Morgunblaðið - 10.12.1988, Blaðsíða 69

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1988
89
69
Dagbjört Páls-
dóttir -
Fædd 2. september 1905
Dáin 25. nóvember 1988
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt
hafðu þar sessu og sæti
signaða Jesú mæti.
Hún Dadda frænka er dáin! Nú
hefur hún fengið langþráða hvíld.
Síðustu árin hafa verið veikindi og
þrautir. 83 ár er nokkuð löng ævi.
Nú nálgast jólahátíðin og þá fer í
hönd sá tími er minningar frá liðnum
Minning
æskudögum koma í huga manns.
Þær eru margar, bæði með sorg og
gleði. Því það er nú svo að meðan
við sofum með sorginni, er gleðin á
næsta leiti og öfugt. „Dadda frænka"
var frænka okkar allra í fjölskyld-
unni. Hvort sem hún var móður-,
föður-, afa- eða ömmusystir okkar.
Mínar fyrstu minningar eru frá
Lindargötunni á Sigló þar sem afi
og amma og frænkumar bjuggu.
Afi Páll dó 1938 en samt man ég
það enn eins og það hefði gerst í
gær. Það var mín fyrsta stóra sorg.
Kveðjuorð:
Daníel Williams-
son ljósameistari
Sorgarfregn, við eigum erfítt með
að trúa, en samt er það satt. Sá sem
í gær var þátttakandi í hinu daglega
lífí, hlekkur í tilverunni, honum er í
dag kippt burtu af ástæðum sem við
skiljum ekki, og komum ekki til með
að skilja. Minningar streyma fram.
Minningar frá ýmsum skemmtilegum
samverustundum, ferðalag um Evr-
ópu, margar fleiri og allar á sama
veg. Minningar um rólyndan, þægi-
legan, heiðarlegan, tryggan vin. Eg
á ekki nema góðar minningar um
mág minn, Daníel Willamsson, sem
í dag verður til moldar borinn.
Daníel fæddist á Ólafsfírði og ólst
þar upp. Hann lauk námi í rafvirkj-
un, og einnig stundaði hann leiklist-
amám. Mestan hluta starfsævi
sinnar helgaði hann Leikfélagi
Reykjavíkur, sem ljósameistari. Það
er mikil gæfa hverjum manni að fá
tækifæri til að stunda vinnu sem
jafnframt er helsta áhugamál við-
komandi. Ég er þess fullviss að Leik-
félagið sér á bak góðum og dyggum
starfsmanni. Það hefur verið stórt
skref sem Daníel sté, er hann gekk
að eiga systur mína, Kristínu Egils-
dóttur, sem þá var ekkja og fjögurra
bama móðir. Um leið og hún eignað-
ist tryggan og góðan eiginmann,
eignuðust bömin, sem þá voru, föður
sem alla tíð bar þeirra hag fyrir
brjósti, en föður sinn höfðu þau misst
er togarinn Júlí fórst. Saman eignuð-
ust þau eina dóttur, Ágústu, sem
heitin er eftir móður Daníels. Alla
tíð var samband Daníels við barna-
hópinn gott, og á hann sinn þátt í
því að í dag em þau öll mannkosta-
fólk. Það getur varla verið annað en
erfítt hlutskipti að taka að sér slíkan
bamahóp, en aldrei heyrði ég annað
en að fyrir honum hafi þetta verið
eðlilegt framhald kynna þeirra
Kristínar.
Sorg þeirra allra, Kristínar, barn-
anna, tengdabamanna og bama-
bamanna, er því mikil og missirinn
stór. En áfram lifir minningin um
góðar stundir, góðan eiginmann, föð-
ur, tengdaföður og afa. Við sækjum
styrk í bænina og biðjum algóðan
Guð að veita honum ró, en ástvinum
hans líkn.
Við Ella þökkum samfylgdina og
biðjum ykkur blessunar Guðs.
Astbjörn Egilsson
Vorið 1967 útskrifaðist ungur og
glaðbeittur hópur leikara frá Leiklist-
arskóla Leikfélags Reykjavíkur. Við
stóðum niðri við Tjöm, þrír strákar
og sex stelpur og framtíðin brosti
við okkur.
Nú er aðeins einn eftir af strákun-
um. Daníel er skyndilega horfinn úr
okkar hópi, en Guðmundur Erlends-
son lést löngu fyrir aldur fram fyrir
allmörgum árum.
Það er alltaf jafn sárt að sætta
sig við það þegar óvænt og óskiljan-
legt slys tekur skyndilega fólk á
besta aldri.
Daníel Williamsson var rólyndur,
dulur og prúður maður, en umbar
okkur hin sem varla gátum talist í
þeim hópi með miklum skilningi og
þolinmæði. Hann var einlægur og
trygglyndur við vini sína og leik-
húsið. Hann kom úr áhugaleikhúsi
úti á landi og fór til borgarinnar til
að nema leiklist. Og hann varð góður
leikari þótt hann legði það ekki fyrir
sig. Honum lét ætíð best að tjá sig
án orða. Hann stóð okkur flestum
framar í látbragði og það er varla
tilviljun að hann valdi síðar ljósa-
hönnun sem starfsvettvang innan
leikhússins. Það segir kannski mest
um hann að hann skyldi kjósa að
standa á bak við ljósgeislann, sem
hinir böðuðu sig í. Einhvem tímann
á góðri stundu sagðist hann njóta
þess hvað best að beina ljósinu að
okkur skólasystrum sínum og verk-
um okkar. Fyrir það þökkum við
honum nú.
Við kveðjum Daníel með söknuði
og trega og sendum ástvinum hans
innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd bekkjarsystkina,
Tóta og Soffa
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem auðsýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar,
JÓNU GUNNLAUGARINGIMARSDÓTTUR
frá Þórshöfn,
Dyngjuvegi 10,
Reykjavfk.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Karl Davíðsson,
Ásgeir Sverrisson.
Það voru að koma jól eins og nú.
Þá fannst mér „Guð ekki góður að
taka afa frá okkur“. Eftir það bjuggu
þær þijár á Lindargötunni, amma
Ágústa, „Dadda frænka" og Laufey.
En sama árið og lýðveldið var
stofnað fjölgaði á Lindargötunni, þá
fæddist Óli, sonur Laufeyjar. Ári
seinna eignaðist Dadda sitt eina
barn, Erling. Þau Stefán Hallgríms-
son höfðu gengið í hjónaband árið
áður, svo nú var nokkuð margt á
Lindargötu þó húsið væri lítið. En
þar sem er hjartarúm, þar er hús-
rúm. Næstu árin voru full af gleði
og hamingju. Enn bættist f hópinn
í Lindargötuhúsinu 1947 er Gunndís
fæddist. Ég var elsta barnabarnið
hennar Ágústu ömmu og eina stúlk-
an, þar til Laufey átti Gunndísi. Svo
ýmsar kröfur voru gerðar til mín á
þessum árum. Enn líða nokkur ár í
hamingju og gleði, en svo 1957 deyr
faðir minn, „Gestur bróðir" eins og
Dadda sagði alltaf. Ég var ekki
heima er pabbi dó. Hún tók á móti
mér á bryggjunni heima og sagði „nú
verður þú að vera dugleg stúlka
Vigga mín“. Hún var alltaf þannig.
En tveimur árum seinna urðu þau
fyrir sinni miklu sorg Stefán og
Dadda að missa einkasoninn Erling,
ljósgeislann sinn. Hann varð fyrir
slysi. Ég held og veit að Dadda náði
sér aldrei eftir þetta áfall. Þó svo
hún ræddi það ekki við neinn. Fyrr
en eitt sinn stuttu fyrir jól að hún
var stödd hjá mér, 10 árum seinna.
Þau fóru frá Sigló sama ár og
Erlingur dó, fyrst til Vestmannaeyja
á vertíð. Síðan lá leiðin til Hafnar-
fjarðar. Eftir að Erlingur dó breiddi
hún sig yfír okkur, systkinabörn sín.
Og seinna böm okkar. Ég geymi
ennþá gull er hún sendi bömunum
mfnum fyrstu árin sem þau lifðu.
Er ég eignaðist son 1955 var hún
ekki að biðja mig um nafn. Hún vissi
að ég myndi láta hann heita Gest
eftir bróður hennar. En seinna er Jón
bróðir og Lóa eignuðust dreng var
hann látinn heita Erlingur. Ég veit
að henni þótti mjög vænt um það
og Stefáni einnig. Kannski á ég ekki
að tíunda hvað Dadda og Stefán
hafa gert fyrir okkur, það gera
kannski aðrir. En þau voru alltaf að
gefa, bæði tíma og peninga, en ekki
síst af sjálfum sér. Margar voru ferð-
imar er þau fóru f bíltúr með mig
og bömin á Þingvöll, Hveragerði,
o.fl. Oft var boðið f mat og alltaf var
„veisla hjá þeim Döddu og Stefáni".
Á árunum 1962-1972 er ég bjó fyrir
sunnan var hún alltaf boðin og búin
að hjálpa. Þegar annað hvort bömin
eða ég vorum veik. Varð bara að
hringja, svo kom hún.
Ekki má gleyma því sem tilheyrði
jólaundirbúningi, það er laufabrauðs-
bakstrinum sem fram fór í Firðinum,
hjá Döddu og Stefáni. Hann kenndi
bömunum mínum að skera út. Hann
er snillingur í því. Svo var bakað og
kökumar áttu að ná frá Hafnarfirði
til Kópavogs, í að minnsta kosti eitt
skiptið.
Heimilið prýddi hún með handa-
vinnu sem hún vann sjálf. Samt hafði
hún aðeins annað augað meira en
hálfa ævina. Einnig gaf hún margt
af þvf sem hún vann í höndum, því
henni féll varla verk úr hendi. Ola
hjálpuðu þau er hann byrjaði lang-
skólanám. Dætur Laufeyjar,
Gunndísi, Ásu Dagbjörtu, Ástu og
Ágústu, á þær allar held ég að hún
hafí litið sem hálfgerðar dætur sína.
Alltaf var hún að hugsa um hjörðina
sína. Þijú börn á ég, Jón bróðir þijú
og Matthías fjögur börn. Öll þessi
böm fengu jólaglaðning hver jól. Og
marga fleiri gladdi hún. Hún var
gjafmild en helst mátti enginn fá að
vita er hún stakk einu og öðru að
manni. Já, það er margs að minnast
og margt að þakka kæru frænku
minni. Það er sárast að vita hve
síðustu árin voru henni erfið. Stefán
hefur líka haft það erfítt. Ég vil
ekki síður þakka honum fyrir að
hafa alltaf verið þolinmóður og verið
nærri frænku, þennan síðasta tíma.
Ég horfí yfir hafið
um haust af auðri strönd
í skuggaskýjum grafið
það skilur mikil lönd.
Sú ströndin stijála og auða,
er stari ég héðan af,
er ströndin striðs og nauða,
er ströndin hafsins dauða,
og hafið dauðans haf.
Ég veit að Dadda fær góða heim-
komu. Það verður tekið vel á móti
henni af þeim sem á undan eru
famir. Þar fær hún hvíld og frið.
Eftir þessi erfíðu ár hér á okkar
voluðu jörð.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
Ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt.
Gunndísi vil ég einnig þakka allt
sem hún var Döddu alla tíð. Hún
reyndi að vernda hana síðustu árin
fyrir vondum fréttum, svo henni
gæti liðið sem best. Hún Gunndís
var ljósgeislinn hennar nú síðustu
árin. >
Að lokum sendi ég Stefáni og
öllum öðmm mínar samúðarkveðj-
ur, og bið góðan Guð að varðveita
ykkur öll.
Viktoría Særún Gestsdóttir
(stödd í Noregi)
BESTA LAUSNIN ER AVALLT ODYRUST
Kennsla
Námskeið
Starfsmanna-
þjálfun
Rekstrarráðgjöf
Sölu- og markaðs.
ráðgjöf
Þjónusta
Einkatölvur
Fjölnotendatölvur
Fylgihlutir
LEIÐANDI
HUGBÚNAÐUR
SYNING
ÍDAGTILKL. 18.00
Verið velkomin að skoða
þetta einstaka viðskiptakerfi
í Ármúla 38, (Selmúlamegin).
Fjárhagsbókhald
Skuldunautabókhald
Lánadrottnabókhald
Launakerfi
Mælingauppgjör
Verkbókhald
Sölukerfi
Frátektarkefi
Birgðakerfi
Framlegðarkerfi
Framleiðslustýring
Verðbréfakerfi
Bifreiðakerfi
Tilboðskerfi
STÓLPA-tölvukerfin hafa fengið einstakar móttökur og fjölda viðurkenninga á
stuttum tíma. Samhæfður hugbúnaður, sem markað hefur þáttaskil í gerð
hugbúnaðar á íslandi og fæstfyrir einkatölvur, fjölnotendatölvur og nettenging-
ar frá öllum helstu tölvuframleiðendum heims. Einstök afköst, fjölhæfni og
öryggi fyrir lágt verð.
STÓLPI - METSÖLUKERFI annað árið í röð!
Á þriðja hundrað notendur í öllum helstu greinum atvinnulífsins.
Hægt er að byrja smátt og bæta síðan kerfum við að vild.
Hjá okkur getur þú fengið
alla þá þjónustu sem með
þarf.
KERFISÞRÓUN HF.
Ármúli 38,108 Reykjavík
SlMAR: 68 8055 - 6874 66
LEIÐANDI HUGBÚNAÐARHÚS
•m*