Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 27

Hann var tötrum klæddur, en við hlið hans trltlaðl lítll stúlka
með Ijóst hár og blá augu. En kjóllinn hennar var þunnur
og rifinn, og berar tærnar stóðu út úr skónum.
Drengirnir horfðu á gamla manninn og telpuna, hvísluðu
og hlógu. Einn þeirra hnoðaði snjókúlu og kastaði að gest-
unum, og rétt á eftir þutu 12 kúlur í viðbót, — og síðan
hver af annarri.
Telpari fór að gráta, en gamli maðurlnn reyndi að hlffa
henni fyrir kúlunum og haltraði heim að hliðinu. Þegar
þau staðnæmdust þar, varð svolítið hlé á skothríðinnl, og
gamli maðurinn tók til máls: „Gerið nú miskunnarverk og
veitið tveim fátæklingum húsaskjól og hressingu á helgri
jólanótt." En þá hófu strákarnir skothríðina á ný og hróp-
uðu: „Nel, nel! Hér er ekkert rúm fyrir flækinga, karlræfla
og stelpubjálfa, burt, burt með ykkurl'1 og svo skullu
kúlurnar með auknum krafti á vesalingunum.
En hvað var nú þetta? Drengirnlr stóðu með kúlurnar f
f höndunum og göptu af undrun: Gamll maðurinn við hliðið
var að breytast, — hann óx og óx og sprengdi loks af sér
tötrana. Og allt í einu stóð hann þarna f hvítum hjúp,
með kórónu á höfði, og hvfta skeggið hans náði aiveg
ofan að gullofnu beltinu. Hann rétti upp höndina og hrópaði
með þrumurödd: ,,Nú er nóg komið! Hættlð þessum leik.
Nú skal annað taka við!“ María hafði orðið vör við hávað-
ann og kom nú hlaupandi út. Sneri þá öldungurinn við
hliðið orðum sfnum til hennar: „Svo fór, sem mig grunaði",
sagði hann, ,,að tii lítillar hamingju varð þér ósk þfn.
Synir þínlr eru vondir og harðbrjósta hrekkjalimir. Þér hefur
ekkl tekizt að ala þá upp sem góða drengi. Þeir skulu þvf
verða frá þér teknir."
Þá féll móðirin á kné, grét hástöfum og sárbað um að
fá að hafa drengina sfna hjá sér áfram. En Ammuninanna,
— þvf þetta var nefnilega hann — sneri sér að drengjun-
um og sagði: „Þið skuluð hverfa upp til fjallanna, einlr
saman, og dvelja þar jafnmörg ár og tárin eru, sem móðir
ykkar fellir nú ykkar vegna. Um hver jól skuluð þið fá að
koma til mannabyggða, og þá lifa á þvf, sem góðir menn
gefa ykkur. Vonandi, að ykkur verði þá tekið betur en þið
tókuð okkur í kvöld! Ef þið, á þessum útlegðarárum, sýnið
öllum samúð og kærleika, skuluð þið aftur verða litlir — og
stórir — drenglr og fá að lifa meðal annarra manna. Gætið
ykkar nú, jólasveinar."
Um leið og hinn mikll Ammuninanna sagði síðasta orðið,
gjörði hann rúnateikn f loftið með staf sínum, greip síðan
litlu stúlkuna f faðm sér og sveif burt. En við bræðurnir
13 stóðum eftir. Og undur mikil höfðu gerzt: Við höfðum
allir fengið alskegg og rauðar skotthúfur á höfuðið. Við
vorum ekki lengur drengirnir þeirra Óla og Maríu. Mamma
varð hrædd og hljóp inn grátandi. Og jafnvel hann Bósi,
hundurinn okkar, þekkti okkur ekki, urraði og gelti mikið.
Og þá tókum við til fótanna og flýðum upp til fjalla.
Þar höfum við nú verið síðan, og alltaf iðrast þess, hve
slæmir drenglr og latir við vorum heima hjá pabba og
mömmu.
Um hver jól komum við ofan f byggð og bæi, með poka
okkar á baki, og færum börnum og gamalmennum jóla-
gjafir, gripi, sem við sjálfir höfum gert.
Nú erum við sannarlega orðnir gamlir og gráir, eins og
þið sjáið. Ég er nú t.d. 777 ára og hann bróðir minn bara
Ktið eitt yngri. Um hver jól gerum við okkur vonir um, að
Án efa kunnið þlð öll stafrófið, þið lærðuð það, þegar
þið voruð Iftil í barnaskóla. Bókstafirnir f stafrófinu eru
hijóðtákn.
Það eru 26 stafir í enska stafrófinu, og þeir eru sam-
eiginlegir í mörgum öðrum málum. Sum hljóð í ensku eru
þó rituð með fleirum en einum staf, eins og til dæmis th.
I fslenzku eru 33 bókst^fir.
Ekki er notað stafróf í öllum málum, t. d. kínversku. Kín-
verska letrið er upphaflega byggt á myndletri, en það er nú
mjög elnfaldað frá því sem áður var og er nú mjög kerfis-
bundið.
Elzta letrið var myndletur, og hafa bókstafirnir þróazt
út frá því.
Ef þú ættir að rita orðið tré, þá notar þú þrjá bókstafi,
en ef þú ætlar að útskýra orðið tré fyrir smábarni, þá er
einfaldara að sýna því smámynd af tré.
Á myndinni sjáum við stafróf Etrúska, en út frá þvf þró-
aðist stafróf Grikkja. Þannig fá tungumálin orð og stafi
lánaða .hvert hjá öðru. -
Allir geta séð, að stafrófið er snjöll uppfinning. Með
hjálp stafrófsins geta menn nú á tímum kynnt sér skoðanir
löngu liðinna kynslóða.
nú fáum við að kasta ellibelgnum, og verða aftur litlir
drengir. En tár móður okkar voru svo mörg, — og enn
verðum við að hverfa upp til fjallanna í kuldann, myrkrið
og einveruna. Þar er nú heldur ömurlegt að lifa. En hvað
um það, við höfum tii þessa unnið, og skulum þola okkar
refsingu.
En gætið ykkar börnin góð, að ekki fari svoriá illa fyrir
ykkur. Reynið að vera iðin, hjálpfús og öllum góð, ekki sfzt
þeim, sem eru fátækir eða gamlir. Þá mun ykkur alltaf
vegna vel.
Og gleymið svo ekki heldur gömlum jólasveinum.
Jónas í „Brekknakoti".