Morgunblaðið - 10.09.1987, Page 62

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1987
1^62
(ieiiAAiin
Föku&kóli Jlla,
< PllZ£)(^N09TAt|
yjl&ggbu vib lolokk'ir'Cx-þcxrnQ ,
og Láiiu bi/inn \jorcx i gangi."
r
Ast er...
7-3i
. . . að umbera hrotur
hans.
TM R«g. U.S. Pat Off—all right* r**«rv#d
9 1987 Loa Ang«l*» Timet SyndtC4t*
Ég ætlaði bara að
skemmta þessum heimilis-
lausu frá Jeríkó með
lúðrablæstri. Þá urðu þeir
óðir og réðust á mig...!
Með
morgunkaffinu
Já, þetta klæðir. Saumað-
irðu þetta sjálf ...?
HÖGNIHREKKVÍSI
Laun sjómanna:
Hver er sannleikurinn?
Til Velvakanda.
í sjónvarpsfrétt þeirri sem
greindi frá því að sjómenn á Homa-
firði gætu haft allt að 300 þúsund
krónur á dag í einum róðri var
hvergi getið þess kostnaðar sem
reikna má með að fari í að afla
hráefnisins.
Kostnaðar var heldur ekki getið
í fréttum af því að frystitogarar
nyrðra öflðu sem svarar til
300—400 þúsund króna hásetahlut,
eftir úthaldið sem var eitthvað um
24—26 dagar.
Þetta telur formaður Sjómanna-
sambands íslands skipta máli, _er
hann svarar lesendabréfí frá „ís-
lendingi" í Mbl. hinn 2. sept. sl.
(form. svaraði þessu í Mbl. einum
eða tveimur dögum síðar).
Formaður Sjómannasambands-
ins spyr einnig, hvort bréfritari
hafí séð „9 tonn af slægðum þorski
saman kominn í eina hrúgu," en
formaðurinn telur að sjómaður þurfí
að koma með um 9 tonn af fyrsta
flokks þorski yfír daginn til að fá
umrædda upphæð, þ.e. 300 þúsund
krónur yfír daginn.
Auðvitað hefur bréfritari séð 9
tonn af slægðum þorski í einni
hrúgu. Hann hefur, eins og margir
aðrir íslendingar, unnið sjálfur í
fískvinnslu, einkum á yngri árum
og fískvinnsla hefur lítið sem ekk-
ert breyst síðan (því miður) að því
er vinnsluaðferðir varðar.
Hvemig einn sjómaður geti haft
möguleika til að innbyrða slíkan
afla? — í fréttinni var þess getið,
að Homafjarðarsjómenn notuðu til
veiða sjálfvirkar og tölvustýrðar
handfærarúllur. Sennilega er það
ein breytingin til batnaðar og þæg-
inda í fískveiðum, og ekkert nema
gott um það að segja.
Hins vegar kemur hvergi fram í
svari formanns Sjómannasam-
bandsins, að hann mótmæli beint
hinni umræddu sjónvarpsfrétt, en
leitast við með óbeinum hætti að
rengja frétt sjónvarpsins og telur
hana furðufrétt, á sama hátt og
„íslendingur" gerði í upphafí. Það
er villandi, segir formaður Sjó-
mannasambandsins, að slá upp
einum og einum góðum túr, en
sleppa veiðiferðum, sem em lakari.
„Sjómennimir em í starfí sínu allt
árið,“ segir hann ennfremur, ogþað
séu árstekjumar sem verði að
skoða, þegar laun sjómanna séu
metin, eins og annarra launþega.
Því er til að svara, að einn og
einn „góður túr“ geftir venjulega
árslaun venjulegs launþega í
landinu, og hins vegar — sjómenn
em, margir hvetjir, ekki við störf
sín allt árið, eins og flestir launþeg-
ar. Dæmi em einmitt um, að
skipstjórar á góðum aflaskipum og
sennilega flestum skipum og áhafn-
ir þeirra skiptast á að fara í veiði-
ferðir, margir vinna aðeins hálft
árið.
íslendingur
Víkverji skrifar
„þeirz ÁK'SÁPO AÐ SKIPTAST Á 3ÓLASJÓ‘Ft)M
ÁR ■"
Víkveiji sér ástæðu til að hrósa
bæjarstjóra Akureyringa,
Sigfúsi Jónssyni, fyrir að hann skuli
á fundi sveitarstjómarmannaa
nyrðra hafa neitað að greiða at-
kvæði um tiltekna ályktun á þeirri
forsendu að hún væri óskiljanleg.
Dæmi úr ályktuninni, sem fylgdi
frásögninni, og Sigfús mun hafa
lesið yfír fundarmönnum, sýndi
svart á hvítu, hvílíkt hrognamál var
á þessari álytkun.
Víkveiji þarf oft starfsins vegna
að lesa yfír ályktanir alls konar og
væri betur, að fleiri væm sem Sigf-
ús og greiddu aðeins atkvæði um
það sem skiljanlegt er. En það em
ekki aðeins ályktanir, sem þessu
markinu em brenndar. Alls konar
skýrslur og þá ekki sízt frá opin-
bemm aðilum em þannig skrifaðar,
að þær em margar hveijar hrein
móðgun við íslenzka tungu. Svíar
bmgðu á það ráð að fá sérstaka
kunnáttumenn í móðurmálinu til að
fara yfir skrif opinberra sérfræð-
inga og þýða þau yfír á mannamál
svo boðskapur ráðamanna færi ekki
fyrir ofan garð og neðan hjá al-
menningi. Víkveija líst sýnu betur
á þá aðferð Sigfúsar að láta sér-
fræðingana sjálfa endurrita texta
sinn þar til hann verður öllum skilj-
anlegur.
XXX
Borgnesingar ætla senn að taka
sér kaupstaðarréttindi. Þetta
hafa fleiri gert á þessu ári, m.a.
Mosfellssveitarmenn og breyttu þá
nafninu í Mosfellsbæ. Víkveiji hefiir
heyrt, að Borgnesingar hyggist
einnig breyta nafni staðarins og
nefna hann Borgamesbæ. Þetta
finnst Víkveija óþarfí. í tilfelli Mos-
fellssveitar var nafnbreyting með
kaupstaðarréttindunum skiljanleg
vegna breytingar frá sveit í bæ. I
Borgamesi þarf ekkert slíkt. Það
nafn stendúr eitt og sér fyrir hvers
konar sveitarfélagi, sem það ber.
Ætti að nægja að benda Borgnes-
ingum á granna þeirra á Skagan-
um, sem ekkert vilja vera nema
Akumesingar, nema þegar knatt-
spyman er annars vegar. Þá heita
þeir Skagamenn. En aldrei hefur
Víkveiji heyrt þá nefna sig Akur-
nesbæinga.
Víkveiji rak augun í frétt í
Tímanum um rúllustigann í
Kringlunni, þar sem því var meðal
annars haldið fram að við íslending-
ar værum óvanir hreyfanlegum
stigum. Þessu til staðfestingar var
bent á að iðulega myndaðist þvaga
við stigann og fólk væri ragt við
að stökkva á færibandið, eins og
Tíminn tók til orða. Var á Tímanum
að skilja, að við íslendingar værum
langt á eftir öðrum þjóðum hvað
kynni af rúllustigum varðar og hélt
þó Víkveiji, að landar hans, sem
flykkjast víða um heim hafí komist
í tæri við slíka stiga erlendis, að
minnsta kosti í verslanamiðstöðv-
um.
En það er víðar rúllustigi en í
Kringlu. í Flugstöð Leifs Eiríksson-
ar er slíkur stigi, og kemur Víkveija
það helst í hug að þar væri hætta
á ferðum, þegar menn koma úr
utanlandsferðum í misjöfnu
ástandi. Það getur verið erfítt að
hitta á „færibandið" ef það er
•skyndilega orðið tvöfalt af of mörg-
um tvöföldum í flugvélinni. Nú en
ef erfíðlega gengur að hitta þá má
alltaf ganga hina hefðbundnu stiga.