Morgunblaðið - 04.03.1999, Síða 50

50 FIMMTUDAGUR 4. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sigurrós Sig-
mundsdóttir var
fædd á Hofsósi 22.
ágúst 1915. Hún lést
á Krabbameinsdeild
Landspítalans 23.
febrúar síðast lið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
urrós Guðmunds-
dóttir, húsfreyja á
Hofsósi, f. 8. júní
1885 í Garðshomi,
Hofshreppi, d. 10.
maí 1977 og Sig-
mundur Sigmunds-
son, verkamaður á
Hofsósi, f. 3. september 1885 á
Bjarnastöðum í Unadal, d. 15.
febrúar 1958. Böm þeirra auk
Sigurrósar, sem var fimmta í
röð ellefu systkina, vora: Guð-
mundur Jóhann, bóndi í Víði-
nesi í Hjaltadal, f. 16.6. 1908,
Sveinn Sigurjón, f. 12.10. 1909,
d. 29.5. 1910, Sveinsína Sigur-
jóna, húsfreyja á Ólafsfírði f.
15.1. 1911, d. 22.11 1986. Anna,
ljósmóðir og húsfreyja á Siglu-
firði, f. 25.6. 1913, Stefanía,
húsfreyja á Siglufirði, f. 17.9.
1918, d. 9.8. 1987, Vernharð
Helgi, leigubflstjóri og verka-
maður á Akureyri, f. 15.6. 1921,
.Jóni'na Steindóra, húsfreyja á
Ólafsfirði f. 18.7. 1923, Bjarni
Marteinn, verkamaður og mál-
ari á Hofsósi, f. 4.8. 1925, Kon-
Elsku amma Rósa.
Ég vona að þér líði vel þar sem
þú ert núna. Ég sakna þín sárt og
vildi óska að þú værir meðal okkar
•^enn þá, en þá hugsa ég til síðustu
vikna og hve mikið þú þjáðist og
gleðst yfir því að loksins fékkstu
friðinn sem þú þráðir. Undanfarið
hef ég hugsað um allt það sem ég
dáði í fari þínu, t.d. þessa einstak-
legu góðu ömmu-brúnköku og sól-
skinskökunni, brosi þínu og hlátri
og hve góð þú varst alltaf við allt og
alla. Og auðvitað má ekki gleyma
hlýjum örmum þínum, sem ég hélt
að gætu læknað allt og hjálpað öll-
um þegar ég var yngri. Þegar
amma og afi áttu heima á Skúla-
skeiðinu man ég eftir því að alltaf
þegar við vorum að koma í heim-
sókn mættum við þessum yndislega
bökunarilmi í ganginum, það var
•fc&lltaf eitthvað til með mjólldnni eða
kaffinu. Einnig man ég eftir því að
þegar ég og systir mín vorum yngri,
fórum við oft í „piknik" í Hellisgerði
kordía, húsfreyja á
Hofsósi, f. 4.8. 1925,
d. 1.4. 1996, Anton
Sigurður, f. 13.6.
1928, d. 6.9. 1931.
Hinn 2. aprfl 1937
giftist Sigurrós eftir-
lifandi eiginmanni
sínum, Hólm Dýr-
Qörð, fyrrverandi
bifreiðarstjóra á
Siglufirði og vél-
gæslumanni í Hafn-
arfirði f. 21.2. 1914 á
Fremri-Bakka í
Langadal í Nauteyr-
arhreppi. Hann er
sonur Önnu Halldóm Óladóttur
matselju í Danmörku og á fsa-
firði, f. 21.6. 1891, d. 5.4. 1967 og
Krisljáns Markúsar Krisljánsson-
ar Dýrljörð, rafvirkjameistara og
vélstjóra í Hafnarfirði, f. 22.6.
1892, d. 16.8. 1976. Böm Sigur-
rósar og Hólms em: 1) Bima,
verkakona á Hofsósi, f. 26.10.
1935. Sonur hennar og Svavars
Benediktssonar, skipstjóra í
Hafnarfirði, f. 15.11 1931, er Guð-
mundur Hólm. Eiginmaður Bimu
var Þorleifúr Jónsson, bóndi í
Vogum, Hofsósi, f. 4.2. 1935, d.
2.3. 1993. Böm þeirra: Edda,
Birgir Freyr og Eyrún Helga. 2)
Anna Jóhanna, hárgreiðslumeist-
ari í Kópavogi f. 20.11. 1937. Eig-
inmaður hennar er Skúli Sigurðs-
son, vélstjóri, f. 25.3. 1938. Börn
með einhverri vinkonu okkar. Og
oft meiddist einhver á öllu þessu
klifri og þurfti plástur, gátum við þá
alltaf farið til ömmu og var hún til-
búin að taka á móti okkur og vin-
konum okkar, hjúkra okkur ef við
þurftum plástur eða að láta kyssa á
meiddið.
I þessari sorg okkar getum við
líka glaðst yfir því að hafa þekkt
þessa konu. Ég veit að nú er hún ör-
ugg og hefur fengið góðar viðtökur.
Eins og stendur í bókinni Lítill
leiðarvísir um lífið: „Mundu eftir
öllu sem þú getur verið þakklátur
Iyrir.“
Birna Björg Guðmundsdóttir.
Elsku amma Rósa.
Með þessum orðum langar mig að
kveðja þig amma mín og rifja upp
hjartfólgnar minningar með þökk
fyrir samfylgdina. Sérstaklega man
ég eftir að þegar einhver kom í
heimsókn þá fór um þig sæluhrollur
þeirra: Málfríður Stella, Skúli
og Signý Sigurrós. 3) Erla. hús-
freyja í Sandfellshaga, Öxar-
firði, f. 19.3. 1939. Eiginmaður
hennar er Þórarinn Björnsson,
bóndi í Sandfellshaga, f. 24. 9.
1933. Böm þeirra: Sigurrós,
Margrét, Ólöf, Björn Hólm,
Anna Jóhanna, Sigþór og Rún-
ar. 4) Guðmunda, verslunareig-
andi á Siglufirði, f. 20.11. 1944.
Eiginmaður hennar er Birgir
Vilhelmsson, trésmíðameistari,
f. 25. 9. 1946. Böm þeirra: Mar-
grét og Bragi. 5) Kristján Odd-
ur, vélstjóri í Hafnarfirði, f.
10.2. 1948. Sonur hans og Sig-
ríðar Sigurðardóttur, f. 28.2.
1950, d. 7.5. 1990, er Haukur
Öm. 6) Ragnheiður Ingibjörg,
bankaritari í Garðabæ, f. 25.7.
1949. Fyrrv. maður hennar er
Björn Sigurðsson, bankaútibús-
stjóri, f. 5.2. 1947. Börn þeirra:
Sigurður Gísli og Vilborg Eva.
Sambýlismaður Ragnheiðar er
Finnur Jóhannsson, trésmíða-
meistari, f. 20.10. 1947. 7) Sig-
mundur, framkvæmdastjóri í
Reykjavík, f. 13.4. 1956. Eigin-
kona hans er Berglind Guð-
brandsdóttir, kaupmaður, f.
31.1. 1958. Dætur þeirra: Krist-
ín María og Sunna Rós. Barna-
bömin em 31 og 2 böm í
fimmta lið. Afkomendumir em
því orðnir 59, allir á lífi.
Sigurrós bjó á Siglufirði þar
til þau hjónin fluttust til Hafnar-
Qarðar um 1970.
títför Sigurrósar fer fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
við hlýtt faðmlag og kom þá kímnis-
legt bros frá vörum. Þá vissum við
að í hjarta þínu varstu hamingju-
söm.
Þegar við pabbi áttum leið hjá
eins og svo oft fór hann að tala við
afa inni í stofu en við sátum í eld-
húsinu á Hjallabrautinni og þú
sagðir mér aftur og aftur sögumar
um gamla leirtauið, alla fallegu kjól-
ana og hattana og hvemig það var
þegar engir ísskápar vom til. Síðan
kallaðir þú á mennina inn úr stofu
að koma og fá sér kaffi og þitt aðals-
merki, ömmu-brúnkökuna. Ég
minnist þess þegar þú ljómaðir eins
og sól í heiði á áttræðisafmæli þínu í
Hofsósi, þegar allir gæddu sér á
stærri gerð af ömmu- brúnköku. Og
þegar þú tókst með þér fleiri botna
til Siglufjarðar á Síldarævintýrið og
við systumar borðuðum með bestu
lyst með miklum rjóma í hádegis-
mat. Brúnkakan varð til þess að
mamma rembdist eins og rjúpan við
staurinn að gera eins, en aldrei
tókst neinum það. Er þessi kaka
eina ástæða þess að ég mun
nokkum tímann baka í framtíðinni.
Á Skúlaskeiðinu var alltaf mann-
margt og alltaf gengu litlir fingur
að öllum hlutum vísum, fuglinum í
búrinu, kringlótta rauða skemlinum
með prjónadótinu og svo auðvitað
brjóstsykursmolum í skál eða
kandís. Ég mun minnast þín sem
friðsamrar og góðhjartaðrar mann-
eskju, því alltaf vildir þú styðja allt
gott, líka miður falleg jólakort gerð
af bekkjarsystkinum mínum og
mér til fjáröflunar. Þú varst þessi
alvöm amma sem alltaf hlustaðir
og hafðir tíma til að spjalla. Fáar
ömmur íylgdust eins vel með og þú,
sem allt vissir um alla afmælisdaga
og uppákomur. Og eitt sinn í skól-
anum vom krakkarnir að segja frá
ömmum sínum sem gengu í stutt-
um pilsum og hlustuðu á Rolling
Stones og þau öfunduðu mig er ég
sagði þeim frá þér, ekta ömmu sem
gekk í bleikum og myntugrænum
kjólum og prjónaðir „kúruteppi",
ullarsokka og trefil og annaðist
langömmubörnin í veikindum. Ég
þakka þér amma fyrir að leiða mig
inn í trúna og kenna mér bænirnar
um leið og ég votta allri minni fjöl-
skyldu og öðmm aðstandendum
mína dýpstu samúð á þessari sorg-
arstundu. Spámaðurinn sagði:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“
Laufey Helga Guðmundsdóttir.
Ég sit hér á hótelherbergi í Rika,
langt frá fjölskyldu minni og ætla
að skrifa nokkur orð um ömmu
mína sem lést í dag. Amma mín var
mér sem besta móðir, amma og
langamma barnanna minna og eins
konar tengdamóðir konunnar minn-
ar. Ég fæddist hjá henni og var hjá
henni fyrstu æviárin mín. Ég naut
þess örugglega að vera fyrsta
barnabarn hennar. Amma var glað-
leg kona og myndarleg. Hún vildi
allt íyrir alla gera eins og hún gat.
Gaman var að fara til ömmu og afa
á Siglufirði sem gutti og vera í
nokkrar vikur. Meðan hún átti
heima þar og sá tími sem ég var þar
hjá henni var mér afar dýrmætur.
Hún faðmaði og talaði við mig eins
og ömmur eiga að gera. Hún var
mitt akkeri sem strákur og var það
mér mikið áfall þegar hún flutti
suður og lengra varð íyrir mig að
nálgast hana eftir það. Eftir að ég
fór á sjó fyrir sunnan kom ég alltaf
til hennar þegar ég átti leið um
Hafnarfjörð, í brúnköku með
rjóma. En amma bakaði heimsins
bestu brúnköku og hef ég víða farið
og aldrei smakkað betri köku en
hjá ömmu. Ég ætla að segja frá at-
viki sem sýndi að hún vildi vita hvar
sitt fólk væri. Ég réð mig á bát í
Grindavík og kom við hjá henni á
leið suðureftir og sagði ömmu frá
starfinu. Hún gleymdi nafni bátsins
en mundi nafn skipstjórans. Síðan
fórum við á loðnu og hringdi ég
ekki í hana. Tók hún þá til sinna
ráða og hringdi í alla skipstjóra í
Grindavík með þessu nafni og voru
þeir einir sjö eða níu. Þegar við vor-
um að landa á Djúpavogi kallar
skipstjórinn í mig og segir mér að
fara upp á símstöð og hringja í
ömmu Rósu strax. Hélt ég þá að
eitthvað hefði komið íyrir en svo
var ekki. Ömmu hafði dreymt mig
nokkrum dögum áður og varð því
að tala við mig.
Nú verður ekki lengur farið í
brúntertu til hennar á Hjallabraut-
inni.
Elsku amma, þakka þér fyrir all-
ar góðu minningarnar. Elsku afi,
missir okkar allra er sár en ég veit
að góður guð mun gefa þér styrk í
sorg þinni.
Minningar sem loga og lýsa
leiða hug úr dagsins þröng.
þú varst lífs míns vögguvísa,
vorljóð það, sem blærinn söng.
(Valdimar Hólm Hallstað)
Guðmundur Hólm Svavarsson.
Elsku amma.
Það er svo skrýtið að þú skulir
vera farin frá okkur. Þú sem hefur
alltaf verið til staðar með opinn
faðminn. Við Sunna vorum alltaf
svo velkomnar til ykkar afa og ófá-
ar nætur höfum við gist í Skúla-
skeiðinu og á Hjallabrautinni. Þú
varst alltaf svo góð og blíð og létt í
iund. Þú spurðir mig alltaf hvernig
mér liði í hendinni eftir uppskurð-
inn og hafðir svo miklar áhyggjur
af því að ég næði ekki fullum styrk
aftur. Þú passaðir Mána páfagauk
fýrir Sunnu þegar hann þurfti að
flytja tímabundið að heiman. Þá
hafðirðu búrið alltaf opið og lést allt
eftir honum, talaðir við hann eins
og tiginborna manneskju og gafst
honum kaffi úr bollanum þínum.
Elsku amma okkar. Takk fyrir að
vera alltaf svona góð. Takk fyrir
allar sögurnar sem þú sagðir okkur
úr sveitinni, frá torfbæjunum og
þér á hestbaki. Takk fyrir heimsins
bestu sólskinskökuna sem var alltaf
til inni í búri. Takk fyrir allt. Guð
geymi þig.
Eg sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvelji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótk
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þásælterað vitaafþví
að laus ertu úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(ÞS)
Þínar ömmustelpur
Kristín María og Sunna Rós.
Elsku amma, mig langar að
minnast þín í fáeinum orðum. Til
t
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
VIGFÚS RUNÓLFSSON,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju föstu-
daginn 5. mars kl. 14.00.
Margrét Vigfúsdóttir, Sigbergur Friðriksson
Aðalheiður Sigbergsdóttir,
Auður Sigbergsdóttir.
t
Einlægar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför föður okkar
og afa,
BJARNAJÓNSSONAR
læknls,
Gnitanesi 8,
Reykjavík.
Vilborg Bjarnadóttir, Jón Örn Bjarnason,
Þóra Gunnarsdóttir.
SIGURROS
SIGMUNDSDÓTTIR
þín gat ég alltaf leitað þegar ég var
með Þröst lítinn og vantaði pössun
hvernig sem stóð á hjá þér. Svo
þegar hann stækkaði og ég gat far-
ið að launa þér greiðviknina gerð-
urri við ýmislegt saman. Við sátum
oft í eldhúsinu og ræddum hlutina,
það var svo gott að tala við þig. Þú
varst svo góður hlustandi og gafst
manni ráð en gagnrýndir mann
ekki. Það var nóg að fara til þín og
fá fréttir af ættingjunum, því jú all-
ir höfðu samband við þig. Þú fylgd-
ist með öllum. Þér fannst svo gam-
an að fara í bæinn og í búðir. Marg-
ar ferðimar fórum við saman og á
heimleið sagðir þú „eigum við ekki
að skreppa á kaffihús", þér þótti
svo gaman að fara á kaffihús. Til
þín komum við Þröstur aldrei nema
að þiggja veitingar, þú varst alltaf
að stjana við fólkið þitt. Ef ég kom
ein þá spurðir þú um Þröst og ég
sagði kannski að hann væri að læra
undir próf, þá sendir þú honum
alltaf eitthvað til að narta í með
lærdómnum. Svona varst þú alltaf
að hugsa um ömmubörnin.
Vorið 1997 varstu búin að vera
dálítið lasin svo ég stakk upp á að
við færum saman upp í sumarbú-
staðinn ykkar sem þú þáðir. Loks-
ins fékk ég að stjana við þig þessa
yndislegu viku sem við áttum þar.
Ég sagði við þig að þú værir í fríi
og ættir ekki að gera neitt nema að
slappa af og hafa það gott. í þessari
ferð kenndir þú mér að taka grösin
úr náttúrunni og laga te úr þeim.
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
og að fá að vera með þér öll þessi
ár.
Þín dótturdóttir,
Edda.
Elsku amma mín, erfitt er að átta
sig á því að nú sért þú farin frá
stóra hópnum þínum sem þú áttir
því láni að fagna að geta haldið ut-
an um í orðsins fyllstu merkingu al-
veg til síðustu stundar. Þín fyrsta
og síðasta hugsun var að fylgjast
með öllum þínum, fá fréttir af okk-
ur fyrir norðan og segja af þínu
fólki fyrir sunnan. Marga ánægju-
daga höfum við átt saman í gegnum
árin, ýmist á mínu heimili eða hjá
ykkur afa, þar sem alltaf hefur ver-
ið jafn gott að koma. Síðasta ferðin
þín norður til mín var í nóvember
1997, þegar litli Alexander var
skírður. Þú gistir eina nótt og við
höfðum það notalegt heilan sunnu-
dag. Það var kominn jólahugur í
okkur, þú heklaðir rauð hjörtu og
ég saumaði jólamyndir, og eins og
venjulega þurftum við margt að
spjalla.
Núna í byrjun febrúar gerði ég
mér ferð suður til að heimsækja
þig. Ég hafði með mér dúkinn sem
þú gafst mér fyrir nokkrum árum
og varst að vonast til að þú fengir
að sjá saumaðan á meðan þú værir
á lífi. Af veikum mætti settist þú
upp í rúminu þínu og við breiddum
saman úr dúknum yfir sængina
þína, þú ljómaðir og sagðir: „Jæja,
ég fékk þá að sjá þennan dúk saum-
aðan.“
Elsku afi, við varðveitum öll
minningu um yndislega konu sem í
senn var hlýr og sterkur persónu-
leiki.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós,
þráir lífsins vængjavíddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn, rósin mín,
er kristalstærir daggar dropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað
kijúpa niður, kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finnahjáþérástogunað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Amma mín, við kveðjumst nú að
sinni, þar til leiðir okkar iiggja
saman á ný.
Þín dótturdóttir
Sigurrós.