Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 70

SKÁTAOPNAN
Ritstjórn: HREFNA TYNES
Að kveikja Ijós án eldspýtna
„Farðu nú Inn í stofu, Óli minn, þú sérð
nú líklega, hvað ég hef mikið að gera,“
. sagði mamma um leið og hún ýtti Óla út um
dyrnar.
Óli vissl svo vel, að jólin voru að koma.
Það var ekki svo langt siðan farið var að
æfa jólasálmana ( skólanum.
„Ég skal hjálpa þér, mamma mín,“ sagði
Óli hughreystandi. Svo tók hann utan um
hálsinn á mömmu sinni, hann varð að
vera góður við hana, þó að hún hefði eng-
an tíma. „Já, það er svo sem ágætt, að
þú vilt hjálpa mér, en nú finnst mér, að
þú verðir að fara inn [ stofu og leika þér
svolítið, þá iíður líka tíminn fljótar hjá
þér.“
Óli var nú ekkert sérlega ánægður með
þetta ráðslag á mömmu. Það var mlklu
meira spennandl að sjá, hvað mamma var
að gera. Hann fór samt inn í stofu og tók
fram litabókina sina og litina. Hann hafði
ekki litað mikið, þegar stóri bróðir hans
kom inn.
„Ertu hér?“ sagði bróðir hans. „Geturðu
ekki farið út að leika þér, veðrið er svo
gott.“
„En mamma sagði, að ég ætti að vera
hér inni í stofu,“ svaraði Óli. Hann skildi
það nú ekki almennilega, að hann gæti
hvergl verið.
„Já, en mamma vissl ekki, að ég þurftl
að vera hér inni með svolítið, sem ég er
að útbúa, sem þú mátt ekki sjá,“ sagði
stóri bróðir.
„Má ég þá hvergi vera?“ spurðl Óli.
„Auðvitað getur þú verið, þar sem þú
vilt, en nú eru jólin svo að segja komin,
og allir önnum kafnir við að útbúa jóla-
gjafir." Stóri bróðir var eilítið mildari [
máli, hálf aumkaðist yfir Óla, sem alis
staðar var fyrir. „Ég verð fljótur, og þá
getur þú komið inn. Ég skal kalla [ þig.
Þú ættir bara að vita, hvað þú átt að fá
í kvöld.“
Þegar Óli heyrðl, að bróðlr hans var að
útbúa gjöf handa honum, fann hann, að
ráðlegast var að hverfa. Það var bezt að
fara út. Hann gat farið í heimsókn til henn-
ar Önnu gömlu. Hún hafði alltaf tlma til
að tala við hann. Hann fór daglega til
hennar, hún sagði honum svo margt
skemmtilegt.
Þegar Óli kom út, kom Toppur hundur-
inn hans og flaðraði upp um hann, þeir
voru svo góðir vlnir. Óll kallaðl inn til
mömmu sinnar og sagði henni, að hann
færi til Önnu gömlu.
„Já, hlauptu yfir tll hennar, Óli minn,“
sagði mamma, „þú getur haft með þér
nokkrar smákökur handa hennl.“ Já, það
var bæði gaman og spennandi að fara
með eitthvað gott til hennar Önnu, þvl
oftast nær fékk hann bróðurpartinn af þv(
sjálfur.
Toppur stóð þarna og dillaði rófunni.
Hann langaði vist til að bera körfuna, en
Óli trúði honum ekki almennilega fyrir
því, en gott var að hafa Topp með, þá
var hann alltaf svo öruggur. Já, Toppur
var góður vinur. Og svo röltu þeir áfram
eftir veginum, Óli og Toppur.
En hvað var nú þetta? Var þetta ekki ein-
hver ókunnugur maður, sem stóð þarna við
hliðið. Það fór að fara um Óla, en þá kom
Toppur fast upp að honum, eins og hann
fyndi það á sér, að nú var Óli svolltið
smeykur.
Þegar þeir komu að hliðinu, heilsaði
Óli og sagði: „Hvar átt þú heima?“
„Ég á hvergi heima,“ svaraði maðurinn
heldur stuttlega.
„Áttu hvergi helma?“ sagði Óli alveg
steinhissa.
„Nei,“ svaraði maðurinn.
„Færðu þá heldur enga jólagjöf í kvöld?"
sagði Óli.
„Nei, hvaðan ætti ég að fá gjafir?“
„En þú veizt nú líklega, hvers vegna
jólin eru?“ Óli var ákafur, en fékk ekkert
svar. „Ég skal segja þér, hvers vegna jól-
f---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kæru skátar.
Minar innilegustu jólaóskir sendi óg ykkur öllum, og
óska ykkur góðs starfsárs 1973.
Ennþá einu sinni vil ég minna ykkur á að senda mór
pistil frá starfinu og myndir með, því anriars ætla ég
Skátaopnan sendir öllum les- að °Pnan min fari að verða þunn.
endum sínum beztu jóla- og
nýárskveðjur.
68