Vísir - 24.12.1943, Side 42

42
JÖLABLAÐ VÍSIS
GLEÐILEG JÓL!
Ásgeir. Ásgeirsson.
Verzl. Þingholtsstræti 21.

GLEÐILEG JÓL!
Verzlunin Vík.
Verzlunin Fram.
GLEÐILEG JÓL!
Iðnó.
lngólfs Café.
r
“\
GLEÐILEG JÓL!
Stefán A. Pálsson <& Co.
rP___ Varðarhúsinu,
z
J
En þau ógrynni fjár, sem
streymt hafa í sífellu úr enska
ríldssjóðnum handa öllum
þessum mönnum!
Hvernig gat stjórnin aflað
þessarar stórkostlegu fjárfúlgu?
Þessar hugsanir steðjuðu að
mér og ollu mér áhyggjum,
Englands vegna. Mér kom þá
ekki til hugar, að Þýzkaland,
fósturjörð piltsins, sem m.e8 mér
var, mundi ári síðar stynja und-
ir sama böli og það í miklu
stærri rnæli.
Enska rikið er auðugt, ákaf-
Iega auðugt, var margra manna
mál.
Aðrir litu svo á, að atvinnu-
Ieysingjarnir mundu verða
enska heimsrikinu að falli, fólk-
ið, sem við sáum fyrir framan
okkur i endalausum röðum og
óteliandi þyrpingum.
Mér varð litið til Viktors, sem
alltaf sat þegjandi hjá mér, en
hefir víst æsku sinnar vegna
Iiaft frið fyrir þvílíkum hugs-
unum. 1 ! i
„Hefifðu séð atvinnulevsingj-
ana?“ spurði eg. „Ætvinnuleys-
insjana! Nei, eg hefi enga séð.
Hvar eru þeir?“
„Liltu snöggvast út úm glugg-
ann.“
„Nú ... er það þetta fólk,
sem stendur þarna saman ó
stéttinni. .. ?“
„Já. Þetta eru ensku atvinnu-
leysingiarnir, sem kannske eiga
eftir að reyta Enoland inn ati
skyrtunni, þó aðiríkt sé..
„Einmitt það ... eg verð að
játa, að eg tók ekki eftir þvi...
Eg var að hugsa um annað.“
„Þú hefir sennilega verið að
hugsa um Brúarfoss, sem hráð-
um á að fara með okkur út á
reginhaf, Atlantshafið.*'
„Já, eg var líka að hugsa um
hann. Eg var yfirleitt að hugsa
um allt þetta ferðalag."
........................ 0....
(Hér er slepot úr dálitlum
kafla, þar sem Viktor er að veg-
sama það, sem af er ferðinni.
Síðan segir höfundm- vits pilt-
inn:)
„Viktor! Eg er alveg á þínu
móli. Ferðin hefði ekki getað
verið skemmtilegri. Og þó er eg
á þvi, eins og þú, að það
skemmtilegasta sé eftir."
Alltaf rann vagninn áfram.
„Eg héld, að maðurinn viti
ekki, hvar „Brúarfoss" liðgur,
sagði Viktor allt i einu. Við eig-
um vist að vera komnir til Leith
fyrir Iöngu. Hvert skyldi hann
vera aö fara með okkur?'”'
Strákurinn sem bæðí var
fjörugur og linellinn, keyrði
upp rúðuna á bilnum, hallaði
sér út og kallaði til bílstjórans
á þýzku: t
„Vitið þér nú, hvar „Brú'ar-
foss liggur? Þér eigið að aka
okkur að „Brúarfossi."
Maðurinn stöðvaði vagninn og
hrópaði á ensku:
„Hvers óskið þér, herra
minn ?“
„Eg kallaði til hans á ensku:
„Drengurinn á við, að þér vitið
kannske ekki, hvar Brúarfoss
liggur. Þér þekkið þó væntan-
lega „Brúarfoss" og vitið, hvar
hann liggur?"
„The „Brúarfoss", kallaði
Skotinn til okkar. „LátiS þið
mig nú þekkja hann. Brúarfoss
er fallegasta skipið í höfninni.
Þið getið verið alveg rólegir.
Við erum hráðum komnir..."
Eg þýddi fyrir Viktor svar
bílstjórans — og við létum báð-
ir sefast.
„Hann sjálfsagt ratar, og
hann virðist þekkja vel Brúar-
foss,“ sagði eg. En eg var dálít-
ið hissa á þvi, að hann skyldi
vera fallegasta skipið í höfn-
inni.“
„Ja-á, það er nú víst ýkjur
úr honum," sagði Viktor. „En
það verður fróðlegt að sjá,
livernig skipið okkar litur út.
En hvað er nú þetta? Eg sé heil-
an skóg af siglutrjám. Við hljót-
um aö vera lcomnir niður að
höfn.“
Eg leit út um gluggann og sá
nú lilta heilmörg siglutré rétt
hjá okkur. Við hlutum því að
vera Icomnir niður á hafnar-
bakka.
„Nei! Þarna sé eg ekki ein-
göngu siglutré, heldur lika skip-
in ... Það er nú meiri sægur-
inn ...!“ kallaði Viktor upp
rétt á eftir. „Þau eru að vísu
stór, en elcki get eg nú bein-
línis kallað þau falleg."
Hann hafði rétt að mæla.
Skipin sýndust II vera illa út-
leikin'og fremur óhrein.
Við reyndum úr sætum okk-
ar að sjá út, hvaö væri nú „Brú-
arfoss“ af öllum þessum stór-
skinum, en tókst ekki.
Skyndilega nam vagninn
staðar. Bilstjórinn sneri sér við
í sætinu til okkar. Hann beníi
fram undan sér með hendinni
og kallaði til okkar brosandi:
„Sjáið þið „Brúarfoss?“
Þarna er hann.‘‘
Við spruttum báðir úr sætum
okkar og hölluðum okkur út
um gluggann. t svo sem 200—
300 metra fjarlægð sáum við
snjóhvítt gufuskip meö bláum
rönduni:. Engir aðrir litir nema
kinnungarnir að utan. Aðeins
hvítt og blátt, litir íslands.
„Húrra!“ hrópuðum við báð-
ir samtímis, Þvi að nú var elcki
um að villast: Þetta var skipið
pkkar, Brúarfoss,