Morgunblaðið - 04.03.1999, Side 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 4. MARZ 1999 51,
_________________________*
MARGEIR
SIGURÐSSON
+ Margeir Sig-
urðsson fæddist
7. jtíní 1922 í Hnífs-
dal. Hann lést 24.
febrtíar síðast-
liðinn. Foreldrar
Margeirs voru Sig-
urður Kristóbert
Sigurðsson, f. 5.4.
1888, d. 18.4. 1970
og Friðgerður
Ingibjörg Friðriks-
dóttir, f. 29.4. 1891,
d. 16.11. 1966. For-
eldrar Margeirs
tóku í fóstur Daní-
elu Jónu Jóhannes-
dóttur, f. 14.2. 1914, d. 8.3.
1981 og gengu henni í for-
eldrastað; Auk þess tóku þau
að sér Ólöfu Kristínu Krist-
jánsdóttur, f. 9.11. 1903, d.
18.7. 1991 sem áður hafði verið
fóstruð af foreldrum Friðgerð-
ar. Margeir kvæntist 16. jtílí
1955 Guðrtínu Gunnarsdóttur,
f. 20.8. 1921, d. 11.12. 1998.
Foreldrar hennar voru Gunnar
Ólafsson, f. 24.8. 1890, d. 24.2.
1980 og Asa Kristín Jóhannes-
dóttir, f. 18.6. 1896, d. 23.10.
1942. Börn þeirra eru 1) Sig-
urður Ingi, f. 18.1. 1954,
kvæntur Dóru Hafsteinsdótt-
ur. Börn þeirra eru: a) Haf-
steinn Gunnar, f. 24.9. 1978. b)
Margeir Gunnar f. 29.5. 1982.
c) Stefán Gunnar f. 22.6. 1993.
2) Magnús, f. 8.11.
1956, ^ kvæntur
Jenný Ólafsdóttur.
Börn þeirra eru : a)
Ólafur Haukur f.
4.12. 1982. b)
Guðrtín, f. 1.4.
1989. c) Hrafnhild-
ur Bára, f. 30.9.
1995. 3) Brynja, f.
2.12. 1960, gift
Guðjóni Davíð
Jónssyni. Börn
þeirra eru a) Gerð-
ur, f. 17.12. 1984.
b) Geirþrtíður Ása,
f. 16.3. 1987. c)
Ólöf Kristín, f. 16.3. 1987, d.
sama dag. d) Birta, f. 16.4.
1992, d. sama dag. 4) Ása
Kristín, f. 1.3. 1964, gift Erni
Stefáni Jónssyni og þeirra son-
ur er Jón Örn f. 17.11. 1993.
Margeir fór á sjó upp úr
fermingu og var á fiskibátum
og togurum. Hann lauk fiski-
mannaprófi frá Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík 1947 og
farmannaprófí frá sama skóla
1951. Hann hóf störf hjá Eim-
skipafélagi íslands 1947 og
skipstjóri frá 1974 til 1987 er
hann lét af störfum. Hann
starfaði hjá Sjávartítvegsráðu-
neytinu frá 1989-1997.
Útför Margeirs fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Nú er elsku afí Margeir dáinn.
Hann bara dó og sem betur fer
þurfti hann ekki að kveljast eins og
amma Stella. Nema kannski bara í
hjartanu eftir að amma dó, en hún
dó rétt fyrir jól. Pað er svo skrýtið
að það líða bara tveir mánuðir á
milli þeirra. Afi hefur bara viljað
fara til ömmu. Hann var svo sorg-
mæddur og guð hefur tekið hann til
sín. Nú vitum við að afi og amma,
Birta og Ólöf Kristín horfa niður til
okkar og gæta okkar. Okkur langar
að minnast afa og ömmu í fáeinum
orðum. Pegar mamma sagði okkur
að afí væri dáinn þá rifjuðum við
upp allar þær skemmtilegu stundir
sem við systurnar áttum með afa og
ömmu. Allar ferðimar til Akureyrar
og amma stoppaði í öllum sjoppum
og keypti nammi og fór í spilakass-
ana. A Akureyri fórum við í sund á
morgnana og í bakaríð og Guðrún
frænka fór með okkur í ferðirnar.
Afí var alltaf frekar rólegur og
hlédrægur en amma dró hann alltaf
með sér hingað og þangað.
Okkur fannst alltaf merkilegt að
afi skyldi hafa verið sjómaður og að
mamma hafi siglt með honum um
víða veröld. Það var alltaf gaman að
hlusta á sögurnar frá því afí var á
sjónum og ef við vorum að tala um
eitthvert land sem varla þekktist þá
heyrðist alltaf í afa: Ég hef farið
þangað. Afi fylgdist alltaf með öll-
um veðurfréttum og vissi alltaf
hverig spáin yrði fyrir vikuna. Við
gátum alltaf spurt hann um veðrið.
Ferðin sem Gerður fór til
Portúgals með ömmu og afa sl.
sumar er ógleymanleg og hún
geymist í minningunni. Amma var
svo spennt því hún var ákveðin í að
fara, það var hennar draumur.
Hann rættist og pakkað var niður í
töskur löngu fyrir brottför. I
Portúgal vonim við á mjög fínu
hóteli og sundlaugargarðurinn var
mjög stór, alveg frábær. Á morgn-
ana fór ég og Jón Örn litli frændi
sem Ása systir mömmu á, en þau
fóru í ferðina líka, í Módeló að
kaupa nýtt brauð og með því. Svo
var það hlutverk okkar Jóns Arnar
að taka frá bekk við sundlaugina
fyrir ömmu, afa og Ásu frænku, því
amma vildi alltaf vera á besta staðn-
um að sóla sig. Á kvöldin fórum við
út að borða og í göngutúr á eftir.
Afi Margeir var alltaf svo snyrti-
legur og reglusamur. Hann tók
alltaf strax úr uppþvottavélinni þeg-
ar hún var búin, lét það aldrei bíða
eins og svo margir gera. Hann
pússaði alltaf skóna sína með bréfí
áður en hann fór úr húsi. Elsku afí
okkar, við vitum að þér líður vel og
ert ekki sorgmæddur, því að þið
amma Stella eruð saman á ný. Guð
geymi þig elsku afi okkar og takk
fyrir allar góðu stundimar sem við
áttum með þér og ömmu Stellu.
Þínar
Gerður og Geirþrtíður Ása.
„Svo örstutt er bil milli blíðu og éls
að brugðist getur lánið frá morgni til kvelds."
(M.Joch.)
Mér kom þetta vers í hug, þegar
hringt var í mig og mér tjáð að
frændi minn og vinur, Margeir,
væri látinn. Ég hafði verið að
hringja heim tO hans að spjalla við
hann, en á sama klukkutímanum
hringir Sigurður sonur hans í mig
og segir að pabbi sinn hafi orðið
bráðkvaddur, þar sem hann var að
þrífa bílinn sinn. Við Margeir höfð-
um daginn áður verið saman við
jarðarfór skólabróður hans úr Sjó-
mannaskólanum og ekkert virtist
þá ama að honum. Því má segja að
skjótt skipist veður í lofti.
Við Margeir vorum systrasynir
og var mikið og gott samband milli
fjölskyldna okkar frá þvi við vorum
smástrákar vestur í Hnífsdal, en
stutt var milli heimila okkar. Faðir
Margeirs var sjómaður og lengst af
skipstjóri á vélbátnum Dan.
Snemma heillaðist Margeir af sjón-
um og fór að beita og stokka upp
hjá pabba sínum. Eftir að útgerð
Dans fluttist til ísafjarðar settist
fjölskyldan þar að. Á ísafirði
stundaði Margeir sjómennsku á
landróðrabátum. Hann ákvað síðan
að mennta sig meira og fluttist til
Reykjavíkur til að innritast í Sjó-
mannaskólann og lauk þaðan prófi.
Hann hóf síðan störf hjá Eim-
skipafélagi Islands, sem stýrimaður
og síðar skipstjóri til margra ára á
skipum félagsins og farnaðist vel í
starfi. Lengst var hann skipstjóri á
Grundarfossi. Eftir að Margeir
hætti á sjónum vann hann hjá
sjávarútvegsráðuneytinu og undi
sér vel þar.
Margeir var maður prúður og
hæglátur. Hann var snyrtimenni
mikið og vildi hafa allt í röð og
reglu, hvort sem var á skipum þeim
er hann stjómaði eða heima fyrir.
Segja má að skammt sé stórra
högga á milli því aðeins eru rúmir
tveir mánuðir síðan eiginkona hans,
Stella, var borin til grafar. Missir
hennar var mikið áfall fyrir Mar-
geir, en hún hafði barist lengi við ill-
kynja sjúkdóm. Stella var mikil
húsmóðir og dugnaðarforkur og
mjög listfeng. Hjá þeim var oft
gestkvæmt og þau höfðingjar heim
að sækja. Það var hins vegar mikið
starf að vera eiginkona sjómanns,
enda dvaldi hann oft langdvölum að
heiman. Hún stýrði hins vegar
heimilinu á meðan af miklum mynd-
arskap.
Við hjónin og fjölskyldur okkar
höfum átt margar ánægjustundir á
heimili þeirra hjóna og þökkum fyr-
ir það. Börnum þeirra og fjölskyld-
um þeirra vottum við dýpstu samúð
og biðjum Guð að milda sorg þeirra.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning vinar míns og
frænda.
Guðmundur L.Þ. Guðmundsson.
Elsku frændi! Ekki datt mér í
hug þegar ég skrifaði henni Stellu
okkar fyrsta og síðasta bréfið, enda
þurftum við ekki að skrifast á
endranær, að þú yrðir næstur til að
kveðja okkur. Ég hélt að það yrði
annar mér líka svo kær sem næstur
færi. En enginn veit sína ævina fyrr
en öll er.
Þú varst Magginn hennar
mömmu og þú varst henni svo kær,
eins og okkur öllum.
Það hefur verið sólskin í Dalnum
daginn sem þú fæddist og hamingj-
an mikil hjá fjölskyldunni í litla hús-
inu sem nú stendur við Skólaveg 1 í
Hnífsdal. Þar bjuggu þá, auk for-
eldra þinna, amma þín og afi, for-
eldrar Fríðu ömmu, og tvö frekar
en þrjú börn sem þau langamma og
langafi ólu upp. Og svo hún mamma
mín sem foreldrar þínir tóku til sín í
fóstur þegar hún var fjögurra ára
gömul og var því orðin átta ára þeg-
ar þú fæddist. Þegar ég skrifa þessa
kveðju er ég hér með mynd af ykk-
ur, þú tveggja eða þriggja ára gam-
all og hún tíu eða ellefu ára, þið
eruð bæði svo fín, hún með sitt
mikla dökka hár og þú svo ljós. Þú
varst sannkallað ljós.
Ég ætla ekki að tíunda hér allt
það sem þú varst okkur systkinun-
um né allar gjafirnar sem þú færðir
okkur úr útlandinu. Og árin mín í
Sólheimum 10, þau fæ ég seint
þakkað ykkur Stellu.
Ég veit, er ég mæli fyrir munn
pabba og okkar systkinanna, að það
er kær vinur og frændi sem hér er
kvaddur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarlmoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(V. Briem.)
Elsku Ása, Brynja, Magnús og
Siggi. Guð styrki ykkur og ástvini
ykkar, en munum að það kemur aft-
ur sumar að liðnum vetri.
Bára.
Elsku besti Margeir minn. Mig
langar til að minnast þín í fáeinum
orðum. Þú hefur þekkt mig frá
þriggja ára aldri og fylgst með mér
með ást og umhyggju fram á þenn-
an dag.
Mér er efst í huga þegar ég var
átján ára yngismær og fékk að búa
hjá ykkur Stellu í mánuð. Við Ása
vorum í jólaprófum. Það sem þú
stjanaðir við okkur, komst inn á
morgnana og fékkst óhreina þvott-
inn sem kom svo hreinn og saman-
brotin skömmu síðar. Eg á nú
kannski ekki að segja frá þessu en
svona var það nú. Þú gerðir allt fyr-
ir okkur og ég fann umhyggju þína
streyma frá þér til mín. Og nú þeg-
ar ég hugsa um þig koma minningar
upp í hugann þar sem þú brosir og
hlærð að uppátækjum okkar Ásu.
Það veitir mér gleði að hugsa um
þær minningar nú. Það er ekki
langt síðan hún Stella þín kvaddi
okkur og ef ég þekki hana rétt þá
hefur hún tekið yndislega á móti
þér. Það hefur verið erfiðara en
nokkurn grunar að missa hana
Stellu þína en nú eruð þið sameinuð
hjá Guði. Elsku Margeir minn, takk
fyrir alla umhyggjuna. Ég geymi
hana í hjarta mér. Elsku besta Ása
mín, Brynja, Maggi og Siggi, það er
mikið á ykkur lagt að missa foreldra
ykkar á svona skömmum tíma en
það er líka fallegt að hugsa um þau
sameinuð að nýju. Ég bið algóðan
Guð að veita ykkur styrk í sorg ykk-
ar.
Ykkar
Herdís.
Margeir frændi minn og vinur er
nú fallinn frá. Ekki renndi mig í
grun, þegar við föðmuðumst við
jarðarfórina hennar Stellu, að svo
skammt yrði í það að hann kveddi
þennan heim. En nú er hann kom-
inn til hennar Stellu sinnar enda
voru þau hjón ákaflega samrýnd og
höfðingjar heim að sækja.
Margeir og móðir mín ólust upp
sem systkin og var alla tíð kært
milli þeirra og fórum við systkinin ~
ekki varhluta af gjöfum Margeirs.
Ég minnist Margeirs fyrst sem
strákur í Hnífsdal þegar góður
maður spurði mig hvort við ættum
ekki að heimsækja hann frænda
minn sem væri að sigla stóra skip-
inu inn fjörðinn. Við löbbuðum inn á
ísafjörð og þar var Margeir gest-
gjafinn eins og svo oft.
Seinna réðst ég í skipsrúm á Brú-
arfossi og í framhaldi af því kvöttu
Margeir og Stella mig til að fara í
Stýrimannaskólann og læra fræðin
og er ég þeim ævinlega þakklátur
fyrir það.
Margeir átti langan og farsælan
feril sem stýrimaður og skipstjóri á
skipum Eimskipafélagsins og voru
skipin hans ætíð til fyrirmyndar
hvert sem þau sigldu. Þar er geng-
inn góður drengur og við Kristbjörg
sendum öllum aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur.
Ingi Lárusson.
BERGSTEINN L.
GUNNARSSON
Bergsteinn
Loftur Gunnars-
son var fæddur í
Kasthvammi í
Laxárdal 28. des-
ember 1918. Hann
lést af slysförum
hinn 21. janúar
siðastliðinn og fór
títför hans fram frá
Þverárkirkju 30.
janúar.
Þegar ég hugsa um
Bessa afa eins og ég
kallaði hann alltaf
kemur fyrst upp í huga
minn minning tengd síðustu jólum.
I september síðastliðnum, þegar
Bessi og Bogga voru að koma úr
sinni fyrstu og síðustu utanlands-
ferð, gistu þau hjá ömmu og afa í
Ásgarði eins og vanalega. Kom ég
þangað til að heilsa upp á þau og
var ég í háum stígvélum sem nú eru
mjög í tísku. Bessi tók strax eftir
stígvélunum og sagði; „í hverju
ertu, stelpa? Og ég hélt í fyrstu að
hann væri að stríða mér eins og
hann var oft vanur að gera, en þá
leist honum í raun svo vel á stígvél-
in að hann spurði hvort þau væru
ekki tilvalin í jólagjöf handa
Nönnu. Svo það varð úr að ég
keypti samskonar stígvél og sendi
norður svo Bessi og Bogga gætu
gefið Nönnu þau í jólagjöf. Þetta
lýsir því vel hvað Bessi var alltaf
ungur í anda.
Eg á svo margar góðar minning-
ar tengdar Bessa afa og Kast-
hvammi að ég veit varla hvar ég á
að byrja. Ein sterkasta minningin
er um það þegar mamma og pabbi
fóru til Færeyja og ég var í pössun
í (kvsshvammi) Kasthvammi. Til
að lofa mér að fylgjast með ferða-
lagi mömmu og pabba þá teiknaði
Bessi með tómatsósunni á fiskinn
minn hvað þau voru að gera, þegar
þau voru á skipinu og þegar pabbi
var að syngja í stórum
sal o.s.frv. Við Nanna
brölluðum margt þeg-
ar við vorum litlar í
Kasthvammi og alltaf
tók Bessi afa þátt í því
öllu sama hvort sem
var að dæma íþrótta-
leiki, koma í
drullukökukaffi, renna
á snjóþotu eða lesa og
leika sögur fyrir okk-
ur. Þegar Bessi var
sjötugur að aldri var
ég stödd fyrir norðan í
páskafríinu mínu og
voru Nanna Björg og
Bersteinn yngri þar líka. Einn
daginn fórum við á snjóþotur fyrst
á varpanum og renndum okkur
niður á tún en það fannst okkur
ekki nógu spennandi svo við
ákváðum að fá Bessa afa til að
fylgja okkur upp í gilið fyrir ofan
bæinn til að við gætum rennt okk-
ur í stærri brekku, Bessi afi tók
mjög vel í það og gekk upp gilið
með okkur en þegar við ætluðum
að renna niður fannst okkur svo
leiðinlegt að hann þyrfti að ganga
einn niður svo við sögðum honum
bara að renna með okkur niður, í
fyrstu leist honum ekki svo vel á
það en sló svo til og renndi með
okkur niður gilið. þessi minning er
mér svo í fersku minni að mér
finnst hún hafa gerst í gær. Ég
gæti skrifað heila bók um Bessa
afa með minningum mínum um
hann.
Mér finnst eins og Bessi afi sé
ennþá í Kasthvammi og ég sé hann
fyrir mér standa á varpanum bros-
andi út að eyrum og taka á móti
mér í stóra hlýja faðminn sinn.
Elsku Bogga mín og allir aðrir
aðstandendur, ég bið Guð að vera
með ykkur og styrkja í þessari
miklu sorg.
Ykkar
Kristín (Stína) Dögg.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN KRISTINN GUÐMUNDSSON,
Greniteigi 20,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavikurkirkju laugar-
daginn 6. mars kl. 11.00.
Auður Jónsdóttir, Birgir Ingólfsson,
Bjargey Sigrún Jónsdóttir,
Guðmundur Sigmar Jónsson,
Rúnar Ágúst Jónsson, Margrét Linda Ásgrímsdóttir,
Pétur Tryggvi Jónsson, Ólöf Hildur Egilsdóttir
og barnabörn.
y