Morgunblaðið - 16.12.1993, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. DESEMBER 1993
49
Sr. Þórhallur Heimisson
„Þar hafa kirkjurnar
stóru hlutverki að
gegna, því að þær hafa
upp á einu hugmynda-
fræðina að bjóða sem
eftir stendur eftir
martraðir þjóðernis-
hyggju og kommún-
isma og ómennsku
markaðshyggjunnar.“
steig aðeins ein bæn til himins á
þessari ráðstefnu: „Guð minn, hvað
getur ein þjóð þolað mikið ofbeldi?"
Hvert stefnir Evrópa?
Við þessari spurningu leita
næsta auðveldaðar. Með þeim hætti
finna, hveiju þyrfti að breyta svo
að viðskipta hæfust. Gerði stjórn
SVR ekkert í þeirri erfiðu stöðu
sinni? Jú, hún fækkaði ferðum. Það
þótti við hæfí 1932 að 10 mínútur
liðu milli brottfara vagna á sömu
leið, nú eru það ýmist 20 eða 30
mínútur. Sjálfsagt reynist mörgum
þessi langi biðtími þyrnir í augum
og fælir þá frá viðskiptum. Sú
spurning vaknar, hvort ekki hefði
verið skynsamlegt að byggja færri
bílageymslur, en veija heldur fé í
aukinn bílaflota og stytta þennan
tíma.
Þijá sumarmánuði koma meir en
100 þús. erlendir ferðamenn til
Reykjavíkur og eiga þar nokkra
dvöl. Ekki virðist stjóm SVR hafa
gert neitt til að laða þennan urmul
til viðskipta.. Sums staðar erlendis
stendur slíkum ferðalöngum til boða
strætisvagnamiðar sem gilda einn
eða fleiri daga. Handhafi má nota
hann svo oft sem hann vill á gildis-
tíma. Öll sala slíkra farmiða yrðu
SVR hreinar tekjur. Engu þyrfti til
að kosta, eingöngu betri nýting
vagna þann árstíma sem álag á þá
er minnst vegna sumarleyfa.
menn nú svara um gervalla álfuna
og hún skiptir okkur líka höfuð-
máli. Hugmyndin um samstöðu og
samvinnu Evrópuþjóða er gömul
og hefur birst í mörgum myndum.
Hún felur í sér drauminn um frið
milli granpa sem hafa legið í stöð-
ugum styijöldum allt frá myrkustu
forneskju. Þjóðir Evrópu geta ekki
komist hjá því að vinna saman, til
þess eru þær of nálægar. Ein-
gangrun kallar á þjóðrembu,
spennu og ofbeldi. Múrarnir sem
Efnahagsbandalagsríkin virðast
vera að byggja í kringum sig verka
eins og olía á elda þjóðernisremb-
ingsins og tortryggninnar. Vanda-
málin teygja sig yfir alla álfuna,
atvinnuleysið, rótleysið, vaxandi
fylgi hægri öfgamanna, fátæktin.
Ekki minnka aukin umsvif rússn-
esku mafíunnar öryggisleysið, en
hún lætur sífelit meir til sín taka.
Það var niðurstaða ráðstefnunnar
að nú væri ekkert mikilvægara en
það að rífa niður múra milli þjóða,
kirkjudeilna og efnahagssvæða álf-
unnar. Tækifærin eru vissulega
stór ef menn sjá þau. Landamærin
eru opin sem aldrei fyrr. Lýðræðið
hefur farið sigurför um álfuna, að
minnsta kosti í orði, og með sam-
stilltu átaki getur það breytt stöðn-
uðum þjóðfélögum og opnað hugi
manna. Þar hafa kirkjurnar stóru
hlutverki að gegna, því að þær
hafa upp á einu hugmyndafræðina
að bjóða sem eftir stendur eftir
martraðir þjóðernishyggju og
kommúnisma og ómennsku mark-
aðshyggjunnar.
Höfundur er framkvæmdastjóri
Æskulýðssambands kirkjunnar í
Reykjavíkurprófastsdæmum.
Þegar íslendingar komust á síður
heimsblaða sem önnur ríkasta þjóð
í heimi ef miðað var við bílaeign,
var atvinnuleysi óþékkt, menn gátu
fjármagnað bílakaup með yfirvinnu
og stúdentar með námslánum, sem
aldrei þurfti að greiða, enda óða-
verðbólga í fullu fjöri.
Nú er önnur öldin: atvinnuleysi,
yfirvinna horfin og skuldir verð-
tryggðar. Mörgum reynist því nú
ofviða að kosta bílaflota sinn. Dæmi
þess eru hinir 1.200 ökumenn sem
aka um götur Reykjavíkur á
ótryggðum bílum, svo að tjónaþolar
í fullum rétti hverfa slyppir frá
árekstri við þá. Menn hljóta því að
gera þá kröfu að þeim verði gert
kleift með skaplegum hætti að kom-
ast milli hverfa í Reykjavík og ná-
grenni án þess að hver og einn
hafi einkabíl undir eigin daus.
SVR gengur um þessar mundir
í endumýjun lífdaganna: breytist
aftur í hlutafélag. Það form ætti
að gefa nýrri stjórn færi á að breyta
vonlausu undanhaldi fýrri stjórnar
í djarfa sókn.
Höfundur erfv. skólasijóri.
^KOHFEKT
Sími 53466