Morgunblaðið - 30.08.1988, Síða 53

MÖÍrÍgÍJNBLÁÐÍÖ,-ÍÞlílÖJtíÐAGbR W. AGÖST-Í988 -
53
SVIPMYNDIR UR BORGIMNI/ ÓlafurOrmsson
Kreppan er í
stigaganginum“
Það sér þó til sólar af og til
núna í ágústmánuði meðan beðið
er eftir efnahagsráðstöfunum
ríkisstjómarinnar. Agústmánuður
er mildur og hlýr og svo sem ekki
yfír mörgu að kvarta þegar veðrið
er annars vegar. Menn bíða ráð-
stafanna í efnahagsmálum og ein-
staka með áhyggjur, eins og
dómsdagur sé framundan, vitað
að þær koma til með að verða
sársaukafullar fyrir marga og
sennilga ekki hjá því komist að
grípa til róttælu-a aðgerða eftir
alla þá eyðslu og það bruðl sem
viðgengist hefur með peninga
síðustu árin og húsnæðisbætumar
sagðar notaðar til að komast burt
úr rigningunni til sólarlanda.
Ég kem að jafnaði einu sinni
til tvisvar í viku í morgunkaffí á
Hótel Borg þessa síðsumardaga,
upp úr klukkan hálf níu. Þar eru
ýmsir fastagestir og ræða það sem
efst er á baugi hveiju sinni yfír
ijúkandi kaffíbolla og svo er alltaf
eitthvað af erlendum ferðamönn-
um í salnum sem líklega hafa
helst áhyggjur af því hvemig eigi
að fara að því að spara við sig
þegar verðlagið er jafn hátt á allri
vöru hér á landi eins og flestum
er nú kunnugt. Á Hótel Borg
ræða menn deilumar í Fríkirkju-
söfíiuðinum og einn morguninn
þétt setið við borð út við glugga,
vinstra megin í salnum þegar
gengið er inn. Þar sátu meðal
annarra Öm Clausen, hrl., Ragnar
Ingólfsson, samstarfsmaður Am-
ars, Edvald Bemdsen, forstöðu-
maður og Bogi Ingimarsson, lög-
fræðingur, að ég held innfæddir
Reykvíkingar nema þá ef til vill
Ragnar sem mun vera að norðan,
menn sem hafa fylgst með þróun
borgarinnar úr litlum bæ í nútíma-
lega borg og vita að það skiptir
máli hveijir fara með stjóm borg-
arinnar, að það getur verið af-
drifaríkt og beinlínis ábyrgðar-
leysi að treysta vinstri flokkunum
fyrir borginni okkar, og aldrei
hafa framfarimar verið örari og
stórkostlegri en einmitt á því
kjörtímabili sem nú er hafíð undir
öruggri stjóm meirihluta sjálf-
stæðismanna. Annars ræddu þeir
félagamir eitthvað allt annað.
— Thor er að byija að lesa út-
varpssögu, Fuglaskottís, sagði
einn þeirra og líklega talið svo
sjálfsagt að engin gerði athuga-
semd. Þeir höfðu sýnu meira
áhuga á að virða fyrir sér unga
ljóshærða þjónustustúlku sem
gekk um salinn og strauk af borð-
um.
Fisksalinn minn í Hlíðunum er
alltaf tilbúinn að ræða stjóm-
málaástandið þegar ég kem þar
að ná í_ eitthvað í soðið.
— Nu held ég að allt sé að fara
yfír um, sagði hann áhyggjufullur
einn morguninn þegar ég var að
versla við hann. — Skuldimar við
útlönd hlaðast upp í áður óþekkt-
ar stærðir. Þeir ráða ekki við
neitt, það vill engin fóma neinu,
síst af öllu launþegar, sífelld
heimtufrelq'a. Ég er ánægður með
Sjálfstæðisflokkinn í borgar-
stjóm, ekki í ríkisstjóminni. Svei
mér þá, eins og um sé að ræða
tvo flokka, sagði fisksalinn og
spáði erfíðum tímum hér á landi
næstu mánuðina.
Inni á Landsbókasafni hafa
gestir sjálfsagt sínar skoðanir á
þjóðmálunum. Einn daginn þegar
ég leit þar inn á lestrarsalinn, á
meðan ráðgjafamefnd ríkisstjóm-
arinnar fundaði um efnahagsmál-
in voru þar ýmis kunn andlit að
viða að sér fróðleik. Sigmar B.
Hauksson, kominn með alskegg
og sat niðursokkinn við eitt borð-
ið og blaðaði í gögnum, Siguijón
Rist, vatnamælingamaður við
annað borð skammt undan og
séra Kolbeinn Þorleifsson þar
einnig í salnum og greinilega
kunnur öllum staðarháttum eins
og Sveinn Kristinsson starfsmað-
ur á safninu sem afgreiðir fólk
af lipurð og kurteisi. Úti við sólar-
geislar, milt og hlýtt veður og
klukkan í Landsbókasafninu
minnti á sig á hálf tíma fresti.
Svo leit ég aftur inn á Lands-
bókasafnið nokkrum dögum síðar
og þá sama þægilega andrúms-
loftið og fyrr. Benjamín Eiríksson,
fyrrverandi bankastjóri gekk um
salinn síðskeggjaður og spá-
mannslegur og við eitt borðið sat
Indriði Indriðason, ættfræðingur
og rithöfundur og leit í bækur.
Það eru vissulega eins og tveir
ólíkir heimar, salurinn á Lands-
bókasafninu og svo kaffistofumar
í miðborginni. í kaffisal á Lauga-
veginum er svona yfirleitt fyrri
part dagsins stillt á Stjömuna og
út í salinn berst hrá poppmússík-
in. Þess vegna var það meira en
lítið undarlegt þegar einn morg-
uninn er ég kom þar að, að Þor-
geir Ástvaldsson þulur var að
segja frá ljóðakvöldi félagsins
Besti vinur ljóðsins þá um kvöldið
í Norræna húsinu og þama var
ljóðavinur á kaffístofunni sem ég
heilsaði uppá þegar ég hafði feng-
ið kaffi í bollann og rúnstykki.
— Þeir eru famir að geta um
ljóðakvöld á Stjömunni. Þeir hafa
þá áhuga á bókmenntum, þama
í kjallaranum við Sigtúnið, sagði
ljóðavinurinn, maður á fimmtugs-
aldri sem ég hef þekkt síðan á
unglingsárum.
— Kjallaranum? spurði ég undr-
andi.
— Já, em þeir ekki í kjallara-
húsnæði? spurði ljóðavinurinn.
— Ég hef ekki hugmynd um
það. Ég hélt nú satt að segja að
þeir væru í risíbúð með útsýni til
allra átta, svaraði ég og Þorgeir
Ástvaldsson gat um þá sem fram
komu á ljóðakvöldinu og ég heyrði
ekki betur en að það væri rétt
haft eftir. Hafði lesið fréttina í
dagblaði.
Á meðan beðið er eftir niður-
stöðu ráðgjafamefndar ríkis-
stjómarinnar í efnahagsmálum
fer ekki hjá því að hinn almenni
maður úti í þjóðfélaginu hugsi
sitt. Það er einmitt oft í strætis-
vögnum sem málin em kmfín til
mergjar. í strætisvagni, leið eitt,
frá Lækjartorgi og upp á Snorra-
braut heyrði ég á tali tveggja
heiðursmanna sem fóm úr vagn-
inum ekki langt frá Droplaugar-
stöðum, þjónustmiðstöð aldraðra,
að þeir telja að það séu blikur á
lofti í efnahagsmálum þjóðarinn-
ar. Annar þeirra var með hatt á
höfði, hinn næstum bersköllóttur,
líklega báðir um eða yfir áttrætt
og sá með hattinn sagðist hafa"
verið ámm saman á sjó, á togur-
um, hinn sá sem er næstum bers-
köllóttur kvaðst hafa rekið versl-
un, matvömverslun í þorpi á
landsbyggðinni í tæpa tvo áratugi.
— Kreppan er í stigaganginum,
sagði sá sem hafði rekið matvöm-
verslunina og fékk sér í nefið úr
silfurlituðum tóbaksbauk þegar
félagi hans þáði ekki í nefið.
— í stigaganginum? Það er
undarlega komist að orði, sagði
sá er hafði verið á sjónum.
— Jæja, það sýnist mér,
kannski er hún að koma inn á
heimilin, kreppan. Við munum þá
tíma þegar atvinnuleysi og skort-
ur gerði vart við sig víða á ís-
landi og ég treysti því að slíkt
ástand komi ekki aftur. Samt er
ég heldur svartsýnn. Hvar er
spamaðurinn? Af hveiju er ekki
hægt að fá þjóðina til að spara?
Unga fólkið? Það emm bara við,
gamla fólkið sem leggur fyrir inná
sparisjóðsbækumar. Og skuldim-
ar, skuldasúpan erlendis, maður.
Er unga fólkið tilbúið að greiða
þá skuld? Nei. Það vill bara-
skemmta sér, góði minn, sagði sá
sem eitt sinn rak matvöruverslun
í þorpi úti á landi. Þeir félagamir
fóm úr vagninum við Snorra-
brautina og áður en þeir stigu úr
vagninum sagði sá sem kvaðst
hafa verið á sjónum ámm saman.
— Ja, oft hefur maður nú séð
það bölvað. Nei, ég hef enga trú
á þvf að hún sé skollin á, krepp-
an, sem betur fer ekki. Þeir em
alltaf að draga út milljónir í Lottó-
inu, og ekki er það auralaus
þjóð...
Af hverjuekki aðfaraá
Hótel Borg
ogfásérsúpuogsalat?
10 ÁRA ÁBYKGÐ
Sími11440
VELA-TENGI
Allar gerðir
Öxull — í — öxul.
Öxull — í — flans.
Flans — í —'■ flans.
Tengið aldrei stál — í — stál,
hafið eitthvaö mjúkt á milli,
ekki skekkju og titring milli
tœkja.
Allar stœrðir fastar og frá*
tengjanlegar
Vesturgötu 16, sími 13280
ALSTIGAS
ALLAR GERÐIR
SÉRSMÍÐUM
BRUNASTIGA O.FL.

Kaplahrauni 7, S 651960
Fróðleikur og
skemmtun
fyrir háa sem lága!