Tímarit lögfræðinga - 01.08.1986, Blaðsíða 32

LAGAÁKÆBI
§
3
IZP >
H ^
C
C
ro ~ íc
-a
§ W
£ S 3
c
Ö)
— _
i4 a
c
bC
C ÍO
=0
2 c
bo 2
*0 -3
bc
2
^3
c3
H to
3 <-
C 3
C w
:Q c
fcc
#c
JS
'fcb
O
tc
3 .5
M3 ^
'TO g
Þh «0
1) 32.gr. l.nr. 7/1936 42 5 15 9 7 6
2) 35.gr. l.nr. 7/1936 5 2 1 2 0 0
3) 36. gr.l.nr. 7/1936 2 0 1 0 0 1
4) 37. gr.l.nr. 7/1936 1 1 0 0 0 0
5) 7. gr. okurl. 58/1960 30 2 13 10 3 2
6) 34. gr. vátr. sml. 20/1954 3 1 2 0 0 0
7) 11. gr. 1. nr. 44/1979 0 0 0 0 0 0
13. gr. 1. nr. 39/1943 1 1 0 0 0 0
8) 29. gr. 1. nr. 73/1972 0 0 0 0 0 0
9) 36. gr. 1. nr. 36/1961 og eldri ábúðarlög 4 1 0 2 1 0
10) 2. gr. 1. nr. 75/1917 9 4 0 4 0 1
11) 5. gr. 1. nr. 39/1922 16 2 10 3 0 1
12) 6. gr. 1. nr. 39/1922 3 0 3 0 0 0
13) 51. og 54. gr. 1. nr. 60/1972 6 0 2 1 1 2
14) Brostnar forsendur 22 5 12 4 1 0
12.0. LOKAORÐ.
Þegar þetta er ritað (í ágúst 1986), eru ekki nema fjórir mánuðir liðn-
ir frá gildistöku réglunnar í 36. gr. samningalaganna. Ákvæðinu hefur
ekki enn verið beitt af íslenskum dómstólum, og ólíklégt er, að varnað-
aráhrifa reglunnar sé þegar farið að gæta í lögskiptum manna. Eins og
fram kemur í kafla 5.0., er ekki heldur svo langur tími liðinn frá lög-
festingu sambærilegrar reglu í Skandinavíu, að hægt sé með vissu að
fullyrða um þýðingu reglunnar þar.60)
Eins og Bernhard Gomard bendir á,61) hefur það jafnan vegið þungt
í réttarframkvæmd að reyna að ná fram sanngjarnri niðurstöðu í samn-
ingssambandi, þegar slík ágreiningsefni eru undir dómstólana borin.
60) Nánar er vikið að fræðiskoðunum um þetta efni í áður tilvitnaðri grein Viðars Más
Matthíassonar í Úlfljóti, 2. tbl. 1984, á bls. 68.
61) Bernhard Gomard, Introduktion til obligationsretten. Kaupmannahöfn 1979, bls. 58.
110