Morgunblaðið - 29.05.1986, Blaðsíða 66

66
ftoofTAv po $xttcv/IrrrrffVT'? riffXA, TW^TtMJAV
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. MAÍ1986
+
„ Hrihgdu i m'19 og uektumig um
iniája næstu wikxi."
I
áster—
... að setja ekki upp
svip yfír matargerð
hennar.
TM Reg. U.S. Pat. Otf.—all rights reserved
»1985 Los Angeles Times Syndicate
Prófessorinn fór út á geisla-
rannsóknarstofuna, en hringdu
eftir 5 mínútur!
Með
morgunkaffínu
staðnum fellur niður vegna
ósamkomulags þátttakend-
annal
HÖGNI HREKKVÍSI
x..^

FUSLAR 0(3
FI S KAR
,\/A, AM/AA. . .GUASóAieMie ERU orðnm^
AL6JÖR.T Æ£>l ! "
Óstundvísin í útvarpinu og
yfirgangur boltamaf íunnar
Alveg án alls tillits til viðhorfs
til íþrótta almennt, (og jafnvel sjálfs
boltans), lái ég ekki Ólafi M. Jó-
hannessyni, þótt honum yrði á að
taka sér í munn orðið „knattspymu-
mafía“ í Morgunblaðspistli sínum
nokkru fyrir hvítasunnu. Þvert á
móti þakka ég honum vissulega
verðskuldaða ádrepu. Taumlaus
frekja og yfirgangur þeirra bolta-
hugsjónamanna er að gera útaf við
hina almennu útvarpshlustendur,
sem eru mikill meirihluti þjóðarinn-
ar. Það er alveg með ólíkindum,
hvað landsmenn eru lengi búnir að
umbera þessa hvimleiðu plágu, sem
æðisgengnir og óþolandi bolta-
fréttamenn ieyfa sér að ausa yfir
fólk, seint og snemma hvem drott-
ins dag. Eitt er þó að láta óátalið
þann gengdarlausa tíma, sem bolt-
anum er fyrirfram helgaður í dag-
skrám beggja ríkisfjölmiðlanna, og
annað að líða og þola sýknt og
heilagt þann takmarkalausa yfir-
gang og óútreiknanlegu röskun
dagskrár, sem þessir æðisgengnu
Séra Árelíus Níelsson hafði sam-
band við Velvakanda vegna fyrir-
spumar í dálkunum á dögunum um
botn við þennan fyrripart:
Nordan hardan gerdi gard,
geysihardur vard hann.
Botninn sem Árelíus kann er svona:
Borda jardar ennis ard
upp í skardid bardi’ann.
Fannst Árelíusi trúlegt, að ennis
arður borða jarðar væri kenning
fyrir snjó, fannkomu eða byl. Borði
væri höfuðskraut og borði jarðar
snjór. Arður = efni (í höfuðskart
jarðar) ogenni jarðar - Qallabrún-
ir.
menn valda, að ógleymdu þrotlaus-
um vaðli um svo sem ekki neitt í
hveijum almennum fréttatíma, því
þessir menn geta helzt aldrei þagn-
að. Það er engu líkara en að þeir
reikni með, að allir landsmenn bíði
áfláðir og gapandi eftir að gleypa
hvert orð, sem framgengur af þeirra
munni.
Vitanlega nær ekki neinni átt að
láta hina fyrirferðarmiklu og tillits-
lausu menn fót- og handboltans
leika svo lausum hala um hús og
tæki útvarpsins sem búið er að
venja þá á. Þeir em eins og heima-
ríku hundamir, sem allt þykjast
eiga og allt mega, nema hvað þeir
eru verri að því leyti, að þeir —
boltaralsmennimir — virðast vera
með öllu húsbóndalausir! Þetta
verður að stöðva. Það er aldrei frið-
ur fyrir þessum skratta um einstök
spörk og köst einstakra manna í
þúsunda tali út um víða veröld.
Ýmsir em þó hrifnir af þessum
skakandi heimsfréttum, sem allt
ætla um koll að keyra, daglega og
Samkvæmt þessu gæti merking
vísunnar verið eitthvað á þessa leið:
Hann (norðanstormurinn) barði
snjó upp í skarðið.
Fleiri útgáfur af botninum bár-
ust:
Borgarfjardar ennis ard
upp í skardid bard’ann.
Og:
Siglufjarðar ennis ard
inn fyrir skardid bard’ann.
Ogenn:
Sunnan Qardar ennis ard
oní skardid bard’ann.
Velvakandi þakkar þeim fyöl-
mörgu sem hringdu.
oft á dag. Fyrir þetta endalausa
þmgl, virðist alltaf nægt pláss á
nótt sem degi, á sama tíma og t.d.
þráfaldlega í viðtölum er á hinn
fmntalegasta hátt snarskrúfað fyrir
tal hinna ágætustu manna—jafnvel
biskupsins — sem sjaldan eða aldrei
heyrast eða sjást, en ávinningur og
tilbreytni væri í að hlusta á. Þá er
tíminn knappur og dýrmætur!
Þeim boltavörgum og formlegum
en óvirkum yfirmönnum þeirra í
útvarpinu: sjálfu útvarpsráði, út-
varpsstjóra og fréttastjómm — er
alveg óhætt að trúa því, að almenn-
ingur í landinu er orðinn langþreytt-
ur á því sleifarlagi, misrétti og
ranglæti, sem hér hefír verið vikið
að. Og ég skal trúa þessum hermrn
fyrir því, að til tals hefur komið að
bindast samtökum um að neita að
greiða útvarpsgjöld, ef boltaáþján-
inni linnir ekki. Fólk er ekkert
spennt fyrir því að láta hafa sig
að ginningarfíflum daginn út og
daginn inn, með þrotlausum elting-
arleik kringum marklausa dagskrá.
Það vill geta gengið óáreitt að sinni
fyrirfram auglýstu útvarpsdagskrá
— valið og hafnað að eigin vild —
en ekki vera sífellt fómarlömb ófyr-
irleitinna og tillitslausra yfirgangs-
seggja, sem ekkert virðast hugsa
um, nema að ota sínum tota. Síðast
í gær var þó í Velvakanda verið að
hæla þessum piltum og „þakka
Bjama Felixsyni fyrir gott framtak
í þágu knattspymuáhugamanna og
allar þær beinu útsendingar, sem
hann hefur kríað út á undan-
förnum árum.“ Þetta er sem sagt
lagið! En almenningur, og einkum
gamla fólkið kann ekki og kann
ekki við þessa aðferð. Það vill þó
eiga sér sinn rétt í þessum málum,
fyrir sína peninga, að ekki sé talað
um ævilangt framlag þess til lífsins
í landinu.
Einn hinna mörgu örgu
„Nordan hardan gerdi gard...“
Víkverji skrifar
Anægjulegt var að hlýða á söng
Sigríðar Ellu Magnúsdóttur á
tónleikum hennar í Gamla bíói sl.
mánudagskvöld. Hún söng þar fyrir
troðfullu húsi að viðstöddum forseta
íslands og borgarstjóranum í
Reykjavík, Davíð Oddssyni. Sigríð-
ur Ella hefur lengi verið önnur
tveggja eftirlætissöngkvenna okkar
íslendinga og þess vegna þarf
engum að koma á óvart, þótt hús-
fyllir verði þegar hún efnir til tón-
leika sem þessara. Hún hazlaði sér
völl erlendis fyrir nokkmm ámm
og hefur náð þar töluverðum
árangri, ekki sízt hin síðari misseri.
Ræktarsemi hennar við ísland og
íslenzka áheyrendur er þeim mun
eftirtektarverðari og sýnir, að hún
vill halda góðum tengslum við
uppmna sinn.
Söngkonan var stórglæsileg á
sviðinu. Öguð framkoma hennar,
fágaður söngur og fy'ölbreyttur
héldu athygli gesta óskiptri. Aug-
ljóst var að flutningur hennar á sí-
gildum íslenzkum sönglögum. snart
áheyrendur mjög.
Gamla bíó hefur lengi verið vett-
vangur mikilla tfðinda í söngmálum
þjóðarinnar. Víkveija varð hugsað
til þess þetta kvöld, að þegar
Magnús Jónsson ópemsöngvari hélt
fyrstu tónleika sína í Reykjavík
nýkominn frá námi fyllti hann
Gamla bíó líklega fjómm sinnum,
svo mikla athygli vakti söngur hans
þá. í áratugi höfum við alltaf átt
nokkra söngvara, sem skera sig úr.
Nú em það þau Sigríður Ella, Ólöf
Kolbrún og Kristján Jóhannsson,
sem skipa sérstakan sess í hugum
okkar. Grózka er mikil í sönglífi og
ópemflutningi eins og sjá má á
starfsemi bæði Þjóðleikhússins og
íslenzku ópemnnar. Ópemunnend-
ur bíða flutnings Toscu í Þjóðleik-
húsinu í haust með eftirvæntingu.
XXX
Annars átti Víkveiji kost á því
á dögunum að hlýða á flutning
ópem eftir Richard Strauss, Ari-
adne auf Naxos, í Vínarópemnni,
sem er að sjálfsögðu eitt helzta
ópemhús Evrópu. Það er ógleyman-
legt að koma í þessi fomfrægu
evrópsku ópemhús og sjá þar
ópemflutning eins og hann gerizt
beztur. Söngkonan Edita Gmb-
erova vakti sérstaka athygli gesta
þetta kvöld og hefur Víkveiji ekki
áður séð söngvara heilla áhorfendur
með þeim hætti, sem þama gerðizt,
með söng og skemmtilegri sviðs-
framkomu.
Svið Vínarópemnnar er stórt og
mikið, eins og við mátti búast, og
sviðsmyndin í þessari ópem bæði
stórbrotin og falleg. Líklega er mikil
grózka í ópemflutningi beggja
vegna Atlantshafsins. A.m.k. er
ákaflega erfitt að fá miða í helztu
ópemhús þessara landa, jafnvel þótt
það sé reynt með margra mánaða
fyrirvara. Nú verður spennandi að
sjá, hvemig til hefur tekizt með þá
söngvara, sem hingað koma á Lista-
hátíð. Enn er í minnum hafður
skemmtilegur söngur Luciu Valent-
inu Terrani á síðustu Listahátíð.
Hún hefur víða komið við sögu síðan
og hefur mátt sjá nafn hennar í
umíjöllun heimsblaðanna um óper-
ur í Evrópu.
XXX
Skiljanlegt er að Flugleiðamenn
reyni að reka fyrirtæki sitt á
sem hagkvæmastan hátt. Það gera
þeir m.a. með því að fella niður flug,
sameina flug o.s.frv. Það er hins
vegar orðið svo mikið um þetta, að
því er virðist, að það er íhugunar-
efni fyrir félagið, hvort það geti
ekki tekið þessar ákvarðanir með
lengri fyrirvara en nú tíðkast. Vík-
veiji trúir því ekki, að það sé tilvilj-
un ein, hvað hann heyrir miklar
kvartanir um þetta. Við íslendingar
emm í þeirri aðstöðu, að við eigum
ekki margra kosta völ, ef við þurf-
um að komast út fyrir landsteinana.
Öðru máli gegnir, ef menn eru
staddir í Evrópu og Ameríku og
verða fyrir því að flug er fellt niður
eða sameinað öðru. Þá er alltaf
hægt að fá far með öðru félagi.
Því er ekki að heilsa hér. Skyndileg-
ar breytingar geta komið sér afar
illa fyrir farþega. Er ekki hægt að
hafa þessa rekstrarhagræðingu
með hagkvæmari hætti?
+