Vísir - 24.12.1943, Side 50

50
JÓLABLAÐ VlSIS
nú vorum við illir. Loksins rak
Friðþjófur skallann upp úr þok-
unni og gaf sigurmerki. Hann
hafði fundið leið niður, — þá
var gleði mikil.
Og nú var lagt af slað með
allan farangurinn, niður snar-
brattar skriðurnar; við fórum
varlega, fet fyrir fet, þar mátti
engu muna svo ekki hlytist
verra af. Á einum stað urðum
við að láta farangurinn siga í
böndum og úr því varð að sel-
flytja dótið. Hver okkar fór
3—4 ferðir, fjallið er yfir 1300
m. hátt. Þoka var allan tímann
og var það í eina skiptið, sem
okkur var heldur vel við hana.
Hún kom í veg fyrir það, að við
sæjum hve þetta var ónotalega
bratt. Það tók okkur 8 tíma að
komast niður af jöklinum, —
við brenndum mörgum kalór-
íum þá nótt, bættum það upp
með því að liáma í okkur 2 kg.
af niðursoðnu rollukjöti, sem
ku innihalda 5200 kalóriur, eft-
ir því sem stendur ó tilrauna-
seðli þeim, er Steinþór lét okk-
ur hafa. Mest allan farangur-
inn skildum við eftir þarna í
Kjósinni, sóttum hann síðar,
fórum aðeins með það nauð-
synlegasta að Skaftafelli. Þang-
að komum við fimmtudags-
morgun 29. júií, eftir að hafa
ferðast um 100 km. leið á
Vatnajökli og dvalið þar 10
daga.
Að þessu sinni átti Öræfa-
ferðin að .vera með öllu meiri
glæsileik en raun varð á. Við
liöfðum hugsað okkur að vera
búnir að grandskoða Gríms-
vötn, ganga á Kverkfjöll og
Friðþjófur ætlaði að bera hrein-
dýrskvíguna niður skriðurnar.
síðast en ekki sízt, vera búnir
að fara austur í Kringilsár-
rana. Því það var meining olclc-
ar félaga, að handsama þar
hreindýrskvígu, heita henni fyr-
ir sleðann og þeysa síðan suður
jökul, suður í Öræfi, á fund
hreindýrstarfsins, sem þar
heldur sig, og færa honum hina
rændu brúði. En þetta fór á
annan veg, til óheilla fyrir hinn
íslenzka hreindýrastofn. Ferða-
áætlunin gerði ekki ráð fyrir
svona mörgum þokudögum.
Við komum því í Öræfin, rölt-
andi utan úr þokunni, kvígu-
lausir, heldur svona svakalegir
ásýndum, því við Egill höfðum
látið skegg okjcar vaxa og örv-
að vöxtinn á sama hátt og sagl
var að Njáll hefði gert hér
áður fyrr. Hjalti vildi vera
mannalegur líka og fékk þvi
afleggjara hjá Agli, því það vár
einhver órækt í ullinni hjá hon-
um eins og títt er lijá ungling-
um. Siðan vaxa þyrnar á Hjalta.
Friðþjófur rakaði sig aftur á
móti eins og siðaður maður og
bar harnaolíu á kjálkana.
Á Skaftafelli dvöldum við i
þrjá daga, þar af tvo í rigningu,
en þann þriðja i ágætis veðri.
Þá reyndum við að hjálpa til
að snúa á túninu, með Unni,
heimasætunni og Evu, kaupa-
konunni. Það gekk allt mein-
leysislega fyrir sig. Sunnudag-
inn 30. júlí héldum við vestur
Skeiðarársand. Stefán, bróðir
Odds, fylgdi okkur miðja vega,
en Björgvin á Rauðabergi það,
sem eftir var að Kálfafelli. Þar
beið okkar vélknúinn fákur, og
gekk nú ferðin til Reykjávíkur
eins og í þokkalegri lygasögu.
Héðinn.
GARCIOYLE
mobil-olíur
smyrja bezt.
Allar tegundir fyrirliggjandi.
Benediktisisoii & Co.
Reykjavík
H.
Sími 1228