Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 34

BJÖRN RÖNNINGEN:
JÓLASAGA
Pcgar músin
Ttlemrían
fann Íólagföf
Tftöggu Ullu
Teikningar:
HAAKON BJÖRKLID
með tárin í augunum.
>^fea"a litla var ákaflega vonsvlkin. Hún fann hvergi jólagjöfina
J sina 9°ðu’ — jólagjöfina, sem hún ætlaðl að gefa pabba.
—/ W Ma"a litla hafði keVP‘ þessa gjöf fyrlr löngu. — Þetta var
fjarska fallegt bindi, eða það fannst hennl að minnsta kosti,
rautt bindl með hvltum doppum. Ef gerð þess hefði verið
alveg gagnstæð, það er að segja hvítt bindi með rauðum doppum, hefði pabbl
áreiðanlega sagt, að bindið hefðl mislinga. Pabbi var nú elnu sinni svona
gerður, að hann var alltaf að segja einhverja brandara. Og öðru hverju var
hann svo óskaplega gamansamur, að mamma þoldi ekki að hlæja lengur og
bað hann að fara fram á gang.
Moggu litlu þótti afar vænt um pabba sinn, og hafði svo verið frá því að hún
mundi fyrst eft.r sér. Þess vegna lagði hún alla uppþvotta- og sendiferðapen-
ingana sina f sparibaukinn allt haustið, til þess að geta keypt bindið, sem hún
Tnn a® pabba ian9aði sv° mi°g til að eignast. Björn frændl átti einmitt
syona blndi, og Magga hafði veitt þvi athygll, að pabbi öfundaði Björn fraenda
af bmdínu.
n nu var Magga litla ákaflega vonsvlkin, eins og fyrr segir þvi að jólagjöfin
hennar, — bindið góða, — var týnd. 9 ’ P ‘
Hún hafði falið pakkann á þelm bezta stað, sem hún vissl um, á bak við
bækumar stóru í bókahillunni í stofunni.
Snemma [ morgun þrýstl hún svo annarri hendinnl á bak við bækurnar í
þeim hlgang, að ná I jólagjöfina hans pabba, bindið rauða með hvítu doppunum.
En það var þar ekkl lengur. Það var alveg horfið.
Magga folnaðl af skelfingu. Hún þreifaði aftur og aftur að baki bókanna og
vonaðist eftir, að böggullinn hefði aðeins runnlð til hliðar. En — þvf miður,
þær vonir brugðust með öllu. Það eina, sem hún varð vör við, var ryk, sem
mamma hafði ekki náð til með rykþurrkunni.
32