Vísir - 24.12.1943, Síða 2

2 JÓLABLAÐ VÍSIS
&SBSSS8SB&BBa&&&a&&&&&&SBB&&S8B&BB&&BBfB&9BBSBnH]
Snorri Hjartarson:
Ji/J32A SOMieíÍMh
Um hlíð og tind fer sólin löngum logum
og litazt rjóð um býlin strjál og hlý
og svarta dranga á silfurlygnum vogum,
sendling í fjöru, hrafn við glóbjört ský.
Úr átt af fjallsins hlöðnu hamrabogum
til hafs, í ölduföngin kvik og gljá,
fer már með hvítum hægum vængjatogum,
hugar míns fleyga vökudreymna þrá.
Nei, ég vil ekki út í hafsins geima,
en inn til landsins sem við stefnum frá;
ég þrái móans blóm og huliðshreima,
hólana, sem ég forðum lék mér á,
klettana, ána: þar á þrá mín heima,
þangað um bláinn hvitir vængir sveima.
n
Haustið er komið handan yfir sæinn,
hvarmaljós blárrar nætur dökkna af kvíða
og þungar slæður hylja hárið síða,
hárbrimið gullna, er lék sér frjálst við blæinn
og seiddi í leikinn sólskinsrjóðan daginn;
nú sezt hann grár og stúrinn upp til hlíða
og veit að það er eftir engu að bíða,
allt gengur kuldans myrka valdi í haginn.
Hann heyrir stráin fölna og falla, sér
fuglana hverfa burt á vængjum þöndum,
blómfræ af vindum borin suður höf,
og brár hans lykjast aftur; austan fer
annarleg nótt og dimm lúeð sigð í höndum,
með reidda sígð við rifin skýjatröf.