Vísir - 24.12.1943, Page 65

JÓLABLAÐ VÍSIS
65
*

V
4
„Me8 þvi að benda þeim á,
að það sé ekki viturlegt að láta
stundarsigra bandamanna stíga
sér til höfuðs.“ Herr Bötticher
hallaði sér fram á borðið. „Það
sem við kref jumst af yður, herra
prófessor, er mjög lítið, aðeins
að þér segir Grikkjum sannleik-
ann. Opinberlega, meina eg. í
gegnum útvarp og blöð. Það
er vissulega skylda yðar.“
Þetta var álitlegt, og miklu
auðveldara en fyrra tilboðið —
að taka sæti í leppstjórninni. Og
var þetta ekki í raun og veru
sannleikurinn ? Og þó — hvað
myndu dóttursynir hans liugsa
um hann, ef hann tæki þetta að
sér?
„Þér munið finna liúsið yðar
i Homeron-götu tilbúið handa
yður,“ sagði nazistinn í hirðu-
leysislegum tón. „Og hvað mat
snertir — ef þér takið að yður
opinbera skyldu —“
Hann þagnaði. Xenia sneri
sér við.
„Við viljum heldur svelta,“
sagði hún kuldalega.
Hei'r Bötticher leit á hana.
„En góða kona —” byrjaði
hann.
Hún sneri sér snöggt við, t<ik
barnið upp af gólfinu og hélt
því upp að nazistanum. Barnið
lireyfði sig lítillega og umlaði
veikt.
„Lítið á,“ sagði hún hásri
röddu. „Lítið á — morðingi 1“
„Mjög leiðinlegt,“ sagði Herr
Bötticher kuldalega. „Ef Grikk-
ir vildu aðeins samvinnu —“
„Enginn Grikki vill samvinnu
við ykkur. Faðir minn vill ekki
samvinnu við ykkur. Ef liann
gerði það mundi eg afneita
honum“.
Prófessorinn leit á dóttur-
syni sina. Á andliti Atha las
hann svar hans. Jafnvel úr aug-
um Janna gneistaði fyrirlitning-
in, er hann starði á Herr Bött-
icher.
„Mér þykir það leitt,“ sagði
prófessorinn, „en eg get ekki
tekið tilboði yðar.“
„Jæja,“ sagði Þjóðverjinn.
Hann reis hægt á fætur og byrj-
aði að ganga til dyranna. „Takið
þá með“ skipaði liann yfir öxl
sér.
Það var auðséð að allt hafði
verið undirbúið fyrir fram.
Tveir hermenn gripu drengina
og lögðu af stað með þá til dyr-
anna. Xenia dró andann djúpt
að sér og þrýsti barninu fastar
að brjósti sér.
„Bíðið,“ kallaði prófessorinn.
„Hvað ætlið þér að gera við
þessa drengi?“
Herra Bötticher sneri sér við.
Hann kinkaði kolli til her-
mannanna. Þeir stðnzuðu. Herr
Bötticher tók fram sigarettu-
hylki sitt og kveikti sér í síga-
rettu. Síðan talaði hann til
prófessorsins, og það mátti
kenna gleðihreim i röddinni:
„Verið nú skynsamur, herra
prófessor. Eftir þær móttökur,
sem við höfum fengið hér, og
með tilliti til þess að tengdason-
ur yðar berst með skæruflokk-
unum, álítum við ekki rétt
að þessir drengir alist upp með
réttu hugarfari. En aftur á móti,
ef þeir væru aldir upp í réttu
umhverfi og við ákveðin skil-
yrði, eins og til dæmis i ein-
hverjum fangabúðum vor-
um —“ Hann þagnaði og dauft
bros lék um varir hans. Þessir
nazistar voru miskunnarlausir,
liugsaði prófessorinn. — Að
þessu sinni gæti Xenia ekki á-
fellt hann og jafnvel ekki Kon-
teleon sjálfur. Drengirnir
myndu einnig skilja. Nú var
hann neyddur til þessarar „sam-
vinnu“ til að bjarga fjölskyldu
sinni.
„Hvenær er ætlazt til að eg
tali?“ spurði hann.
„t kvöld. Við ætlum að koma
landsmönnum yðar á óvart.“
Ekki í kvöld! Einhvem veg-
inn varð hann að losna við að
tala í kvöld, svo að drengirnir
og Xenia — og jafnvel hann
sjálfur — gætu flúið með Kon-
teleon. Drengimr voru ekki
öruggir hér í Aþenu. Hann tal-
aði hægt og sagði:
„Eg get ekki talað í kvöld.“
„Hvers vegna ekki?“
„Slik ræða verður að vera vel
undirbúin.“
Herra Bötticher sló öskuna
vandlega af sígarettunni. „Við
höfum þegar skrifað ræðuna.“
„Já, en ykkar ræða mundi
verða þýzk ræða. Min ræða
verður að vera grisk ræða, hugs-
uð af Grikkja og töluð af
Grikkja.“
Nazistinn hugsaði sig um.
„Ágætt“ samþykkti hann. „En
það er betra að þér komið með
okkur. Nágrannarnir munu að-
eins lialda að þér hafið verið
tekinn til yfirheyrslu. Og fjöl-
skylda yðar —“
Hann þagnaði aftur. Prófess-
orinn beið með öndina í háls-
inum. —
„Nei það er betra að þau
dveljist hér,“ ákvað nazistinn.
„Það gæti vakið grunsemdir ef
þið flyttust öll til Homeron-
götu, grunsemdir um að þið
væruð i samvinnu við okkur.“
Von hans um undankomu fyr-
ir sjálfan sig var þar með úti.
En svo lengi sem drengirnir
voru —
Prófessorinn leit á dóttur
HINAR
NYJU
Beztar
Drýgstar
Shell smnrt er vel smurt.
IMlvUJil* ' '"mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmrnm i i ■iiwiiii.ii iiiiidihimi——
17
m