Vísir - 24.12.1943, Page 40

40
JÓLABLAÐ VÍSIS
O ~ "
ŒT (2ar
GLEÐILEG JÓL!
© AlfA ©
n

0
GLEÐILEG JÓL!
^JÍvannter^sSrmbuT

GLEÐILEG JÓL
OG FARSÆLT KOMANDI ÁR!
Þökk fyrir viðskiptin á árinu.
VCIOARFA.RAWCD51UN

Eg tók nú að gera afsökun
niina fyrir að hafa boðað komu
inina og samferðamanns míns
til bráðókunnugs fólks, og bætti
því við, að við mundum að sjálf-
söðu útvega okkur náttstað i
gistihúsi.
„Ekki er eg nú á sama máli
xun það,“ sagði húsbóndinn. „Nú
hefír forsjónin sent yður hing-
að til mín. Viljið þér ekki gera
mér þá ánægju að vera hjá mér
i nótt?“
Eg fór að malda i móimi, en
komst ekki upp með moðreyk.
Og það varð úr, að eg þekktist
boðið, og við settumst upp hjá
þessum gestrisna manni.
Eg er ekki að orðlengja það,
við fengum þar hinar beztu viö-
tökur og atlæti á lieimih göf-
ugrar og elskulegrar enskrar
fjölskyldu.
Eins og verið hafði i London,
bauðst þar einnig ungur piltur,
Guill að nafni, til þess að fara
með Viktor og sýna honum
Edinborg þá um kveldið.
Svo rækilega skoðaði sanir
ferðamaður minn borgina, að
hann kom ekki aftur fyrr en
klukkan var langt gengin 10.
Morguninn eftir fórum við
báðir út saman og gengum
lengi um bæinn.
Þegar við gengum eftir Princ-
es-Street, nam Viktor staðar allt
i einu, leit til min ibygginn á
svipinn ,o)g sagði: „Hérna er
nokkuð rétt lijá, sem mér var
sýnt i gær og þér hafið áreið-
anlega gaman af að sjá líka.“
„Og hvað er það?“
„Stór klukka - úr tómum
blómum.“
„Úr blómum! Klukka úr
blómum?‘‘
„Já, hún er þarna á einu af
neðri þrepunum, i stórum blónv
garði. Og það sem undarlegast
er, hún gengur.“
Eg minntist þess, að eg liafði
einhverntima heyrt getið um
þetta furðuverk. En slíka
klukku hafði eg aldrei augum
litið.
Eg tók því fegins hugar boði
Viktors, og við gengum siðan
báðir niður í þessa dásamlegu
hjallagarða i Princes-Street.
Viktor fann undir eins slað-
inn, og nú stóðum við þarna hjá
þessari haglega gcrðu blóina-
klukku.
í miðjum skrautgarði með
allavega litu blómskrúði gat aö
líta stóreflis blómreit kringlótt-
an. Blómunum var raðað niður
af hinni mestu snilld. En í miðj-
um reitnum var klukkan.
Öll var skífan gei*ð úr tómum
blómum. Hún mun hafa verið
nálægt tveim metrum að þver-
máli. Skifan var di'ifhvít, en
umgerð i kring með rauðuro,
bláum og gullnum htum.
Á hvíta grunninum voru tveir
stórir visirar, eins og gerist á
klukkum. Þeir voru lika gerðir
úr blómum, gullfahegum htlum
blómurn, og hturinn á þeim
skar sig vel úr undirlitnum
livíta.
Stundatölurnar tólf voru meö
enn öðrum lit, svo að þær mátti
greina mjög skýrt. Lika voru
minúturnar, milli stundataln-
anna, táknaðar með annars kon-
ar smáblómum.
En þar með er ekki upp talið
allt, sem, furðu gegndi. Ef ein-
blínt var á klukkuna um stund,
var greinilega hægt að sjá stóra
vísirinn mjakast áfram, jafnt
og þétt!
Viktor leit til mín og sagði:
„Er þetta ekki dæmalaust?“
„Jú, sannarlega. Og eg er
þakklátur þér fyrir, að þú sýnd-
ir mér klukkuna.“
Þegar við höfðum horft á
blómaklukkuna góða stund,
gengum við eftir dýrðlegum
blómgörðum, hjalla af lijalla, og
héldum síðan áfram eftir Princ-
es-Street.
Við skoðuðum „the Castle“
liinn fi*æga víggirta kastala höf-
uðborgarinnar í Skotlandi, hinn
óviðjafnanlega minnisvarða
Walters Scotts og margt annað,
sem merkilegt var að sjá i bæn-
um, og þegar þvi var lokið, héld-
um við aftur til hinna nýju vina
okkar i Lauriston-Street, því að
þá var komið hádegi, en skipið,
sem við ætluðum með lil ís-
lands, Brúarfoss, átti að fara
frá Skotlandi síðari hluta dags-
ins.
Gestgjafar okkar tóku okkur
aftur tveim höndum og buðu
okkur til miðdegisverðar.
„Veröum við þá ekki stranda-
glópar?“ spurði eg liúsbóndann.
„Þið þurfið ekki að hafa neinar
áhyggjur af því,“ svaraði liann.
„Brúarfoss fer ekki fyrr en milli
4 og 5 i dag. Við getum gefið
oklcur góðan matfrið. Þegar við
erum búnir að borða, læt eg
bíl fara með ykkur niður að
skipi í Leith.“
Leith er hafnarborg Edin-
borgar.
Við tókum þessu boði með
þökkum, og að lokinni máltið
gálum við enn setið góða stund
í stofunni við kaffidi*ykkju með
fjölskyldunni.
Eg spurði liúslióndann, live
oft félli ferð til íslands frá Leith,
en hann svaraöi:
„í hverri viku fer gufuskip frá
Leith til íslands, og jafnoft
koma skip liingað frá íslandi.
Og með hverju ári verða þessar
ferðir tiðatí.“..... _ ... _