Morgunblaðið - 20.04.1988, Qupperneq 62

62
MQRGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. APRÍL 1988
Tilgerðar-
laust rokk
John Hiatt hefur staðið í
plötugerð í ein 14 ár. Það hefur
þó ekki gefið af sór neinn af-
rakstur sem ástœða er til að
minnast, enda hefur tilgerð og
ófrumleiki staðið f vegi fyrir því
til þessa.
Nýjasta plata Hiatts, Bring
the Family, er blessunarlega
laus við alla tilgerð og þá fyrst
kemur í Ijós hvern mann hann
hefur að geyma. Þar er ef til
vill um að kenna langtíma sam-
starfi Hiatts við Ryland P. Cood-
er, sem lagt hefur gjörva hönd
á margt. Ry er og gestur á þess-
ari plötu, leikur þar á gítara og
sítar, en Hiatt semur öll lög og
texta.
Þegar Hiatt tekst vel upp,
eins og í rokkurunum Memphis
in the Meantime og Your Dad
Did, sem státar auk þess af
skemmtilegum texta, og rólegu
lögunum l’m Alone in the Dark,
Tip of my Tongue, I Stood Up
og Learning How to Love You,
ná smekkvís gítarleikur Ry og
samsetning Hiatts að móta lög
sem eru eins og best verður á
kosið. Það skipar plötunni á
bekk með bestu plötum ársins
1987, þó ekki hafi hún komið
hingað til lands fyrr en á þessu
ári. Lagið l’m Alone in the Dark
verður og að teljast eitt af bestu
lögum ársins.
— ♦ --------
Popp og hvað
með það?
Þær eru fáar plöturnar sem
látið hefur verið meira með en
platan Steve McQueen sem
Prefab Sprout sendi frá sér fyrir
einhverjum árum.
Platan sú varð og ein af sölu-
hærri erlendum plötum hér á landi
hin seinni ár og gagnrýnendur
kepptust við að tjúka á hana lofs-
orði. Þó var ekki á henni neitt að
heyra sem greindi hana frá öðrum
tilgerðarlegum poppplötum; á
plötunni var að finna dæmigerða
væmna vellutexta og tónlist sem
aldrei náði að komast úr tilgerð-
inni: dæmigert miðjumoð sem allt
er á yfirborðinu.
Á nýjustu plötu Prefab Sprout
er barið í brestina og það kom því
þægilega á óvart að heyra að
hljómsveitin er hætt að sýnast og
platan er hin áheyrilegasta popp-
plata, sem ristir ekki dýpra en
poppplötur eiga að gera. Textarnir
ganga betur upp á þessari plötu
en þeirri sem getið var og eru
hæfilega innihaldslausir. Lík'asttil
verða þeir sem töldu að framtíð
framsækinnar rokk/popptónlistar
væri í höndum Prefab Sprout fyrir
vonbrigðum, en þeir sem hafa
gaman af fágaðri popptónlist geta
glaðst að sama skapi. Yfirbragð
plötunnar er allt hið dægilegasta
og bestu lögin, The King of Rock
’n’ Roll og Cars & Girls, eru dægur-
flugur eins og þær gerast bestar
og ekki verður farið fram á meira
af Paddy McAloon og félögum.
Vísað fram
veginn
Plata Sinéad O'Connor, The
Lion and the Cobra, vakti mikla
athygli f Bretlandi og vfðar, enda
kom þar fram á sjónarsviðið
söngkona og lagasmiður sem
með sinni fyrstu plötu skipaði sór
í sveit með fremstu rokktónlistar-
mönnum Breta.
Það sem vekur kannski mesta
athygli við plötuna er breiddin sem
á henni er án þess þó að platan
verði sundurlaus. Eftir að hafa
hlustað á grúa af plötum sem allar
eru eins og steyptar í sama mót,
er það kærkomin tilbreyting að
heyra plötu sem er jafn persónuleg
og sérstök eins og Lion and The
Cobra. Fátt virðist vera líkt með
lögunum á yfirborðinu t.d. með
Mandinka, eins besta popplags
seinni ára, og Troy, sem seint
verður kallað dæmigert popp. Það
sem tengir lögin þó saman er rödd
Sinéad og útsetningar, sem eru
oft á tíðum við jaðar þess að vera
hrein popptónlist eða hrein fram-
úrstefna. Söngurinn er svo kapít-
uli út af fyrir sig.
Ekki verður fjölyrt hér um fortíð
Sinéad O’Connor en fullyrða má
að framtíð hennar sem tónlistar-
manns verður að teljast björt í Ijósi
hennar fyrstu plötu sem sameinar
það besta úr bresku nýbylgjunni
og breska poppinu.
Bestu lög eru Jackie, Mandinka,
Jerusalem, I Want Your (Hands on
Me) og Drink Before the War; öll
eins og hvert úr sinni áttinni, en
samt öll með sama persónuiega
yfirbragðið.
The Smithereens eins og sveitin hefur verið skipuð sfðastliðin átta ár, frá vinstri: Dennis Diken, Mike
Mesaros, Jim Babjak og Pat DiNizio.
Komum til íslands
íseptember
Pat DiNizio spurður um Green Thoughts
Bandaríska hljómsveitin Smit-
hereens er fslenskum rokkáhuga-
mönnum að góðu kunn, enda
hélt sveitin hér tvenna tónleika
fyrir fullu húsi f Óperunni og
sfðasta plata sveitarinnar, Espec-
ially for You, komst f efsta sæti
sölulista DV.
Sveitin hefur nú starfað í átta
ár án mannabreytinga og það tók
hana sjö ár að fá gefna út stóra
plötu, plötuna Especially for You,
sem áður var getið. Á átta ára
afmæiinu í febrúar síðastliðnum
sendi sveitin frá sér aðra plötu,
plötuna Green Thoughts, og því
hefur verið fleygt að sveitin sé
væntanleg til íslands til tónleika-
halds. Rokksíðan náði tali af Pat
DiNizio, sem er lagasmiður hljóm-
sveitarinnar, söngvari og rytmagít-
arleikari.
Pat, platan Green Thoughts
kemur út á átta ára afmæli Smit-
hereens. Telurðu að hún marki
vatnaskil í sögu hennar?
Ég veit ekki hvað skal segja.
Markmið okkar var að gera plötu
sem við værum hreyknir af, en
ekki er gott að segja hvað áheyr-
Eins konar
leiðindi
Morrissey, þessi fullkomni full-
trúi bölsýnnar æsku breskrar,
hefur sent frá sér sfna fyrstu
sólóplötu með dyggri aðstoð
Stefáns Street. í heild er platan
vel gerð — en leiðinleg.
Sumar af útsetningum Streets
eru góðar, meira að segja áhuga-
verðar; þar get ég nefnt t.d. lögin
„Alsatian Cousin” og „I Don’t Mind
If You Forget Me". En lagasmíðar
hans eru fremur lágsigldar. Hann
veit ekki almennilega í hvorn fótinn
hann á að stíga: hvort sé betra
að stæla Johnny Marr eða fara
bara að eigin höfði, reynir gjarna
að gera hvort tveggja í einu og
mistekst hrapallega.
Morrissey sjálfum tekst betur
upp. En samt sem áður er hann
fremur textasmiður en Ijóöskáld,
og án réttrar tónlistar er hann
ekki nema hálfur maður. Viðfangs-
efni hans hafa lítið breyst: söknuð-
ur, sjálfsmorð, ást og einmana-
kennd unglingsins, biturt stjóm-
málaháð. Ekkert sérlega frumlegt,
en einlægt og tæknilega betra en
margt sem Morrissey hefur gert
áður. Þó held ég ekki komist nema
endum finnst. Við erum ánægðir
með plötuna en kaupandinn hefur
lokaorðið. Hvað finnst þér um plöt-
una?
Mér Ifkar hún og mér finnst
hún fylgja vel í fótspor Especially
for You.
Eg tek undir það, en þó finnst
mér hún vera betri en Especially
for You. Textalega finnst mér hún
áhugaverðari og lögin eru
skemmtilegri og betur upptekin.
Ég hef þó ekki haft mikinn tíma til
að íhuga plötuna, enda er svo
skammt um liðið síðan hún var
unnin. Lögin samdi ég öll í nóv-
ember síðastliönum og upptökur
og hljóðblöndun tóku sextán daga.
Það má því segja að platan hafi
öll verið gerð á svo knöppum tima
að ég get ekki séð hana í sam-
hengi ennþá.
Nú hafið þið verið mikið á ferð-
inni um heim allan sfðasta árið;
meira en nokkru sinni sfðan
hljómsveitin var stofnuð fyrir átta
árum. Finnst sér sem hinn aukni
hljómgrunnur sem sveitin fær
hafi breytt henni?
Nei, afstaða okkar til hljómsveit-
einn texti af plötunni í hóp hans
bestu: „Break Upthe Family", sem
er frábrugðinn flestu sem Morriss-
ey hefur samið hingað til að því
leyti að hann fjallar um þroska og
nýja visku í stað hinnar gamal-
kunnu einföldu svartsýni.
Morrissey hefúr lýst því yfir að
hann hafi engan áhuga á því að
þroskast sem listamaður. En ef
hann ætlar að gera eitthvað úr
þessum sólóferli sínum beinlínis
verður hann að breytast, og þá
um leið sú tónlist sem hann syng-
ur við. Einn og sér getur hann aldr-
ei gert betur en Smiths, og meðan
enn er einhver Smiths-keimur af
verkum hans hlýtur maður að bera
þau saman við þá hljómsveit —
og finnast þau álfka hálfbökuð,
kraftlaus og leiðinleg og Viva Hate.
Baldur A. Kristinsson
arinnar hefur ekki breyst síðan við
hófum að leika saman 1970, mark-
miðið er alltaf það sama: að setja
saman góð lög og senda frá okkur
góðar plötur. Ég vil þó ekki taka
fyrir það að sem tónleikasveit hef-
ur Smithereens breyst. Hljóm-
sveitin er orðin rokkaðri, harðari
og ákveðnari, sem kannski er eðli-
leg afleiðing þess að leika á tón-
leikum sex daga vikunnar, þrjá
tíma í senn. Líklega er það eðlileg
þróun hjá hverri hljómsveit. Mér
finnst aftur að Green Thoughts
spegli vel hljómsveitina í hljóðveri.
Nú náði Especially foryou ofar-
lepa á Billboardlistann yfir sölu-
hæstu plötur f Bandarfkjunum.
Hvaða væntingar gerir þú þér
með Green Thoughts?
Mér finnst sem Green Thoughts
muni ná hærra á lista en Espec-
ially for you. í því bind ég nokkrar
vonir við það að við erum nú á
vegum Capitol útgáfufyrirtækisins
og eigum því meiri möguleika á
að ná eyrum kaupenda.
Green Thoughts er unnin með
Don Dixon, líkt og Especially for
you. Hvernig gekk samstarfið að
þessu sinni?
Það gekk vel í alla staði. Don
þekkir okkur frá fyrri tíð og veit
hverju við viljum ná fram og það
tók okkur ekki langan tíma.
í fréttatilkynningu sem útgáfu-
fyrirtæki ykkar, Enigma, sendi frá
sér kemur fram að Especially for
you hafi komist á topp vinsælda-
lista f tveimur löndum; á fslandi
og f Uruguay. Sennilega voru það
tónleikar ykkar á íslandi sem riðu
baggamuninn hér og f framhaldi
af þvf má spyrja hvort fyrirhuguð
sé önnur íslandsheimsókn til að
koma Green Thoughts á toppinn.
Við höfum lagt drög að tónleika-
haldi á Islandi með haustinu. Við
byrjum tónleikaferð um Bandaríkin
15. apríl og verðum í þeirri ferð
fram eftir sumri. I september er
svo fyrirhuguð ferð til Bretlands,
fslands og itieginlands Evrópu.
Annars er það undir vinum okkar
á fslandi hvort platan kemst á
toppinn frekar en okkar.
Nú eru öll lög á plötunni samin
af þér, er þetta þfn plata fyrst
og fremst?
Nei, hljómsveitin á öll þátt í að
móta þa tónlist sem við leikum þó
ég setji saman lögin. Það er víst
að útkoman yrði töluvert öðruvísi
ef ég hefði gert þess plötu einn
með aðstoð einhverra annarra
undirleikara. Þetta er því fyrst og
fremst plata Smithereens sem
heildar, en ekki plata Pat DiNizio,