSu skapi, þrátt fyrir tilburSina.
Eins og myndin hérna viS hliSina er þessi tekin í DýragarSi Kaup-
mannahafnar. Gíraffarnir eru merkiieg dýr, enda njóta þeir mikilla
vinsælda gesta dýragarSsins.
Myndir geta gefið hugmynd um hana, en samt eru þær eins og
reykur af réttunum. Þau gengu fram og aftur um Tívoiígarðinn,
islenzku börnin og fylgdarmenn þeirra. Hljómsveitir spiluðu hing-
að og þangað og fólk gekk um og naut þess, sem þar var að
sjá og heyra og veðurblíðunnar. En að lokum voru þau orðin
þreytt og gengu út á járnbrautarstöð, þar sem Grimur keypti
islenzk blöð. Þau fóru siðan á Hótel Sheraton og svifu brátt inn
i draumalandið.
LITLA HAFMEYJAN
Á LÖNGULINU
Þau vöknuðu snemma morguninn eftir og að loknum morgun-
verði fóru þau i bilferð um borgina. Fyrst var farið niður á Löngu-
linu og litla hafmeyjan skoðuð. Það er nokkuð, sem enginn lætur
hjá liða, sem kemur til Kaupmannahafnar. Þau tóku margar myndir
af litlu hafmeyjunni og umhverfinu. Handan sundsins er stór skipa-
smiðastöð, þar sem Gullfoss og fleiri skip Eimskipafélagsins voru
smíðuð. Sveinn sagðist vera kunnugur þar, siðan hann var sjó-
maður, og Grimur sagði Tryggva og Stefanfu frá flotastöðinni,
sem einnig er þarna á eyjunni. Þau fóru viðar um Kaupmanna-
höfn og að lokum I búðir. Nú voru siðustu forvöð að gera inn-
kaup, eyða aurunum, sem eftir voru, og það gerðu þau í búð
úti á Gammel Kongevej. Það var sól og hiti og gaman að ganga
um og skoða Kaupmannahöfn, þessa fornu höfuðborg íslands. Þau
sáu Sívalaturn og Gamla Garð. Voru á slóðum Fjölnismanna og
annarra Hafnar-lslendinga fyrr á árum.
Þau ræddu sin á milli um ýmislegt, sem á dagana hafði drifið
undanfarna daga I Danmörku, og þau vissu, að nú var þessi
®vintýraferð senn á enda. Klukkan þrjú átti önnur þota Flugfé-
lags íslands að hefja slg á loft frá Kastrupflugvelli áleiðis til Is-
lands. Nú var eftir að pakka niður. Það var heiimikil vinna, þvi
ýmislegt hafði verið keypt og margt höfðu börnin fengið að gjöf.
Enn fremur voru stafir með i ferðinni, sem keyptir höfðu verið
fyrir fjallgönguna miklu á Himmelbjerget, því eins og áður var
sagt leggur enginn staflaus i slíka fjallferð. En þótt miklð værl
af dótinu, tókst prýðilega og með góðri samhjálp að koma því
saman ( pakka og töskur, og rétt eftir klukkan eltt var lagt af
stað frá Sheraton hótelinu, þessu stærsta hóteli í Evrópu, þar
sem þau höfðu nú dvalið í rúman sólarhring og notið góðrar
fyrirgreiðslu i hvivetna.
HALDIÐ HEIMLEIÐIS
Þau óku til Kastrupflugvallar, hittu þar Ólaf Bertelsson, starfs-
mann Flugfélags íslands, en fóru siðan upp i biðsal flugstöðvar-
innar, þar sem þau fengu mjólk og brauð.
Ekkl höfðu þau lengi setið, er þau sáu, hvar Flugfélagsþotan
lenti. Hún ók upp að elnum „fingri" flugstöðvarinnar, og er hún
hafði staðnæmzt, spurði Tryggvi Svein, hvor þotan þetta væri.
Hann hafði flogið út i „Sólfaxa". Nú vonaði hann, að „Gullfaxi"
væri á ferðlnni, svo hann fengi einnig að fljúga í honum. Færið
var of langt og þau sáu ekki einkennisstafina, en brátt mundi úr
þessu skorið. Margir fslendingar voru i biðsalnum, er þau komu,
og þeim fjölgaði óðum. Litlir sjónvarpsskermar eru á víð og dreif
I biðsalnum og auðvelt er að fylgjast með, hvenær fólk á að halda
til flugvélarinnaj".
Fyrir þá, sem eru ókunnugir ( flugstöðvum eins og Kastrup-
flugstöðinni, er slíkt hlð mesta völundarhús. Þarna eru ótal gangar,
stigar og rennistigar og lyftur. Fyrir hina, sem ferðavanir eru,
sýnist þetta allt einfalt. Tilkynningar komu öðru hverju frá hinum
og öðrum flugfélögum um komu og brottför flugvéla. Einnlg til-
kynningar um seinkun á brottför vegna þess að flugvél hafðl
seinkað frá Osló, og siðan var tilkynnt um brottför til Zurich og
Rómar. Næst var tilkynnt brottför til Lundúna, til Stokkhólms, og
brátt kom tilkynning um brottför Flugfélagsþotunnar til Glasgow
og Reykjavikur. Þau stóðu upp og tóku pjönkur sinar. Flugvélin
var við útgönguhlið nr. 26, og þangað var töluverður spölur eftir
yfirbyggðum gangi eða „fingri", eins og það heitir á flugvallarmál-
inu. Er þau komu út að flugvélinni, sáu þau Tryggvi og Stefanía,
að þetta var „Gullfaxi", sem átti að flytja þau heim til (slands.
45