Morgunblaðið - 19.02.1998, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Útför mannsins míns,
JÓNS ÞORKELSSONAR,
Hofgerði 7,
Vogum,
verður gerð frá Kálfatjarnarkirkju laugardaginn
21. febrúar kl. 14.00.
Sigríður Jónasdóttir.
t
Elskuleg móðir mín og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
Hverfisgötu 9,
Siglufirði,
andaðist á Sjúkrahúsi Siglufjarðar að kvöldi þriðjudagsins 17. febrúar.
útförin auglýst síðar.
Anton V. Jóhannsson, Inger Kr. Jensen.
t
Eiginmaður minn,
TRYGGVI GUÐMANNSSON
vélstjóri,
Skólagerði 65,
Kópavogi,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn 17. þessa mánaðar.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Stefanía Bjarnadóttir.
t
Elskuleg eiginkona mín og móðir,
VIGDÍS INGIMUNDARDÓTTIR,
Réttarholtsvegi 45,
lést mánudaginn 9. febrúar.
Útförin hefur fariö fram í kyrrþey.
Þökkum hlýhug og samúð.
Kristinn Guðmundsson,
Alda Jónsdóttir.
t
Elskuleg fósturmóðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GUÐRÚN Þ. HÖRGDAL,
Skarðshlíð 17,
Akureyri,
lést á heimili sínu laugardaginn 14. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 24. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
minningarkort Sambands íslenskra kristniboðsfélaga.
Þorsteinn R. Hörgdal, Kristín Óskarsdóttir,
Jónína R. Hörgdal, Helgi Örn Jóhannsson
og barnabörn.
t
Ástkaer móðir okkar og tengdamóðir,
HENNÝ BERNDSEN,
Búðardal,
er andaðist sunnudaginn 15. febrúar, verður
jarðsett frá Hjarðarholtskirkju í Dölum laugar-
daginn 21. febrúar kl. 14.00.
Saetaferðir verða frá Umferðarmiðstöðinni
kl. 9.30 sama dag.
Gunnar Óskarsson, Jakobína Kristjánsdóttir,
Birgir Óskarsson, Jóhanna Birna Sigurðardóttir,
Hildur Óskarsdóttir, Róbert Fearon,
Hilmar Óskarsson, Inga María Pálsdóttir.
+
GUÐMUNDUR EINARSSON
frá Klettsbúð,
Hellissandi, * ‘W' /
verður jarðsunginn frá Ingjaldshólskirkju \ 1 w
laugardaginn 21. febrúar kl. 14.00. \ *'*

Vinir og vandamenn.
ANNA
JÓHANNSDÓTTIR
+ Anna Jóhanns-
dóttir var fædd á
Norðfirði 28. desem-
ber 1926. Hún and-
aðist á heimili sínu 8.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jóhann Svein-
björnsson sjómaður,
f. 12. aprfl 1891 í
Mjóafirði, d. 9. aprfl
1972, og kona hans
Guðrún Sveinbjörns-
dóttir, f. 17. desem-
ber 1895 á Norðfirði,
d. 3. október 1930.
Anna var yngst fjög-
urra systkina, þeirra Sveinbjarg-
ar, f. 4. febrúar 1915, Guðjóns, f.
20. júní 1917, d. 26. maí 1951, og
Sveinbjörns, f. 21. júní 1921. Frá
fjögurra ára aldri ólst Anna upp
hjá Helga Jónssyni, kaupmanni
og skósmið á Norðfirði og síðar á
Akranesi, f. 24. september 1887 á
Vöðlum í Vaðlavík, d. 13. desem-
ber 1979, oft kenndur við Hól á
Norðfirði, og konu hans Guðrúnu
Jónsdóttur, f. 8. ágúst 1886 í
Hlíðarhúsum í Reykjavik, d. 2.
aprfl 1962. Uppeldissystkin henn-
ar voru Guðrún Ósk Óskarsdótt-
ir, f. 6. júní 1916, og Jón Þórir
Helgason, f. 12. október 1920, d.
30.júní 1983.
Hinn 1. nóvember 1947 giftist
Anna Magnúsi Jónassyni, skipa-
smið og verksfjóra, f. 1. desem-
ber 1916 á Hamri, Hörðudal.
Foreldrar hans voru Jónas
Frímann Samúelsson bóndi, f.
26. september 1876 í Blöndu-
hlíð, Hörðudal, d. 27. janúar
1968, og kona hans Sigríður
Þórðardóttir, f. 23. október 1886
í Hlíðartúni, Miðdölum, d. 7.
desember 1968. Börn Önnu og
Magnúsar eru: 1) Óskar, fram-
reiðslumaður og verslunarstjóri,
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
- augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
- lokar sinni þreyttu brá,
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurbhtt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Amma okkar er dáin, þó svo að
við vitum að hún sé komin á annan
og betri stað, þá er alltaf sárt að
kveðja einhvern sem er manni
svona náinn. En auðvitað gat amma
ekki látið okkur sitja og syrgja
lengi, hún kom til Helgu í draumi og
sagði að henni liði vel, bað hana að
gæta afa og talaði heilmikið við
hana, líkt og amman í ömmuljóði
Jóhannesar úr Kötlum. Þetta er
bara eitt lítið dæmi sem lýsir ömmu
svo vel, alltaf að hugsa um aðra.
Þessi draumur hennar Helgu hefur
hjálpað okkur öllum að fást við
sorgina sem fylgir þessum mikla
viðskilnaði. Við erum mjög heppin
að hafa fengið að njóta návistar
hennar og kveðjum hana með fullri
tösku góðra minninga,_sem við mun-
um aldrei gleyma. Arin sem við
bjuggum í risinu í Hlíðargerði hjá
ömmu og afa, stríddum við oft
mömmu og pabba með því að bera
saman matinn hjá þeim og ömmu.
Amma var húsmóðir af gamla skól-
anum, fór í húsmæðraskóla og
kunni þá merku list að matbúa og
f. 21. febrúar 1948.
K. 21. september
1968 Kristín I. Egg-
ertsdóttir, fulltrúi,
f. 14. júlí 1942.
Þeirra börn eru Eg-
gert, f. 5. aprfl 1963,
k. Anna Guðmunds-
dóttir, f. 27. janúar
1961, barn Hafþór,
f. 28.desember 1994,
Anna Huld, f. 23.
júní 1968, og Magn-
ús, f. 3. ágúst 1974.
2) Jónas Sigurður,
húsasmíðameistari
og rannsóknarlög-
reglumaður, f. 3. ágúst 1955. K.
22. nóvember 1975 Nanna Ólafs-
dóttir, hjúkrunarfræðingur, f.
27. júní 1952. Þeirra börn eru
Sigrún Kristín, f. 21. október
1977, Anna Halldóra, f. 21. októ-
ber 1977, Magnús, f. 20 ágúst
1981, og Helga Ásdís, f. 12. aprfl
1988. 3) Guðrún Jóhanna, f. 23.
mars 1960, hennar börn og Kri-
stjáns Vilhjálmssonar eru Guð-
rún Hrönn, f. 9. september 1988,
Vilhjálmur Þór, f. 3. október
1991, og Edda Maggý, f. 5. mars
1996. 4) Edda, f. 4. desember
1964. M. 7. ágúst 1997 Guð-
mundur Björnsson, múrari, f.
25. ágúst 1960. Barn Magnús
Þór, f. 13. janúar 1987.
Anna starfaði sem unglingur í
verslun stjúpföður síns á Hóii á
Norðfirði og var hún oft kennd
við Hól. Hún fór ung í Hús-
mæðraskólann á Laugarvatni og
fluttist til Reykjavíkur um tví-
tugt. Heimilið varð lengst af
starfsvettvangur hennar en síð-
ustu tvo áratugina starfaði hún
við heimaþjónustu aldraðra.
títför Önnu fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
baka kökur, betur en margir aðrir.
Þegar pabbi og mamma voru er-
lendis fengum við að njóta þessa,
ýmist fórum við niður í Hlíðargerði
eða þau fluttu til okkar og var ekki
óalgengt að vísirinn á vigtinni hall-
aðist í ranga átt eftir vikudvöl með
þeim.
Amma hafði mjög gaman af því
að ferðast, jafnt innanlands sem ut-
an. Ogleymanlegar eru ferðirnar í
verkstjórabústaðinn í Svartagili
enda vildi amma helst hafa sem
flesta í kring um sig. Okkur er sér-
staklega minnisstætt sumarið 1990
þegar við vorum í Svíþjóð og amma
og afi komu til okkar. Við fórum yfir
til Danmerkur til að taka á móti
þeim, en þau komu með Norröna
þangað. Við ferðumst svo saman um
Danmörk, Svíþjóð og Noreg og
sigldum heim saman. Amma þekkti
svo marga sem höfðu komið til Dan-
merkur og kunni lýsingar á svo
mörgu. Það var svo gaman að
standa við hlið hennar þegar hún
sjálf kom á þá staði sem hún hafði
svo lengi þráð að sjá. Og ekki var
hægt að yfirgefa Danmörku án þess
að hún kæmist í verslunarmiðstöð
allra tíma, „Magazin du Nord“.
Stemmningin í ferðinni var eins og
þegar við bjuggum öll undir sama
þaki í Hlíðargerðinu, hamast yfir
daginn, til að koma sem mestu í
verk og slappað af á kvöldin, gjarn-
an var þá spilastokkurinn á lofti.
Eftir að við byrjuðum í mennta-
skóla fannst okkur mjög notalegt að
skreppa til ömmu í hádeginu, fá
eitthvað í svanginn og sitja og
spjalla og oftar en ekki kom það
fyrir að afi varð að keyra okkur í
skólann því við gleymdum okkur yf-
ir spjallinu, fyrst Anna og Rúna og
svo Maggi. Við eigum ekkert nema
góðar minningar um hana ömmu
okkar, góðu konuna sem hafði alltaf
nóg pláss og nógan tíma fyrir okk-
ur, við erum því afar þakklát fyrir
þessi ár sem við áttum með henni
og munu þau skipa sérstakan sess í
hjarta okkar.
Elsku afi, þú hefur misst mikið og
hugur okkar hefur leitað til þín und-
anfarna daga. En þó svo að amma
sé farin þýðir það ekki að þú sjáir
minna af okkur, við munum reyna
að koma eins mikið og við getum til
þín og hver veit nema við laumum
einni og einni köku í skápinn þinn.
Anna Halldóra, Sigrún Kristín,
Magnús og Helga Ásdís.
Elsku amma, það er erfitt að
horfast í augu við það að þú sért
farin frá okkur. Allt í einu eru að-
eins minningar eftir en það eru góð-
ar minningar sem við getum geymt
í hjarta okkar. Þegar við hugsum
um þig kemur alltaf eldhúsið upp í
hugann því það var þinn staður í
húsinu. Allar góðu kökumar sem þú
bakaðir, allur góði maturinn sem þú
eldaðir og svo grjónagrauturinn, því
enginn gat eldað eins góðan graut
og þú. En nú ert þú komin heim til
Guðs og þaðan munt þú fylgjast
með og vaka yfir okkur. Við vitum
líka að þegar okkar tími kemur
munt þú taka á móti okkur. Elsku
amma, við þökkum þér fyrir sam-
veruna og allt það sem þú gerðir
íyrir okkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Við biðjum góðan Guð að senda
Magnúsi afa styrk og okkur öllum.
Guðrún Hrönn, Vilhjálmur
og Edda Maggý.
Elsku amma. Það er svo erfitt að
trúa því að þú sért dáin. Þú hringdir
þetta sama kvöld til að vita hvernig
mér hefði gengið á handboltamót-
inu. Þú sýndir alltaf áhuga á öllu
sem mér datt í hug að gera.
Amma, ég sakna þín svo mikið.
Það er svo skrýtið að eiga ekki eftir
að heimsækja þig framar. Að eiga
ekki eftir að koma til þín og borða
bestu pönnukökur í heimi.
Elsku amma. Eg skal hugsa vel
um afa minn því ég veit að hann
saknar þín líka. Eg á aldrei eftir að
gleyma þér.
Magnús Þór.
Kær mágkona mín, Anna Jó-
hannsdóttir, er látin, hún varð bráð-
kvödd á heimili sínu 7. febrúar. Lát
hennar kom okkur mjög á óvart,
þótt við vissum að hún hefði átt við
lasleika að stríða um nokkurt skeið.
Anna var ekki gjöm á að kvarta,
þótt hún íyndi til, sem var þó æði
oft. Við áttum tal saman í síma, dag-
inn áður en hún lést og þá var hún
lasin, en við sögðum eins og vant
var, „sjáumst bráðlega", en sú varð
ekki raunin á. Enginn veit hver er
næstur og engu fáum við um það
ráðið.
Eg ætla mér ekki að rifja hér upp
æviferil Önnu, ég veit að það munu
þeir gera, _ sem eru mér honum
kunnugri. Ég kynntist Önnu fyrst á
gamlárskvöld árið 1964, þegar ég
kom á heimili hennar sem verðandi
eiginkona Sveinbjörns bróður henn-
ar. Það var ekki laust við að ég kviði
svolítið fyrir að kynnast tilvonandi
tengdafólki, en það þurfti ég ekki að
gera, því mér var strax tekið af
þeirri hlýju og gestrisni, sem var
svo einkennandi fyrir þau hjónin
Önnu og Magnús. Hjá þeim hjónum
dvaldist faðir Önnu í mörg ár, eða
allt frá því hann tapaði heilsu og
vinnugetu um sextugt og þar til yfir
lauk og þá var hann nærri áttræður.
Eg veit að það var oft mjög erfitt,
einkum síðustu árin, er hann var
orðinn illa haldin af Parkinsons-
veiki. Aldrei æðraðist Anna eða
taldi eftir alla þá fyrirhöfn. Þökk sé
henni og þeim hjónum báðum fyrir
það. Anna var þeirrar gerðar, að
hún naut sín ákaflega vel sem góður
veitandi. Eg minnist íjölmargra
ánægjustunda á heimili hennar,
sem mér fannst alltaf sérlega gam-
an að koma á. Eg minnist einnig
ánægjulegra stunda í heimsóknum
til þeirra í orlofshús að Svartagili í
Borgarfirði, þar sem þau dvöldu oft
í sumarfríum. Einnig á ég góðar
1
i
ð
i
i
i
i
ð
i
i
ð
i
i
i
i
i