Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 98

Eftirfarandi stíll fékk ekki
verðlaun:
Frændi minn hefur keypt bíl.
Þegar hann var að alca í honum
i fyrsta skipti, sprakk á öðru
afturhjólinu. Það, sem frændi
minn sagði, þegar hann varð að
ganga fimm kílómetra til að
ná í síma, var miklu meira en
150 orð, en þau þori ég ekki að
skrifa vegna kennarans.
Læknirinn kom með sérfræð-
ing til þess að líta á frúna, en
hún var húin að biðja systur
sína að standa nú ekki á bak
við dyratjöldin til þess að lilera
hvað læknarnir segðu, þegar
þeir færu að bera saman ráð
sín. En systirin gegndi því engu
og stóð þar, þegar þeir komu
út úr svefnlierbergi frúarinnar.
Þá heyrði hún sérfræðinginn
segja: „Þetta er einhver al-
ljótasti kvenmaður, sem ég hef
séð.“
„Jæja, — þá held ég þér
blöskraði, ef þú sæir systur
hennar!“
Móðirin: „Ertu strax orðinn
þreyttur, Árni minn? Það get-
ur varla verið. Mér dettur ekki
í liug að fara að bera þig, þú
verður að ganga. — Líttu á
hestinn þarna, hann dregur
þungan vagn og hleypur þó
svo léttilega. Hvað segir þú um
það?“
Árni: „Hann liefur líka tveim
fótum fleira en ég.“
Faðirinn: „Af hverju kemur
þú grátandi lieim úr kirkjunni,
Jónsi minn?“
Jónsi: „Presturinn sagði í
dag, að við yrðum öll að fæðast
að nýju. En nú er ég svo hrædd-
ur um, að ég verði kannski
stelpa, þegar ég fæðist aftur.“
Faðirinn: „Jæja, Einar litii.
Hvað hefur þú nú lært i skól-
anum i dag?“
Einar: „Eg er búinn að
gleyma því öllu.“
Faðirinn: „Gleyma því öllu?
Það var leiðinlegt. En Siggi
litli, félagi ]>inn, hann man allt,
þegar hann kemur heim úr
skólanum.“
Einar: „Já, hann á líka svo
miklu styttra heim.“
1. „Þar sem þið hafið ekkert fyrir stafni núna, strákar mínir, ættuð þið að hjálpa
mér og skreppa til hans Þórðar blikksmiðs með þennan koparpott," segir faðir
Bjössa dag einn við þá félagana Þránd og Bjössa. — 2. Jú, þeir eru til í það og
rölta af stað með pottinn á milli sin. Það er bezta veður, og þeir félagar eru i
góðu skapi. „Hefur þú heyrt, að hann Þórður sé sigauni?“ spyr Bjössi. „Já, og
margt fleira," segir Þrándur. „Hann er svo laginn í höndunum, að hann getur
gert við alla skapaða hluti, og hvaðan hann er upprunninn veit víst enginn. Það
er líka sagt, að hann viti sitt af hverju, sem aðrir vita ekki, og ef hann reiðist,
þá er honum laus höndin.“ — 3. Það er drjúg leið til Þórðar blikksmiðs, því að
hann býr langt uppi í fjallshliðinni, og þegar þeir félagar hafa gengið lengi,
skellur allt í einu á steypiregn. Já, hvað er nú til ráða, ekkert skjól nálægt, en
Bjössi er fljótur að hvolfa pottinum yfir þá báða. Það er bara verst, að þeir sjá
ekkert frá sér. — 4. Eftir veginum kemur gömul kona með regnhlíf, og hún
heldur regnhlífinni þannig, að hún sér aðeins niður fyrir fætur sér. Það getur
því ekki öðruvísi farið: þau rekast saman. — 5. Þau detta þarna öll i hrúgu, og
konan er öll útötuð i potthrimi — og skammirnar dynja á þeim félögunum. Þetta
eru nú meiri skammirnar, og orðaforðinn er gífurlegur. — 6. Enn heldur áfram
að rigna, svo að þcir skella pottinum aftur yfir sig, en reyna nú að halda honum
þannig, að ekki fari eins og áður. En potturinn, er þungur og öðru hvef ju rennur
hann niður fyrir augu. Við beygju á veginum æða þeir loks á tré og hálfrotast,
að minnsta kosti finnst Bjössa hann sjái bæði sól og stjörnur.