Vísir - 24.12.1943, Qupperneq 59

Boðskapur til Aþeninga.
Saga frá Grikklandi, eftir W. G. Hardy.
Saga um mann, sem áleit ósveigjanlegan mótþróa
tilgangslausan — og var reiðubúinn til að fórna lífi sínu
til þess að sanna, að hann hefði á röngu að standa.
Vassos Kawadias, fyrrum
prófessor í mannkynssögu við
háskólann í Aþenuborg, læddist
í skuggum húsanna og gaut aug-
unum flóttalega upp og niður
eftir hinni hreiðu Amelias-götu.
Á þessum tíma sólarhringsins,
rétt fyrir dögun, voru stræti
borgarinnar auð og yfirgefin.
Kawadias prófessor beygði inn
í Buronos-götu, sem lá að aust-
urhlið Akropolis og þaðan gat
liann komizt inn i hin þröngu
og kræklóttu stræti gömlu horg-
arinnar. Hann var um það bil
miðja vegu, þegar varðmaður
kom skyndilega i ljós fyrir horn-
ið á herspitalanum. Prófessor-
inn tók að flýta sér. Skot þaut
við eyrað á honum og hann
heyrði skipun um að stanza.
Prófessorinn leit í áttina til
Akropolis, aðeins örskammt í
burtu, báðar hendur hans
krepptust um matarböggulinn,
sem hann har framan á sér, und-
ir yfirhöfninni. Hann hafði
betlað þennan mat um nóttina
af Dimitri, hirðinum. á Hymett-
usfjalli. í hreysi handan við
Akropolis biðu dóttir hans og
tveir dóttursynir. Þau höfðu
ekki borðað í þrjá daga og þi*jár
nætur. Átti hann að tapa öllu,
éftir að hafa komizt svo nærri
þeim með matinn?
Varðmaðurinn kom nSer.
Liðsforinginn, brjóstfallinn,
geðillur ítali, nýkominn frá
Róm, virti fangann fyrir sér.
Alfredo Chiurazzi liðsforingi sá
eklci háslcólarprófessor standa
fyrir framan sig. Hann sá aðeins
enn einn af þessum beröxluðu,
þunnleitu Grikkjum,.með böggl-
aðan hatt og í slitnum frakka.
Hann tók eftir því, að Grikkinn
Iiélt báðum höndum að sér. En
það var svo algengt i Aþenu
þessa tíma, að Italinn sá ekkert
grunsamlegt við það. Hann á-
leit að það væri aðeins hungrið,
sem nagaði þennan öldung, eins
og alla aðra.
„Hvað eruð þér að aðhafast
liér á þessum tíma sólarhrings-
ins?“ spurði hann. „Vitið þér
ekki að það er bannað?“
Prófessoi’inn vissi að liann
yrði ef til vill skotinn þar á
staðnum, eða að minnsta kosti
tekinn fastur og yfirheyrður.
Hann stai'ði á gljáfægð stígvél
ítalans og reyndi að liugsa upp
eitthvað til að losna úr þess-
ari klípu. — Hann er eins og
allir þessir Gi'ikkir — hugsaði
Chiurazzi með sjálfum sér,
sauðþrúir. Og alltaf að hæðast
að okkur — jafnvel þó að þeir
þegi eins og steinar.
„Talið þér maður,“ skipaði
hann liörkulega. „Hvað heitið
þér?“
Prófessorinn sagði honum
það. Hann vissi að ítalinn myndi
ekki kannast við nafnið, þó að
honum hefði fyrir mánuði ver-
ið boðið minniháttar embætti
í hinni grísku leppstjórn, en
,hann hafði hafnað þvi.
„Það skýrir ekki livað þér
eruð að gera hér á þessum tíma“
sagði Chiurazzi ólundarlega.
„Lof mér að sjá vegabréf yðar.“
Vegabréf Vassosar var í
innri frakkavasa lxans. Til þess
að ná því þui'fti hann að hneppa
frá sér frakkanum og þá mundi
matarböggullinn koma i ljós.
Hendur prófessorsins krepptust
fastar urn böggulinn og hann
leitaði í huga sér að einhverri
afsökun.
„Flýtið yður maður,“ sagði
Chiurazzi. „Eg ætla ekki að
standa liér yfir yður í allan dag.“
Prófessorinn leit á skamm-
byssu ítalans. „Eg gleymdi því,“
var það bezta sem honum gat
dottið í hug að segja.
Andlit Italans roðnaði. „Reyn-
ið ekki að blekkja mig. Upp
með vegabréfið!“
ósÆum vér
ölíum víðsÆípfavínum vorunu
uffeyTradinq^^
\y«m.
vnpo*oCeÆA—
90 Broad Street, N«w York, N. Y.
©UÐMUNDUR ÓXAFSSON*
JLustunteaetl 14 — Reykjavik