Morgunblaðið - 11.12.1990, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 1990
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 1990
41

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Árvakur, Reykjavík-
HaraldurSveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsso'n.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 1100 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 100 kr. eintakið.
Sveitarfélögin og
atvinnulífið
TTljárhagsstaða sveitarfélaga
J-1 hefur versnað mjög — á
heildina litið — frá árinu 1986.
Nettóskuldir, þ.e. skuldir að
frádregn um veltufjármunum
og langtímakröfum, hafa
aukizt sem hlutfall af tekjum.
Framlegð, þ.e. rekstraraf-
gangur fyrir fjármagnskostn-
að, hefur og lækkað sem hlut-
fall af tekjum. Fjármagns-
kostnaður hefur hækkað mik-
ið. Að meðáltali nemur íjár-
magnskostnaður um 20% af
rekstrartekjum sveitarfétaga
með 1.000-2.500 íbúa, sem
er svipað hlutfall og varið er
til framkvæmda og fjárfest-
inga. Dæmi eru um fjár-
magnskostnað yfir 40% af
rekstrartekjum. Veltufé hefur
minnkað og er í mörgum til-
fellum neikvætt. Nettóskuldir
verst stöddu kaupstaðanna
nema frá 100% upp í 240%
af útsvörum, aðstöðugjöldum
og fasteignagjöldum.
Ástæður erfiðrar fjárhags-
stöðu eru af ýmsum toga.
Sveitarfélög hafa séð sig knú-
in til að byggja upp þjónustu
við íbúa sína til að spoma
gegn fólksflótta. Þau hafa af
sömu ástæðu framkvæmt
hraðar en samtímatekjur
stóðu undir. Sum þeirra hafa
og fjárfest í atvinnurekstri
og/eða axlað ábyrgðir til að
hamla gegn atvinnuleysi. Erf-
iðleikar í atvinnurekstri, eink-
um sjávarútvegi, hafa síðan
bitnað illa á ýmsum sjávar-
plássum. Þau hafa sum hver
orðið fyrir fjárhagslegum
áföllum af þessum sökum,
m.a. vegna gjaldþrota. Fleira
kemur til, svo sem skerðing á
Jöfnunarsjóði sveitarfélaga og
aukinn kostnaður með til-
komu virðisaukaskatts.
Sveitarfélög, sem verst eru
sett, hafa brugðizt við vand-
anum með niðurskurði frám-
kvæmda og samdrætti í
rekstri. Forgangsverkefni
þeirra er að greiða niður
skuldir. Það er og talið mikil-
vægt að þau forðist þátttöku
í atvinnurekstri eftir því sem
unnt er. Mikilvægt er jafn-
framt að stjórnvöld skerði
ekki Jöfnunarsjóð sveitarfé-
laga; að honum verði gert
kleift að sinna viðreisnarhlut-
verki sínu, m.a. með aðstoð
við skuldbreytingar.
Siglufjarðarkaupstaður,
sem er eitt .af skuldsettari
sveitarfélögunum, hefur og til
athugunar að grynnka á
skuldum með eignasölu, eins
og mörg einkafyrirtæki hafa
neyðst til að gera. Bæjar-
stjómin hefur kjörið nefnd til
að kanna hugsanlega sölu á
Skeiðsfossvirkjun, sem er í
eigu kaupstaðarins, og hugs-
anlega sölu á Rafveitu og
Hitaveitu Siglufjarðar. Fyrir
dyrum standa viðræður við
ríkisvaldið um hugsanleg
kaup þess eða Rafmagns-
veitna ríkisins á þessum eign-
um að hluta eða öllu leyti.
Þetta eru ekki óeðlileg við-
brögð, ef viðunandi verð fæst
fyrir eignirnar. Þeirri skoðun
vex fylgi víða um heim að
sveitarfélög hverfi úr ýmiss
konar áhætturekstri en þar
er þó fremur horft til einka-
væðingar en tilfærslu rekstrar
milli opinberra aðila.
Mergurinn málsins er sá að
hallað hefur á sveitarfélögin
í tekju- og verkaskiptingu
þeirra og ríkisins. Þar ofan í
kaupið hefur slæm rekstrar-
staða undirstöðugreina í þjóð-
arbúskapnum sagt til sín í
fjárhagslegum áföllum sumra
sveitarfélaga, einkum sjávar-
plássanna. Fólksflóttinn,
fækkun gjaldenda, hefur
síðan gert illt verra. Það er á
þessum vígstöðvum sem sveit-
arfélögin og landsbyggðin í
heild þurfa að rétta hlut sinn.
Gleðitíðindi
Islenzka þjóðin hefur fylgzt
grannt með fréttum af
Gísla Sigurðssyni, lækni, sem
handtekinn var ellefu sinnum,
sem og frásögnum hans af
hroðaverkum Iraka í Kúvæt.
Það eru gleðitíðindi að hann
er nú laus úr prísundinni og
heldur jól í faðmi vina og
vandamanna hér heima.
Forseti írakska þingsins,
Saadi Mehti Saleh, greindi
Jóhönnu Kristjónsdóttur,
blaðamanni Morgunblaðsins,
frá því, þegar hún gekk á
fund hans í síðustu viku, að
Gísli Sigurðsson læknir fengi
leyfi til að halda úr landi
næstu daga. Þetta gekk eftir.
Morgunblaðið og landsmenn
allir samfagna fjölskyldu
læknisins.
Gísli Sigurðsson frjáls ferða sinna:
Vissi ekki hvort hann
ætti að hlæja eða gráta
Vistin í Kúvæt eftir innrásina er reynsla sem svona eftir
á verður mér verðmæt og gleymist ekki
Amman, Jórdaníu. Frá Jóhönnu Kristjónsdóttur, blaðamanni Morgunblaðsins.
„EG trúi því eiginlega ekki, að ég fái að fara úr landi fyrr en vélin
er komin í loftið,“ sagði Gísli Sigurðsson læknir, þegar við brunuð-
um út á Saddam Hussein-flugvöll við Bagdad á sunnudagsmorgun
í bíl sænska sendiráðsins. Þarna var að ljúka óvissu og spennu sem
Gísli hafði búið við síðan her íraka réðst inn í Kúvæt í byrjun
ágúst. Þar varð hann innlyksa en nú var barátta fyrir frelsi hans
að bera árangur.
Skömmu áður en við stigum upp
í sænsku sendiráðsbifreiðina hafði
bílstjórinn komið fneð nokkra far-
seðla fyrir Gísla og starfsmenn
sænska utanríkisráðuneytisins.
Rétt áður en við ókum inn á flug-
völlinn tók Gísli eftir því að hann
var með rangan miða. Sem betur
fer tókst að senda honum réttan
miða úr sendiráðinu í tæka tíð-
fyrir brottför flugvélarinnar til
Amman, höfuðborgar Jórdaníu.
I flugvélinni var Gísli á fyrsta
„klassa“. Hann kom aftur í til
mín nokkru eftir að matur hafði
verið borinn fram og hló heldur
hryssingslega. Honum fannst að
maturinn hefði verið úldinn og
óætur og sagðist því hafa verið
fljótur að panta sér viskí til að
drepa þær fáu bakteríur sem hann
hefði hugsanlega látið ofan í sig.
Líklega voru ekki nema tveir
„gestir“ Saddams Husseins, það
er gíslar, með þessari flugvél frá
Bagdad til Amman. Eftir að Huss-
ein tilkynnti að hann ætlaði að
sleppa öllum „gestum" sínum fóru
leiguvélar að athafna sig á
Bagdad-flugvelli og tvær héldu til
Rómar og Frankfurt um svipað
leyti og við vorum á vellinum.
Tilkynning frá ráðuneytinu
Starfsmaður íraska upplýsinga-
ráðuneytisins hafði símasamband
við mig á hótelinu í Bagdad síðla
á laugardagskvöld. Hann sagði,
að mér væri óhætt að pakka og
staðfesta miðann minn með flug-
vélinni til Amman daginn eftir,
því að Gísli Sigurðsson fengi að
fara úr landi daginn eftir, eins og
raunar þingforseti íraks hafði
sagt blaðamanni Morgunblaðsins,
svona undir fjögur eyru.
Gísli vissi ekki um fararleyfi
sitt fyrr en um sunnudagsmorgun-
inn. Hann lék á als oddi þegar ég
kom í sænska sendiráðið, þar sem
hann bjó, og taldi þetta allt með
slíkum ólíkindum, að hann vissi
ekki hvort hann ætti að hlæja eða
gráta.
Komið til Amman
Við komuna til Amman tók
Stefanía Khalifeh, ræðismaður
íslands í Jórdaníu, á móti okkur.
Hún hefur verið í stöðugu sam-
bandi við Gísla Sigurðsson frá því
að hann kom til Bagdad og raun-
ar einnig á meðan hann dvaldist
í Kúvæt.
Á sunnudagskvöldið buðu Stef-
anía og Muhammed maður hennar
til herlegs kvöldverðar og komu
þangað Birna Hassan og Guðríður
Baara, íslenskar konur búsettar í
Amman. Magnús Hallgrímsson,
starfsmaður Rauða kross íslands,
var þarna einnig og Sameh Issah
maður Kristínar Kjartansdóttur,
sem einnig vpru í Kúvæt, en
Sameh fer til íslands síðar í vik-
unni.
Vitneskja Jórdana
Gísli rifjaði upp ýmsar minning-
ar fræ Kúvæt. Hann sagði, að
kvöldið fyrir innrásina hefði brott-
för vélar frá jórdanska flugfélag-
inu verið flýtt frá flugvellinum í
Kúvæt. Komst hún því í burtu
áður en innrásin hófst og þykir
þetta gefa vísbendingu um að
Jórdönum hafi verið kunnugt um
ráðagerðir íraka, áður en látið var
til skarar skríða. Hefur ekki verið
skýrt frá þessu áður.
Gísli sagði, að dvölin í Bagdad
hefði í sjálfu sér ekki verið erfið
í samanburði við það sem hann
kynntist í Kúvæt. Þar hefði hann
séð ótrúlega grimmd írösku her-
mannanna, svo sem þegar hefur
komið fram í viðtali hans við
Morgunblaðið.
Það hefði verið hörmulegt að
sjá hvernig margir innrásarher-
menn virtust gera sér leik að því
að hrella og niðurlægja fólk án
nokkurrar ástæðu. „Samt er þetta
reynsla sem svona eftir á verður
mér verðmæt og gleymist ekki,“
sagði Gísli Sigurðsson.
Reuter
Gísli Sigurðsson læknir brosjr sínu breiðasta við komuna til Ainman í Jórdaniu á sunnudag eftir að hafa
verið innlyksa í Kúvæt og írak í rúma fjóra mánuði. Til hægri er Jóhann Krisljónsdóttir blaðamaður
Morgunblaðsins sem kom með Gísla frá Bagdad og til vinstri Stefanía Kalifeh ræðismaður íslands sem tók
á móti Gísla og Jóhönnu við komuna til Amman.
Yfirmaður íraska alþýðuhersins felldur af andspyrnumönnum í Kúvæt:
Lést af alvarlegxmi skot-
sárum á sjúkrahúsi Gísla
GÍSLI Sigurðsson læknir sagði í
samtali við Reuters-fréttastofuna
á sunnudag, við komuna til Am-
man í Jórdaniu, að yfirmaður
íraska alþýðuhersins í Kúvæt
hefði látist fyrir um mánuði á
kúvæska sjúkrahúsinu þar sem
Gísli starfaði. Hefði hann orðið
fyrir árás við bústað sinn í Kúvæt
og látist af völdum skótsára.
Blaðamenn i Bagdad i írak sögðu
óljóst við hvern Gísli ætti og eng-
ar fregnir hefðu borist þangað um
breytingar á yfirstjórn íraska
innrásarliðsins í Kúvæt. í alþýðu-
hernum eru vopnaðar liðssveitir
manna sem eru annað hvort of
gamlir eða of ungir til að gegna
venulegri herþjónustu.
„Við gerðum að sárum yfirmanns
^ *
Ognarsljórn Saddams Husseins, forseta Iraks:
Fjölskyldur ungra and-
ófsmanna teknar af lífi
Bagdad. Frá Jóhönnu Kristjónsdóttur, blaðamanni Morgunblaðsins.
SVO virðist sem andstaða við Saddam Hussein og ógnarstjórn
hans fari vaxandi í Bagdad og sumir viðmælendur fullyrða að
forsetinn sé orðinn þvílíkur ógnvaldur að alþýða manna hafi fyllst
örvæntingu. Ung írösk stúlka, sem af augljósum ástæðum verður
ekki nafgreind hér, sagði að fréttir um mótmæli gegn forsetanum
sem hefðu borist út væru sannar og slíkir atburðir væru alltaf
að gerast. „Það er aðallega ungt fólk, sem fer um á nóttunni og
krotar slagorð á veggi gegn forsetanum. Þetta er ekki skipulögð
hreyfing enn. Margir hafa náðst og þá hefur ekki bara ungmen-
nið verið skotið heldur fjölskylda þess líka. Nei, ég hef ekki þor-
að vegna foreldra minna að taka þátt í þessu en það kemur
kannski að því. Við viljum eiginlega að það verði stríð þá gæti
verið að við losnuðum við þennan mann.“
Stúlkan sagði að í sínum skóla
færu reglulega fram hyllingar á
íraksforseta og það væri sannar-
lega ekki einstakt fyrirbæri hryll-
ingurinn sem ég sá í Kúrdistan
og greindi frá í Morgunblaðinu.
„Stundum koma rútur í skólann
og sækja okkur og nemendum er
safnað saman og svo æpum við
og gólum til dýrðar leiðtoganum.
Mér líður stundum eins og vitfirr-
ingi en hvað get ég gert? Ég og
vinir mínir höfum ímugust á for-
setanum og hvernig hann er að
kyrkja þjóðina. En við værum
drepin á staðnum ef við létum á
því bera.“
Þessi stúlka talar fyrir munn
margra hér um þessar mundir.
Fólk sem ég hef hitt hér í fyrri
ferðum og virðist treysta mér nú-
orðið staðhæfir að ástandið hafi
breyst og margir hafi fyllst ör-
væntingu vegna ógnarstjómar
Saddams. Mér tókst að hafa upp
á manni af kúrdískum ættum sem
hvarf sjónum eftir að hann hafði
laumað að mér að hann gæti sagt
mér æðimargt sem mætti ekki
tala um. Hann var handtekinn og
sat inni í nokkra daga og var reynt
að fá hann til að segja hJerju
hann hefði logið að mér, eins og
tekið var til orða. Hann sagðist
ekki hafa verið pyntaður og slopp-
ið vegna þess að hann hefði sagt
þeim að ég hefði engan áhuga
haft á öðru en að heyra allt illt
um Kúrdistan. Þá urðu þeir band-
óðir líka og sögðu að þeir hefðu
ekki átt að taka hann fyrr en hann
hefði sagt mér eitthvað sem breytti
skoðun minni.
Allir sem fást til að segja eitt-
hvað gera það gegn nafnleynd.
íraki, sem er hagfræðingur og bjó
lengi í Kúvæt og vinnur nú á
bensínstöð hér í borg, sagðist fyr-
irlíta töku gíslanna og innrásina.
„Græðgi og mannvonska, og Guð
hjálpi mér og fjölskyldu minni ef
þú birtir þetta undir nafni.“ Hann
sagði að óttinn væri hluti af lífinu
hér, engum að treysta, ekkert að
segja, kinka kolli við öllu. Hann
sagðist myndi reyna að gera eitt-
hvað eins og sameinast and-
spyrnuhópum en þar væri líka
hætta því að forsetinn kæmist á
snoðir um allt og setti sína menn
inn í þá. Ef hann ætti ekki fjöl-
skyldu myndi hann samt taka
áhættuna.
írösku sveitanna sem orðið hafði fyr-
ir skotárás af hálfu kúvæskra and-
spyrnumanna. En skotsárin voru svo
alvarlegs eðlis að það var ekki hægt
að bjarga lífi mannsins," sagði Gísli.
Gísli sagði einnig að börn létust á
sjúkrahúsum í Kúvæt því að enginn
væri þar eftir til að sinna þeim.
Starfslið hefði flúið vegna innrásar
íraka. Þegar hann hefði haldið tii
Bagdad fyrir um þremur vikum hefðu
átta til níu af hveijum 10 starfs-
mönnum sjúkrahúsanna verið flúnir.
Of mikið hefði verið gert úr fréttum
þess efnis að írakar hefðu tekið ófull-
burða kornabörn úr hitakössum og
sent þá til Bagdad en skilið börnin
eftir í reiðileysi. Flóttamenn frá Kú-
væt hafa skýrt frá þessu meðal ann-
ars við vitnaleiðslur hjá Sameinuðu
þjóðpnum og í bandaríska þinginu
en írakar hafa vísað fullyrðingum
um þetta á bug.
„Þeir tóku aðeins tæki úr her-
sjúkrahúsum og læknastofum en
ekki öðrum spítulum. En mörg börn
hafa dáið á sjúkrahúsunum í Kúvæt
undanfarnar vikur vegna starfs-
mannaskorts,“ sagði Gísli.
Handtekinn 11 sinnum
Reutere-fréttastofan segir að Gísli
hafi starfað lengst vestrænna manna
í Kúvæt eftir innrásina og búi því
yfir betri vitneskju en aðrir um
ástandið þar. „Ég vann á Mubarak
al-Kabeer sjúkrahúsinu þar til um
miðjan nóvember en mér var ekki
lengur vært í Kúvæt þar sem það
var stöðugt verið að handtaka mig,“
sagði Gísli. Hann sagðist hafa verið
tekinn fastur 11 sinnum og á endan-
um verið skipað að hypja sig til
Bagdad. Sjúkrahúsið hefði verið eitt
hið best mannaða í Kúvæt. Flótti
lækna og hjúkrunarfræðinga hefði
komið niður á sjúklingum; einkum
börnum þar sem fæðingar- og barna-
læknar hefðu flestir verið útlending-
ar. Arabískir læknar og hjúkrunar-
konur hefðu einnig flúið eftir innrás-
„Það koma upp alvarleg tilfelli á
hverjum degi á sjúkrahúsunum, þar
eru sjúklingar sem þarfnast stöðugr-
ar umönnunar og náins eftirlits. An
starfsliðs er ekkert hægt að hjálpa
þeim,“ sagði Gísli. Hann sagði að
kornabörn hefðu kafnað því enginn
var til að annast þau. Tækjabúnaður
hefði verið orðinn gagnslítill vegna
bilana og engir hefðu verið til að
gera við þau. Fúkkalyf og hjartalyf
hefðu verið á þrotum. Á fimm sjúkra-
húsum þar sem einhver starfsemi
hefði enn verið hefði öllum skurðað-
gerðum verið hætt nema þegar um-
líf eða dauða var að tefla.
írakar skutu á fólk til að drepa
Gísli sagði að komið hefði verið
með íraska hermenn og hundruð
særða kúvæta, þar á meðal smábörn,
á fyrstu dögu'm innrásarinnar í
ágústbyijun. Þegar hann hefði komið
sér frá Kúvæt hefði verið komið dag-
lega með um 10 menn með skotsár
á spítala hans. „Þar var um að ræða
allt frá eins árs börnum og upp í
gamalmenni. írösku hermennirnir
skutu á fólk til að drepa. Þeir skutu
ekki í fætur þess eða handleggi,
heldur miðuðu á btjóstkassann. Fólk
virtist vera skotið af tilefnislausu,
jafnvel fyrir það eitt að reyna að
skipta peningum á götum úti.
Ég man til dæmis vel eftir einum
Kúvæta. Hann hafði staðið í tvær
stundir í biðröð við bakarí til að
kaupa brauð þegar nokkrir íraskir
hermenn komu þar að og tróðu sér
framarlega í röðina. Hann mótmælti
því og benti þeim á að fara aftast í
röðina. Hann galt þess með því að
þeir drógu hann út úr röðinni og
skutu hann í brjóst og kvið,“ sagði
Gísli.
Að lokum sagði Gísli að ástandið
í Kúvæt hafi verið orðið afar slæmt.
„Matvæli voru á þrotum og fólk var
orðið mjög hrætt. Það var mikil
breyting að koma til Bagdad. Þar
var gjörólíkt og betra ástand," sagði
Gísli.
Utanríkisráðuneytið:
Sovéska utan-
ríkisráðuneytið
hafði milligöngu
Utanríkisráðuneytið hefur
sent frá sér eftirfarandi fréttatil-
kynningu í kjölfar frelsunar
Gísla Sigurðssonar:
Utanríkisráðuneytið hefur, frá
innrás írak í Kúvæt, unnið ötullega
að farsælli lausn Gísla-málsins svo-
kallaða, þ.e. láusn mála þeiwa ís-
lendinga á hernámssvæðinu sem
ekki fengu brottfararleyfi. Frá því
í lok september, er Birna Hjalta-
dóttir og Kristín Kjartansdóttir og
börn hennar komu til landsins hefur
allur þungi verið lagður á að fá
Gísla Sigurðsson, lækni í Kúvæt,
lausan. I fyrstu önnuðust sendiráð
Svíþjóðar og Danmerkur hags-
munagæslu Gísla, síðar vestur-
þýska sendiráðið, eftir að norrænu
sendiráðin höfðu lokað og starfs-
menn þeirra yfirgefið Kúvæt. Það
hamlaði nokkuð markvissum að-
gerðum í máli Gísla að hann var,
allt til 9. nóvember, í Kúvæt, þai1
sem samskiptamöguleikar voru litir
og nánast útilokað að koma til hans
nokkrum boðum, nema með stopul-
um sendiboðum.
9. nóvember flutti Gísli alfarinn
frá Kúvæt til Bagdad. Helstu að-
gerðir til lausnar málinu frá þeim
tíma eru eftirfarandi:
— Þann 10. nóvember var haft
samband við sænska utanríkisráðu-
neytið og það beðið að veita Gísla
alla þá fyrirgreiðslu sem mögulegt
væri. Jafnframt gekk þetta ráðu-
neyti í fulla ábyrgð fyrir öllum út-
gjöldum sænska sendiráðsins vegna
Gísla. Var lögð áhersla á að með
mál Gísla væri farið ekki síður en
væri hann sænskur þegn.
— Þann 12. nóvember ritaði ut-
anríkisráðherra, Jón Baldvin
Hannibalsson, utanríkisráðherra
Jórdaníu, Manvan Qasem, bréf og
bað hann beita áhrifum sínum Gísla
til stuðnings. Brást Qasem skjótt
við og ritaði bréf til kollega síns í
írak, Tariq Aziz, og fór fram á að
Gísla yrði veitt brottfararleyfi.
Hann fylgdi málinu síðan eftir í för
sinni til Bagdad í byijun desember.
— Þann 27. nóvember barst ráðu-
neytinu skeyti frá sendiráði íslands
í Moskvu þar sem kom fram að
sovéska utanríkisráðuneytið hefði
boðið að sovéskir sendierindrekar í
Bagdad hefðu milligöngu um að
ræða við írösk stjórnvöld um að fá
brottfararleyfi fyrir erlenda ríkis-
borgara. Var sovéska utanríkis-
ráðuneytinu send, fyrir milligöngu
sendiráðsins í Moskvu, öll nauðsyn-
leg gögn og tóku sovésk stjórnvöld
málið upp við ráðamenn í írak.
Sama dag, þann 30. nóvember,
bárust fréttir þess efnis að Norð-
menn hygðust beita sér af alefli
fyrir því að fá heim síðustu norsku
borgarana fyrir jól. Hafði utanríkis-
ráðherra samband við Thorvald
Stoltenberg, utanríkisráðherra Nor-
egs og bað hann hafa mál Gísla í
huga, yrði gripið til aðgerða norsk-
um borgurum til hagsbóta. Tók
hann því vel og voru allar tiltækar
upplýsingar sendar norska utanrík-
isráðuneytinu.
— Þann 5. desember kom sendi-
herra Jórdaníu, dr. Albert Butros,
til að afhenda trúnaðarbréf sitt sem
sendiherra Jórdaníu á íslandi. Var
mál Gísla Sigurðssonar tekið upp
við hann og hann jafnframt beðinn
fyrir bréf frá forseta íslands til
Husseins Jórdaníukonungs, þar sem
konungur er beðinn að beita sér
persónulega máli Gísla til lausnar.
Stöðugt samband hefur verið
milli íslenska utanríkisráðuneytis-
ins og þess sænska vegna máls
Gísla Sigurðssonar. Auk þess er að
framan er sagt, er ástæða til að
minnast sérstaklega á framgöngu
sænska sendiherrans í Bagdad;
Henriks Amneus, sem hefur verið
óþreytandi í málinu. Hefur hann
m.a. farið daglega í íraska utanrík-
isráðuneytið til að árétta kröfur í
brottfararheimild Gísla til handa.
Hefur Gísli búið á heimili hans og
notið aðstoðar hans í hvívetna.
Hefur sporganga sænska sendi-
herrans verið máli Gísla mikill
styrkur.
Fagnaðarfundir
Eins og nærri má geta urðu fagnaðarfundir með Gísla Sigurðssyni
lækni og eiginkonu hans Birnu Hjaltadóttur á Heathrow-flugvelli í
London í gær. Þau hafa ekki sést síðan Birna fékk að fara frá Kúvæt
í byijun september.