Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 38

„Nei, enginn nema einn," svaraði Memrian, „og hann er þvi miður mjög
langt i burtu."
„Getum við ekki leitað að honum?" spurðl Magga litla I bænarróml... „Og
hver er hann, Memrían?"
„Það er jóiasveinninn," sagði Memrian mús, — „hann og enginn annar
getur ginnt köttinn til að segja okkur, hvar felustaðurinn er.“
„En jólasveinninn kemur ekki fyrr en á aðfangadagskvöld, — og þá er það
orðið of seint," andvarpaði Magga lltla.
„Já, alveg rétt," sagði Memrian mús og bjóst til að hverfa upp i Ijósakrónuna
á ný, — „þá er það orðið of selnt."
„Nei, biddu aðeins," sagði Magga litla. „Pabbi minn á jólasvelnsbúning,
sem geymdur er innl i skáp. Við gætum fengið hann að lánl — og leikið
þannig á köttlnn."
Og þeim kom strax saman um að gera þetta þegar f stað. Magga lltla tók
að sér að dulbúa sig sem jólasvein. Að vfsu var þessi ágæti búningur svo
stór, að hún varð að brjóta mikið bæði upp á skálmar og ermar. En grfman
með skegginu sfða fór alveg eins og bezt varð á kosið, þegar Magga hafði
bundið hana fasta aftan við hnakkann.
Memrían mús vildi fá að vera I vasa jólasveinsins og fylgjast vel með ðllu,
sem gerðist.
Þvf næst fór Magga litla f gönguferð um fbúðina til að ieita að kettinum og
ginna hann til sfn. Og Memrian mús fannst, þar sem hann var f felum f vas-
anum, að Möggu litlu tæklst mjög vei að Ifkja eftir rödd jólasveinsins.
Og þegar kötturlnn skauzt skyndilega út úr ofnkróknum og teygði slg, kom
jólasveinnlnn sér fyrlr i dyragættlnni og sagði hátíðlega:
„Kisa litla, kisa litla,
komdu strax með bindið mitt.
Það er gjöf, sem gieður pabba,
— og gæti aukið veldi þitt."
Og fyrst sjálfur jólasvelnninn var hér kominn og bað um bindlð, þorðl kött-
urinn ekkl annað en að verða við óskum hans. Hann skreið þvf tafarlaust
undir ofninn og dró fram böggulinn með bindinu.
Magga litla tók böggulinn samstundis og stakk honum f vasann hjá
Memrfan mús. Þvf næst sklpaði hún kettinum að vera lengl úti f refsingarskyni
fyrir að hafa leyft sér að fara upp i bókahilluna og taka jóiagjöfina úr felu-
staðnum hennar Möggu litlu.
Þegar pabbi Möggu litlu tók upp jólagjöfina frá telpunni sinn! á aðfanga-
dagskvöldið, hló hann bæðl hátt og lengi. En svo sagði hann að iokum:
„Ég sé ekki betur, Magga mfn lltla, en að þú hafir farið niður um reykháflnn
að þessu sinni með jólagjöflna mfna, — umbúðapappfrinn er svo svartur af
sóti... Eða er það kannski sjálfur jólasveinninn, sem hefur komið með hana
niður um reykháfinn?... Nei, þú mátt ekkl verða svona hrygg, telpa mfn, þó
að ég segi þetta f spaugi, — gjöfln þfn er alveg jafngóð fyrir þvi. Það eru að-
eins umbúðirnar, sem eru svartar."
Og þegar pabbi hafði virt gjöfina fyrir sér stundarkorn, sagði hann við
Möggu:
„Hugsa sérl Rautt bindi með hvftum doppum! Ef það hefði verið gagnstætt
á litinn, er ég hræddur um að ég hefði sagt, að það hefði fengið mislingal"
Og nú hló Memrfan mús svo hátt uppi f Ijósakrónunni, að Magga litla varð
að gefa honum bendingu með fingrunum um það að þagna strax, svo að
enginn heyrðl til hans.
Þvf hvað gæti ekki gerzt, ef pabbi kæmist að þvf, að hún ætti fyrir elnkavln
litla huldumús f grænnl skyrtu og gulu vesti. Þá kynni svo að fara, að hann yrði
sfhlæjandi öll jólin, — og það væri nú heldur miklð af svo góðul
En nú gat Magga litla ekkl stillt sig lengur um að taka upp sfnar eigin
gjafir, sem biðu undir jólatrénu, — og þær voru hreint ekkl fáar. Ó, hvað
það yrði gaman að vlta, hvað hún fengil
SigurSur Gunnarsson. Þýtt og endursagL
VEiZTUÞAÐ?
Þegar kvikmyndir eru sýndar, eru not-
aðar linsusamstæður til þess að varpa
myndinni á sýningartjaldið. Vegna þess,
hve myndflöturinn er stór á sýningar-
tjaldinu, þarf geysisterkt Ijós, og er
venjuiega notað kolbogaljós. Ljósið er
sent gegnum safngler, sem beinir þvf
öliu saman á lítinn flöt, þar sem filman
er. Ljósið fer f gegnum filmuna og
sfðan gegnum annað safngler eða safn-
glerjasamstæðu, er beinir þvf á sýn-
ingartjaldið. Þetta er stillt þannig, ’að
einmitt á tjaldinu komi fram mjög stækk-
uð mynd af þeim hluta filmunnar, sem
Ijósinu er beint á, sem er innan við 5
fersentimetra að flatarmáll.
Er það rétt, að á kvikmyndasýningu
sitji áhorfendur mikinn hluta tfmans f
algeru myrkri? Já, það er alveg rétt,
þótt ótrúlegt kunni að virðast f fljótu
bragði. I sýningarvélinni er hreyfill, sem
dregur filmuna fram hjá Ijósinu, þannig
að um það bil 16 myndir fara á hverrl
sekúndu gegnum Ijósstrauminn. Hreyf-
ingin er þó ekkl jöfn, heldur f rykkjum.
Þegar ein mynd er komin f Ijósstraum-
Inn, stanzar hún þar um það bil elnn
þrftugasta úr sekúndu. Samtfmis opnast
loki, þannig að Ijósið kemst ieiðar sinn-
ar áfram til sýningartjaldsins. Lokinn
er opinn, meðan myndin stendur kyrr,
en lokar svo fyrir Ijósið, þar til næsta
mynd er komin á sinn stað I Ijósstraumn-
um. Sýningartjaldið er þvf myndlaust og
dimmt og menn f algeru myrkri nærri
helming þess tfma, sem þeir horfa á
kvlkmynd.
36