Morgunblaðið - 20.04.1988, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. APRÍL 1988
^47
Halldór Jörgens-
son - Kveðjuorð
Fæddur 24.júní 1911
Dáinn 25. mars 1988
Halldór Jörgensson fyrrv.
trésmíðameistari á Akranesi andað-
ist 25. mars sl. Útför hans var gerð
frá Akraneskirlq'u 2. apríl sl. að
viðstöddu miklu fjölmenni. Með
honum er genginn traustur mann-
kostamaður, sem margir sakna.
Halldór var fæddur á Akranesi
24. júní 1911. Foreldrar hans voru
Sigurbjörg Halldórsdóttir og Jörgen
Hansson, greindar- og dugnaðar-
hjón. Ættfeður þeirra bjuggu á
Akranesi og í næsta nágrenni.
Bræður hans eru Hans, lengi skóla-
stjóri í Reykjavík, og Björgvin.
kennari á Akureyri. Guðrún systir
þeirra er húsmóðir í Ytri-Njarðvík.
Tvær systur létust ungar að árum.
Halldór dvaldi við nám í héraðs-
skólanum á Laugarvatni vetuma
1931—’33. Fór nokkru síðar í
trésmfðanám til Ingimars Magnús-
sonar frá Amardal. Vann lengi við
húsbyggingar sem trésmíðameist-
ari og má raunar segja að það hafi
verið ævistarf hans. Halldór kvænt-
ist Steinunni dóttur Ingimars 1937
— glæsilegri konu og myndarlegri
húsmóður — en hún lést langt um
aldur fram í september 1962.
Þau eignuðust 4 böm, sem em
þessi talin í aldursröð: Sigrún Ingi-
björg tónlistarkennari, gift sr.
Hreini Hjartarsyni í Reykjavík, Sig-
urbjörg sjúkraliði, gift Hallgrími
Ámasyni byggingameistara í
Reylqavík, Ingimar trésmíðameist-
ari, starfsmaður Iðnskólans í
Reykjavík, kvæntur Sigríði Ólafs-
dóttur hjúkrunarfræðingi og Guð-
björg kennari, gift Valdimar Sæ-
mundssyni, flugvirkja í Reykjavík.
Andlát Steinunnar var mikið áfall
fyrir Halldór og fjölskylduna, en tvö
yngstu bömin vom þá vart komin
af bamsaldri. Halldór tók slíku
mótlæti af miklu jafnaðargeði og
rósemi — sem honum var líkt —
en faðmur hans stækkaði og um-
hyggjan fyrir bömunum færðist í
aukana, svo líf þeirra gæti verið
með sem eðlilegustum hætti, þrátt
fyrir móðurmissinn.
Aftur birti upp í lífí Halldórs er
hann kvæntist 1964 Ragnheiði
Guðbjartsdóttur frá Hjarðarfelli á
Snæfellsnesi. Hún missti mann sinn
1958 frá 4 bömum og vom 2 þeirra
ung. Fáum áram síðar flutti Ragn-
heiður á Akranes. Hjónaband þeirra
var mikið heillaspor fyrir þau bæði
og yngstu börn þeirra, sem eignuð-
ust á ný samhenta foreldra og gott
heimili. Ragnheiður er mikil atger-
vis- og dugnaðarkona. Hefur heim-
ili þeirra í tæpan aldarfjórðung ver-
ið rausnargarður og menningarreit-
ur, sem margir hafa notið því bæði
vom þau samhent í gestrisninni sem
öðm. Samvinna þeirra hjóna og
fómfúst starf að málefnum Akra-
neskirkju og safnaðarheimilis henn-
ar mun þó sennilega halda minn-
ingu þeirra lengst uppi. Verður vik-
ið að því síðar.
Halldór gegndi mörgum trúnað-
arstörfum, en þó færri en hann
átti kost á. Hann var hlédrægur
og hélt sér lítt fram til mannvirð-
inga. Samferðamennimir treystu
honum hinsvegar vel. Hann var
lengi í stjóm Trésmíðafélags Akra-
ness og formaður um skeið. í bygg-
ingamefnd bæjarins og stjóm raf-
veitunnar og formaður hennar
lengi. í fásteignamatsnefnd og oft
dómkvaddur matsmaður. Lengi í
sóknamefnd og formaður hennar
um tíma. Fyrir skömmu var hann
kjörinn af bæjarstjóm í sögunefnd
bæjarins, en áformað er að saga
hans komi út á 50 ára afmælinu
1992. Þar var réttur maður á rétt-
um stað. Hann bjó yfír gífurlegum
fróðleik um Akranes allt frá síðustu
aldamótum. Er það mikið tjón að
hann skyldi hverfa frá því starfi.
Þá var Halldór lengi í Karlakómum
Svönum og Kirkjukór Akraness og
formaður hans í mörg ár. Hann var
mikill og góður söngmaður.
Tj'r* lrtmnfiof TJo 11 /ÍÁlo Amof ( T Oll/v
arvatnsskólanum haustið 1932.
Hann var þá í skólanum á öðmm
vetri. Hann varð öllum nemendum
minnisstæður og geðþekkur. Bar
margt til. Hann var skarpur náms-
maður, ekki aðeins í bóklegum
fræðum, heldur og einnig í íþrótt-
um, smíðum og söng. Þá var hann
ágætur félagsmálamaður og í for-
ustusveit skólafélagsins þennan
vetur. Hann var fullmótaður mað-
ur, enda með þeim eldri í skólanum.
Fór sér hægara en margir aðrir,
en nemendur fundu fljótt að hann
bjó yfír mikilli þekkingu og vits-
munum og því gott til hans að leita
í ýmsum vanda. Hann naut einnig
mikils álits kennara sinna, enda
skólaþegn eins og þeir geta best
verið.
Það var stór stund í lífi okkar
Halldórs í mars 1933, er við, ásamt
Þórði Magnússyni frá Flateyri, vor-
um settir í þann vanda að flytja
erindi í beinu útvarpi frá skólanum
á Laugarvatni. Þetta var í fyrsta
sinn, sem þaðan var útvarpað, enda
hvort tveggja ungt að ámm, skólinn
og útvarpið. Söngur skólakórsins
var að sjálfsögðu fyrirferðarmestur
í dagskránni undir frábærri stjóm
Þórðar Kristleifssonar söngkenn-
ara, en ræðum okkar, ásamt öðm
efni, skotið inn í. Helgi Hjörvar kom
daginn áður. Fór yfír erindi okkar
og mældi tímann, sem flutningurinn
tók. Allt varð að vera hnitmiðað og
nákvæmlega undirbúið, sem birtist
í útvarpinu á þeim ámm. Eitt van-
hugsað orð gat haft langan eftir-
mála. Öll þjóðin hlustaði af athygli.
Kröfumar um útvarpsefnið vom
strangar. Halldór lét sér hvergi
bregða og virtist ekki kvíða neinu,
var það meira en hægt var að segja
um ýmsa aðra. Honum fórst þetta
ágætlega og man ég enn hve flutn-
ingur hans var eðlilegur og fumlaus.
Eftir að leiðir okkar Halldórs
skilja á Laugarvatni sá ég hann
sjaldan næstu 20 árin. Þó bar það
við. Eftir að ég flutti á Akranes
1954 varð að sjálfsögðu með okkur
fagnaðarfundur. Fannst mér mikill
fengur að því að geta haft dagleg
samskipti við þennan gamla skóla-
bróður og vin, ef þörf var á.
Halldór var heilsteyptur og
traustur maður, _sem gott var að
ræða málin við. Ég leitaði oft álits
hans á ýmsu, sem ekki lá ljóst fyr-
ir, einkum meðan ég var ókunnugur
á Akranesi og gafst ætíð vel. Hann
var hollráður og athugaði hvert mál
gaumgæfílega. Flanaði aldrei að
neinu. Þá skal þess minnst hversu
fróður hann var og sagði vel frá.
Ágætur hagyrðingur og kunni
ógrynni af ljóðum og vísum. Virtist
hann ekki hafa neitt fyrir að læra
hinn sundurleitasta kveðskap og
aldrei gleyma neinu. Veitti hann
mörgum ánægjustundir með flutn-
ingi sagna og ljóða. Trygglyndið
var Halldóri í blóð borið og ræktaði
hann vináttu við gömul skólasystk-
ini og félaga, þótt ár og dagar liðu
án samfunda. Það gerði hann með
heimsóknum og símtölum langt
umfram flesta aðra sem ég þekki.
Hefur hann hlotið þakklæti margra
fyrir hugulsemi sína og vináttu.
. Maður með slíka skapgerð hlaut
að vera trúr uppmna sínum og
æskustöðvum. Það var hann svo
sannarlega. Hér undi hann hag
sínum best. Hann átti mikinn metn-
að fyrir bæinn sinn, vöxt hans og
viðgang. Hann átti framtíðarsýn
um öflugt atvinnulíf, fjölþættar
framkvæmdir og fagurt mannlíf.
Og þó fyrst og frerpst um fallegan
og hreinlegan bæ, sem bæri íbúum
sínum fagurt vitni. Sjálfur gekk
hann á undan með gott fordæmi í
þeim efnum.
Árið 1974 verða tímamót í lífí
Halldórs. Hann leggur hamarinn frá
sér og gerist umsjónarmaður
kirkjugarðsins í Görðum. Ragn-
heiður hafði þremur ámm áður tek-
ið að sér starf kirkjuvarðar á Akra-
nesi. Þau unnu síðan bæði fyrir
Akranessöfnuð til 1. janúar 1987
af miklum myndarbrag og dugnaði
svo orð fór af. Lengst af þennan
tíma var Halldór einnig. útfarar-
stjóri á Akranesi og annaðist jafn-
framt Qármál og bókhald kirkjunn-
ar og kirkjugarðsins.
Á síðustu ámm af starfstíma
þeirra var byggt mikið og vandað
safnaðarheimili á Akranesi, sem
hefur margþættu hlutverki að
gegna og var reist á skömmum
tíma. Höfðu þau hjón mikilvæga
fomstu í þeim málum í góðri sam-
vinnu við arkitekt og byggingar-
meistara. Halldór var fjármálastjór-
inn og sýndi þar sem endranær
hyggindi og útsjónarsemi. Það var
mikill hamingjudagur í lífi þeirra,
24. ágúst 1986, er þetta glæsilega
hús var vígt og tekið í notkun. Við
það tækifæri hlutu þau lof margra
fyrir mikið og fórnfúst starf. Spor
þeirra munu því sjást á ókomnum
ámm og bera vitni um, hversu
kyrrlátt og einbeitt starf getur skil-
að góðum árangri sé það unnið af
brennandi áhuga og fómarlund. Að
verkefni þessu unnu þau hjónin sem
einn maður og verður aldrei sundur-
greint hvað hvort þeirra lagði þar
til málanna.
Starf útfararstjóra er ekki vanda-
laust. Það snertir oft marga, sem
eiga um sárt að binda. Orð fór af
því, hve háttvís og nærgætinn
Halldór var í starfí sínu. Hafa marg-
ir tilgreint það við mig með ýmsum
dæmum. Þar tileinkaði hann sér
áreiðanlega spekimál E. Ben.
„Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.“
Hugarfar þetta átti Halldór í
ríkum mæli og það kom svo sannar-
lega að góðum notum í fyrrgreindu
starfí.
Saga Halldórs Jörgenssonar er
öll. Lífsbók hans hefur verið skráð.
Hann hverfur af þessum heimi og
lætur eftir sig hugljúfar minningar
um líf sitt og starf. Þær lifa með
okkur öllum, sem þekktu hann, þar
til yfír lýkur. Við þökkum honum
smfylgdina — langa eða stutta —
eftir atvikum. Við blessum minn-
ingu hans og sendum ástvinum
hans öllum einlægar samúðarkveðj-
ur.
Daníel Ágústínusson
Minning:
Hulda Hafberg
Fædd 14. nóvember 1928
Dáin 10. aprfl 1988
Hún Hulda er dáin! Ég á svo
bágt með að trúa þessu. Ég hitti
hana daginn fyrir skírdag hressa
eins og vanalega og ekki vissi ég
þá að þetta væri í síðasta sinn sem
við myndum sjást. En margt fer
öðmvísi en ætlað er og við sem
eftir lifum verðum að sætta okkur
við orðinn hlut. Ég kynntist Huldu
á heimili sonar hennar og tengda-
dóttur, Gunna og Amheiðar, og fór
alltaf vel á með okkur. Hulda hafði
gott lag á því að láta manni líða vel
í návist sinni, hún var alltaf hress
og létt í lund. Mér er minnisstætt
saumanámskeið, sem ég tók þátt í
með henni og Amheiði ásamt
nokkmm frænkum Huldu og var
glatt á hjalla og átti Hulda mikinn
þátt í þeirri glaðværð.
Fyrst eftir að ég frétti andlát
Huldu gat ég ekki hætt að hugsa
um að ég ætti aldrei aftur að heyra
hláturinn hennar, en hún hafði dá-
lítið sérstakan hlátur, sem smitaði
úr frá sér, þannig að maður gat
ekki annað en hlegið með henni.
Það er margs að minnast eftir
margra ára kynni, en ég ætla að
láta þessi fátæklegu orð nægja.
Mig langar til að minnast á það
hvað Hulda var góð amma og nutu
þær þess Ama Björk og Elva Dögg
ekki síst, en þeim var Hulda amma
einstaklega kær og var mikið sam-
band á milli þeirra. Þær sóttu mik-
ið í ömmu sína og var alltaf tekið
opnum örmum. Missir þeirra er
mikill og erfítt að skilja þetta mót-
læti. En tíminn læknar öll sár og
minningamar um góða móður og
ömmu lifir.
Kæm vinir, Gunni og Amheiður,
Ama Björk og Elva Dögg, ég votta
ykkur innilega samúð mína og bið
Guð að styrkja ykkur í sorg ykkar.
Einnig votta ég samúð mína
Guðmundi eiginmanni Huldu og
Sigmundi og Halldóri Inga sonum
hennar ásamt öðmm aðstandend-
um.
Siddý
Viltu vera á launum
hjá sjálfum þér, án
þess að vinna?
Kynntu þér valkosti Ávöxtunar
JJ
Fjármálaráðgjöf — Ávöxtunarþjónusta — Verðbréfamarkaður
LAUGAVEGI 97 - SÍMI 621660