Morgunblaðið - 23.08.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. ÁGÚST 1988
Forsetakosningar og frábær-
ar íslenskar pylsur „með ölluu
eftir Ólaf Gauk
íslendingafélagið í Los Angeles
hefur á liðnum árum oft staðið
fyrir samkomuhaldi félaga sinna
í tilefni þjóðhátíðardagsins, 17.
júní.
Ekki hefur það samkomuhald
endilega borið upp á sjálfan þjóð-
hátíðardaginn, heldur verið valinn
næsti laugardagur á undan eða
eftir þar sem fæstir eiga heiman-
gengt nema um helgar.
Nú síðast fór 17. júní hátíð ís-
lendingafélagsins fram laugar-
daginn 11. júní og hófst um há-
degisbil. Eins og oft áður fór sam-
koman fram undir berum himni,
enda ekki ástæða til að kúldrast
inni í húsum á þessum stað hnatt-
arins, þar sem góðviðri má heita
gulltryggt, að minnsta kosti á
þessum árstíma.
Á tilsettum tíma tóku íslend-
ingar með vinum og vandamönn-
um að safnast saman á Nansens-
velli (Nansen Field), sem er sam-
Stjóm íslendingafélagsins í Los Angeles frá vinstri: Ólafia Bergmann Lyle, Sigrún Breazile, Jó-
hanna Sigþórsdóttir Lewis, Katrín Gunnarsdóttir Johnson formaður, Katrin Einarsdóttir Warren,
Margrét Símonardóttir Johnson og Guðrún Magnúsdóttir Kaneen.
Pylsumar komu frá Islandi i kassavís.
íslenskar fjölskyldur mæta til ieiks og þátttakendur í 17. júni
hátíðahöldunum em á öllum aldri.
Forsetakosning við óvenjulegar aðstæður. Halla Linker ræðismað-
ur stjómar kosningu af röggsemi.
komustaður með öllu tilheyrandi
ásamt víðum völlum í kring. Nans-
en Field er annars í eigu Norsk-
ameríska félagsins, eins og nafnið
bendir naunar sterklega til, og
þetta er annað árið, sem íslend-
ingafélagið tekur staðinn á leigu
til þjóðhátíðarhalds.
Pylsur og f öðurlandsást
Það sem einkum er sér til gam-
ans gert á hátíðum sem þessari,
er að hitta kunningja og vini og
rabba við þá, bregða ef til vill á
leik í knattspymu á grænum bala,
og síðast en ekki síst borða íslen-
skar pylsur, sem sérstaklega eru
fluttar í kassavís yfir næstum
hálfan hnöttinn af þessu tilefni.
Þeim, sem ekki hefur dvalið árum
saman erlendis, frnnst þetta
skrítin ráðstöfun, þar sem amerí-
skar pylsur eru vægast sagt ekki
síðri, en viðstaddir íslendingar
jafnt og Ameríkanar fullvissa
gestinn um að íslensku pylsurnar
séu þær allra bestu, sennilega
bestu pylsur í heiminum, og það
sé engin hátíð án þeirra. Hvort
þetta á eitthvað skylt við föður-
landsást skal ósagt látið. Það er
hins vegar vitað mál, að föður-
landsástin vex í hlutfalli við íjar-
lægðina, sem gerir fjöilin blá,
mennina mikla og líklega pylsum-
ar betri.
...og remoulaði
Ekki má gleyma því, að með
pylsusendingunni frá íslandi
koma dósir fleytifullar af nýblön-
duðu remoulaði, sem virðist vera
lítt þekkt sósa þarna vestra þó
sósuúrval sé þar annars bæði mik-
ið og fjölbreytt. En remoulaði
verður að vera til þegar halda
skal íslenska pylsuveislu því þá
er hægt að fá sér pylsu „með öllu“
og þá er hátíð í bæ.
Fleira er líka á boðstólum þama
en blessaðar pylsumar Og svignar
langborð undan gómsætum rétt-
um, sem félagskonur koma með,
en margar þeirra virðast vera af-
bragðs kokkar. Svo er drukkið
kók og bjór og gleðin skín á
hverri brá.
Forsetakjörið á flötinni
íslenski ræðismaðurinn í Los
Angeles, Halla Linker, kemur á
staðinn og hefur meðferðis
skrautritað skjal með heillaóskum
til íslendingafélagsins í tilefni
dagsins frá Bradley borgarstjóra.
Viðstaddir hafa gaman af þessu,
enda er Bradley vinsæll borgar-
stjóri og kann sýnilega að við-
halda vinsældum. Halla Linker
tekur einnig upp úr pússi sínu
kosningagögn, og um miðjan dag
hefst þama íslensk forsetakosn-
ing á flötinni framan við Nans-
ens-húsið undir Kalifomíusól.
Þama gefst þeim, sem vilja og
hafa íslenskan kosningarétt, kost-
ur á að taka þátt í kosningunni
um forseta lýðveldisins til næstu
fjögurra ára. Notaðir eru sérstak-
ir atkvæðaseðlar, sem menn setja
síðan sjálfir í póst og senda til
yfirkjörstjómar á íslandi.
Ein í viðbót
Svo lýkur kosningunni og
knattspymuleikurinn er einnig til
lykta leiddur. Enn er rabbað um
heima og geima og íslenski fáninn
blaktir við hún í þægilegum and-
varanum. Sumir fá sér eina pylsu
með öllu í viðbót. Að áliðnum
degi tekur fólk síðan að tygja sig
til heimferðar.
Fáninn er tekinn niður
Lokið er indælli, íslenskri þjóð-
hátíð og útisamkomu, sem frá
sjónarmiði þess, sem þekkir úti-
samkomur á íslandi á ekkert skylt
við íslensku samkomumar nema
nafnið — og auðvitað pylsumar.
Höfundur er hfjómlistarmaður.
Sverrir Einar Egils-
son - Kveðjuorð
Það má með sanni segja að þess-
ir dagar séu dagar saknaðar því
að nú hefur minn ástkæri stjúp-
faðir verið tekinn í burtu til þess
staðar sem honum hefur verið fýrir-
búinn af okkar góða hirði, Drottni
Jesú Kristi.
Manni finnst það vera mikil ráð-
gáta þegar menn eru teknir héðan
í burtu sem hafa ekki náð fullum
aldri, en Guð veit hvað okkur mönn-
£
-anum er fyrir bestu. Þegar tími
Guðs er, þá er það besti tími, en
seinna meir fáum við að skilja alla
hluti og getum þakkað og séð það
góða við allt og fengið að skilja
leyndardóm lífsins.
Það eru svo margar góðar endur-
minningar sem ég gæti rifjað upp.
Þá er einfalt dæmi hvað hann sýndi
A
hversu mikil manngæska var í hon-
um, hvað hann reyndist móður
minni vel í hennar sjúkdómum og
erfiðleikum og hvernig hann gat
annast okkur öll á kærleiksríkan
hátt og hversu hann var gjafmildur
og fús til þess að miðla því sem
hann átti, því að hann gaf og hon-
um var gefið. Frá honum streymdi
aðeins það besta sem hægt er að
hugsa sér í fari sérhvers manns,
ávallt að hugsa um og elska náung-
ann eins og sjálfan sig.
Tveim þrem dögum fyrir andlát
hans, þá hringdi ég í móður mína
eins og ég geri oft, og þá heyri ég
hann segja: „Leyfðu mér að tala
við hann Eirík." Hann var nú ætíð
mjög hógvær og var ég ánægður
að hann skyldi vilja rabba við mig.
Við áttum gott og ítarlegt samtal
sem endurspeglaði þann frið og
ánægju sem honum hafði hlotnast
á lífsgöngu sinni hér á jörðunni og
hvað hann var meyr og vildi fá að
vera öllum allt og minnast allra
þeirra sem áttu í erfiðleikum.
í hvert skipti sem ég hitti hann
síðustu skiptin, þá sá ég að hann
var ekki við bestu heilsu. Ég gerði
mér grein fyrir því að hann myndi
yfirgefa okkur og það gæti skeð
þá og þegar. Og þá sem trúaður
maður, þá minntist ég þess að það
besta, sem ég gæti miðlað honum,
væri af minni reynslu sem trúaðs
manns á Guðs Orð, að miðla því
sem best væri, og það var að fela
okkur öll í Guðs hendur. Þá man
ég eftir því að við lásum saman
Guðs Orð, báðum okkar himneska
föður og ég lagði hendur mínar
yfir hann og bað fyrir honum og
bað þess að Jesús Kristur mætti
koma inn í líf hans og fela anda
hans, sál og líkama í hendur frels-
ara okkar. Ég minntist þess og
sagði að við ættum eftir að yfírgefa
þessa jörð og fara til staðar, þar
sem við myndum öll sameinast á
ný. Úg það er okkar góði hirðir
Drottinn Jesús Kristur sem mun
koma okkur saman.
Ég vil nota tækifærið og hvetja
þig sem lest þessa grein að bjóða
Jesú Kristi inn í þitt líf og eiga
eilífa lífstryggingu, þ.e.a.s. eilíft líf,
þar sem er enginn harmur né kvein,
þar sem öll tár verða þerruð af
augum okkar.
Að lokum langar mig að vitna í
fyrra Þessalóníkubréf, 4. kafla, vers
15 til og með 18:
„Því að það segjum vér yður og
það er orð Drottins, að vér sem
verðum eftir á lífi við komu Drott-
ins munum alls ekki fyrri verða en
hinir sofnuðu, því að sjálfur Drott-
inn mun stíga niður af himni með
kalli, með höfuðengilsraust og með
básúnu Guðs og þeir sem dánir eru
í trú á Krist munu fyrst upp rísa,
síðan munum vér sem eftir lifum
verða ásamt þeim hrifnir burt í
skýjum til fundar við Drottin í loft-
inu. Síðan munum vér vera með
Drottni alla tíma. Uppörvið því hver
annan með þessum orðum."
Blessuð sé minning stjúpföður
míns, Sverris Einars Égilssonar.
Eiríkur Rúnar Sigurbjörnsson