Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 42

Kjartani er margt til lista lagt. Hann er hagur á tré, eins
og sagt var áður fyrr, músíkalskur og góður teiknari. Trú-
lega hafið þið öll séð Kjartan, ýmist á sviði, en hann hefur
leikið í mörgum barnaleikritum, eða í sjónvarpinu, en það
er hann, sem fær strauminn úr Hellesens rafhlöðunnl ný-
kominni frá kóngsins Kaupmannahöfn.
Auk þess að leika hjá Leikfélaginu, þá hefur Kjartan
starfað með „Litla leikfélaginu" og komið fram í sjón-
varpsþáttum.
Kjartan er kvæntur Guðrúnu Ásmundsdóttur ieikkonu.
Listir
og
listafólk
yfjartan Ragnarsson er Reykvíkingur, nánar til-
. tekið Vesturbæingur. Fæddur er hann og upp-
WÆ' alinn við suðvesturhorn gamla kirkjugarðsins.
Foreldrar hans eru Katrín Guðmundsdóttir
bankafulltrúi og Ragnar Kjartansson listamaður.
Kjartan lauk gagnfræðanámi, fór [ Kennaraskólann og
ráðgerði að gerast teiknikennari, en hætti við það áform
og sneri sér að leiklistarnámi. Hann innritaðist í Leiklistar-
skóla Leikfélags Reykjavfkur og lauk þaðan prófi. Kjartan
hefur þegar leikið mörg hlutverk hjá Leikfélaginu, þótt enn
sé hann ungur að árum, hann er fæddur 1945.
„Ó, nei, hún stendur enn [ búrinu. Það var gott þú minntir mig á það. Maður
getur orðið veikur, ef maður borðar af henni."
Matta fannst hann verða eitthvað skrítinn ( maganum, og ekki hafði Lena
það betra.
Amma hélt áfram: „Það er reyndar líka krukka með sultu á hillunni þar, sem
mýsnar hafa gætt sér á, svo við verðum að henda henni líka; mýs eru svo
miklir smitberar!"
Matti og Lena litu áhyggjufull hvort á annað.
„Já,“ sagði afi. „Það minnir mig á flöskuna með ávaxtasaftinni, sem rottu-
eltrið er I. Hvar er hún?“
„( búrinu!" svaraði amma.
Það heyrðust einkennilegar stunur frá Matta og Lenu, sem voru orðin náföl
I framan.
„Heyrið þið, börn, hvað er að ykkur?" spurði afi sakleysislega.
„Við erum dauðans matur," snökti Lena. „Við... við höfum tekið af öllum
þessum hræðilegu hlutum."
„Já, bæði flugum, og rottu- og músaeitri," snökti Matti. „Við. . . við lifum
þetta ekki af. Ó, maginn [ mér, ó, maginn [ mér. Ég er þegar orðinn veikur."
Hann engdist eins og ormur.
í sömu andrá fóru bæði afi og amma að skellihlæja.
„Nei, hættið nú,“ hló amma. „Allt, sem við sögðum, er bara nokkuð sem við
fundum upþ á til þess að venja ykkur af þvf að fara í búrið, svona án leyfis.
Steikin, sultan og saftin eru [ bezta lagi — og þið kveljizt bara af slæmri
samvizku."
Mattl og Lena önduðu nú léttara. En hvað þau skömmuðust sln. Aldrei,
aldrei framar skyldu þau fara í ránsferð [ búrið. Því lofuðu þau bæði afa
sínum og ömmu, og reyndar sjálfum sér líka.
Svo fengu þau fyrirgefningu fyrir syndir næturinnar, því að amma hafði
fljótlega upþgötvað, hverjir höfðu verið að verki. Þegar hún vakti börnin um
morguninn, báru þau greinileg merki um suitu og saft um munninn.
dvar er fylgdarmaSur gamla mannsinsf
FELUMYND
Rúna Bjarnadótt.ir þýddi.
40