Morgunblaðið - 08.05.1999, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
búa á þessum stórkostlega stað,
annað var það ekki sem tengdi þær
því þótt ekki hafi mátt skerða hárið
á henni frænku minni hefði hún
gefið það frá sér ef líf annarra
hefði legið við. Hennar líf ein-
kenndist af gjafmild, bæði á ver-
aldlega hlutum en þó miklu fremur
á sjálfa sig því minningarnar ein-
kennast af hlátri, sögum, orgelspili
er við systkinin hömruðum á orgel-
ið óáreitt þrátt fyrir þau ófógi'u
hljóð sem okkur tókst að fá úr því,
spenvolgri mjólk, æsa Sám upp í
eltingaleik og fá að gefa kálfunum.
Þó að hún ætti ekki börn sjálf löð-
uðust að henni börn annarra vegna
þess að hún talaði við okkur á þeim
nótum að okkur fannst við ekki
vera bara einhver krakki sem hafði
ekkert til málanna að leggja. Þegar
von var á henni í heimsókn til afa
og ömmu var það mikið tilhlökkun-
arefni hjá okkur systkinunum enda
þýddi það hlátur, sögur og spila-
mennsku. Og talandi um hár þá var
það hluti af því að vakna nógu
snemma og fara „vesturí" til að sjá
þegar hún leysti úr fléttunum og
hárið féll eins og flóðbylgja niður
fyrir mitti. Þá hét maður sjálfri sér
því að safna hári eins og Munda en
þolinmæðinni var ekki fyrir að fara
og skærin höfðu vinninginn. Þegar
ég eignaðist börnin mín og ég fann
að þau fundu til sömu tilhlökkunar
að hitta hana fann ég fyrir ánægju
yfir því að þau skyldu kunna að
meta hana á sama hátt og ég. I dag
á kveðjustund er ég stend á hlað-
inu á Hlíðarenda á staðnum sem
var henni svo kær mun ég finna
fyrir trega en þó þakklæti yfir því
að fá að hafa fengið að vera henni
samferða í yfir fjörutíu ár sem er
langur tími en þó svo stuttur þegar
litið er til baka.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuðafbænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Hvíl í friði.
Elín.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góða vætti
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar í hjarta okkar ber.
(PÓT)
Með fáeinum orðum vil ég
kveðja þig, elsku Munda frænka.
Þegar amma mín, hún Sigríður, dó
þá ung að aldri, tókst þú við börn-
unum hennar og reyndist þeim
sem móðir. Okkur barnabörnum
Sigríðar reyndist þú sem amma
þótt þú hefðir aldrei viljað að við
kölluðum þig ömmu. Mörgum ár-
um síðar þegar ég eignaðist mitt
þriðja barn hana Elínu Birnu tók
hún upp á því að kalla þig ömmu
frænku og þá varst þú sátt.
Eg var nú að leggja af stað til að
kveðja þig, elsku Munda mín, þeg-
ar hringt var og mér sagt að þú
værir nú búin að yfirgefa þennan
heim. Þín verður sárt saknað, kæra
frænka.
Elsku Munda, með þessum fá-
einu orðum vil ég þakka þér fyrir
allt sem þú veittir mér. Ef það er
eitthvað íyrir handan þá veit ég að
amma bíður þín og það verða nú
fagnaðarfundir. Þú lifir áfram í
minningunni hjá fjölmennum hóp
af þínu skyldfólki og vinum.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafm þrautii- yfir,
svo mæt og góð, svo trygg og trú
svo tállaus, falslaus reyndist þú
ég veit þú látin lifir.
(Steinn Sigurðsson.)
Sigríður Helga Sigfúsdóttir.
_________MINNINGAR
GUÐBJÖRG
SIGURÐARDÓTTIR
+ Guðbjörg Sig-
urðardóttir
fæddist 14. júlí
1911. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 17. apríl
sfðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Hvalsneskirkju
24. apríl.
Elsku mamma mín.
Nú ert þú farin frá
okkur og ég veit að þú
ert komin í annan og
betri heim þar sem
þér líður vel og búin að hitta ást-
vini þína sem þér þótti svo vænt
um. Það eru ekki nema tveir mán-
uðir síðan þú misstir dótturson
þinn 26 ára gamlan og þú tókst það
mjög nærri þér og færð þú að hvíla
við hliðina á honum í Hvalsnes-
kirkjugarði. Fyrir sex árum misstir
þú annan dótturson þinn 30 ára
gamlan og þú tókst það mjög nærri
þér.
Kollafjarðarnes var falleg jörð
og kirkjustaður við Steingríms-
fjörð. Þar bjuggu sæmdarhjónin
séra Jón Brandsson og Guðný
Magnúsdóttir. Á þessu heimili var
líf og fjör og mikil gleði ríkti þar,
systkinahópurinn stór og ennfrem-
ur tóku þau að sér fósturdóttur,
Vigdísi. Þetta var mannmargt
heimili. Það tíðkaðist í þá daga að
hafa vinnufólk, handtökin voru
mörg og engar vélar komnar til
sögunnar. Þarna á heimilinu dvald-
ist Guðrún systir Guðnýjar, góð
kona, sem allir á heimilinu elskuðu
og virtu. Ég átti þess kost þegar
við Siggi bróðir fórum í skóla, að
dvelja hjá Guðrúnu og Sigga,
yngsta syni Guðnýjar, sem þá voru
flutt að Felli í Kollafirði. Guðrún
var ráðskona hjá frænda sínum
fyrstu búskaparár hans. Við Siggi
bróðir áttum skemmtilega dvöl hjá
þessu góða fólki í tvo vetur.
Rétt um aldamótin kemur að
Kollafjarðai-nesi vinnukona,
Ki-istrún Jónsdóttir, amma mín,
bráðdugleg kona sem ílentist á
þessu góða heimili.
Þarna í Kollafjarðar-
nesi kynntist amma afa
mínum, Sigurði Gísla
Magnússyni, fyrrver-
andi bónda frá Vonar-
holti í sömu sveit,
mesta sómamanpi.
Hann var þá ekkju-
maður, missti sína
góðu konu frá sjö börn-
um og varð að koma
bömunum fyrir. Amma
og afi vora aldrei í
sambúð eins og sagt er
í dag. Hún var vinnu-
kona hjá prestshjónun-
um, en afi, sem var smiður góður,
ferðaðist á milli bæja fótgangandi
með verkfærin sín á bakinu. Hann
lagfærði og smíðaði fyrir bændur.
Afi var mikill söng- og kvæðamaður
og það var tilhlökkun á hverju
heimili að fá hann í heimsókn. Hann
sagði vel frá og fólkið naut þess að
hlusta á hann.
Alsystkini mömmu voru fjögur,
Sigurbjöm, sem dó í bernsku,
Kristrán og Sigrún, báðar látnar,
og Ásgeir yngstur. Mamma átti
góða æsku í Kollafjarðamesi hjá
góðu fólki. Þær systur fóm frá
Kollafjarðamesi strax og þær höfðu
aldur til að fara að vinna fyrir sér
en Ásgeir var hjá móður sinni og
fylgdi henni alla tíð. Móðir mín fór
fyrst að Þorpum í Tungusveit og
var þar einhvern tíma. Um tvítugt
flytja allar þessar þrjár systur vest-
ur í Isafjarðardjúp, mamma fór í
Æðey sem vinnukona, þar kynntist
hún sómamanni, Bjarna Borgars-
syni frá Tyrðilmýri. Þau hófu bú-
skap í Unaðsdal, næsta bæ við
Tyrðilmýri. Bráðkaup þeirra var
haldið 30. desember 1934. Þá var
fædd 13. nóvember 1934 dóttirin
Ásta.
En þá dundi sorgin yfir 9. janúar
1935. Þá drukknar Bjarni í róðri í
aftakaveðri. Mér er sagt að þá hafi
hún leitað til Halldórs bróður
Bjarna sem bjó á Mýri og hann
veitti henni alla þá aðstoð sem hann
gat. Fljótlega eftir þetta fer
mamma aftur heim í Strandasýslu
HELGA
BJARNADÓTTIR
+ Helga Bjarna-
dóttir fæddist í
Hörgsdal á Síðu
hinn 2. nóvember
1903. Hún lést á
Borgarspítalnum
26. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Bjarni Bjarnason,
hreppstjóri í Hörgs-
dal (Bjarnasonar
bónda og hrepp-
stjóra í Hörgsdal,
Bjarnasonar bónda
og hreppstjóra á
Kcldunúpi á Síðu),
og Sigríður Kristófersdóttir
(bónda og pósts á Breiðabóls-
stað, Þorvarðarsonar prests að
Holti undir Eyjafjöllum, síðar
prófasts að Prestbakka á Síðu,
Jónssonar.)
Föðurmóðir Helgu var Helga
Pálsdóttir, prófasts í Hörgsdal
Pálssonar, bónda og spítala-
haldara á Hörgslandi, umboðs-
manns Kirkjubæjarklausturs-
jarða, síðast bónda á Elliða-
vatni, Jónssonar. Amma hennar
í móðurætt var Rannveig Jóns-
dóttir, bónda í Mörk í Kirkju-
bæjarhreppi á Síðu Bjarnason-
ar.
Helga var næstelst af 11
Helgu Bjarnadóttur kynntist ég
daginn sem ég byrjaði klæðskera-
nám á verkstæði Vigfúsar Guð-
brandssonar & co árið 1970. Meist-
systkinum, sem
fæddust á árabilinu
1902-1915, en
systkinin voru þessi
í aldursröð: a)
Bjarni, b) Helga, c)
Rannveig, d) Kristó-
fer, e) Jón, f) Guð-
ríður, g og h) tví-
burabræðurnir,
Friðrik og Jakob, i)
Sigurjóna, j) Þor-
varður, og k) Páll.
011 eru þau systkin
nú látin, nema
bræðurnir tveir,
Jón og tvíburabróð-
irinn Friðrik, sem báðir lifa í
hárri elli í heimabyggð sinni á
Síðu.
Helga ólst upp í Hörgsdal til
fullorðinsára, en hélt þaðan til
Reykjavíkur og lagði fyrir sig
skreðarasaum og vann að því
handverki alla sína löngu
starfsævi - allt fram undir ní-
rætt - einkum hjá Vigfúsi Guð-
brandssyni klæðskera og síðan
hjá Sævari Karli Ólasyni klæð-
skera.
Hún giftist ekki og átti enga
afkomendur.
títför hennar fer fram frá
Prestbakkakirkju á Síðu í dag
og hefst athöfnin kl. 14.
arinn minn sagði við mig: „Sestu
þarna og hafðu auga með konunni
sem er næst þér, hún er sú vand-
virkasta." Þannig hófust kynni
LAUGARDAGUR 8. MAÍ 1999 5 7 k
að Þorpum og er þar þangað til hún
fer að Miðhúsum til föður míns. í
Miðhúsum voru léleg húsakynni svo
þau flytja þaðan fljótlega og kaupa
Hlíð í Kollafirði. Þar vora húsa-
kynni góð og notaleg. Við vorum
þarna fjögur systkini á svipuðum
aldri. Bjarney systir er fædd árið
1954 en þá flytja foreldrar mínir
aftur að Miðhúsum. Það hefur verið
nóg að gera hjá mömmu að hugsa
um stóran barnahóp, henni fór það
vel úr hendi. í þá daga vom engin
þægindi, ekkert rafmagn og allt
unnið með hörðum höndum.
Okkur systkinunum leið vel í
Hlíð. Þar var gott að alast upp. Þar
var mikið af huldufólki sem vemd-
aði okkur. Svo var sjórinn rétt hjá
og alltaf eitthvað að finna og sjá í
fjörunni. Hlíð er næsti bær við
Kollafjarðarnes. Nú var komið að
okkur systkinum að kynnast þessu
góða fólki á Kollafjarðarnesi. Þá
myndaðist vinátta á milli þessa
fólks og ógleymanlegar eru þær
stundir sem við fjölskyldan frá Hlíð
áttum með þessu góða fólki og jóla-
boðin að Kollafjarðarnesi eru
ógleymaleg, þá var farið í leiki og
veittar góðar veitingar. Ég vil
þakka fólkinu frá Kollafjarðarnesi
fyi-ir alla þá hjálp og styrk sem það
veitti okkur.
Mamma hafði yndi af útiveru og
var mikill göngugarpur og skrapp
þá til næstu bæja og hafði mikla
ánægju af. Hún mamma mín var
góð kona en oft misskilin.
Eftir að ég futti að heiman og
eignaðist fjölskyldu í Reykjavík, var
það okkar mesta tilhlökkun að
heimsækja ykkur pabba í sveitina
og dvelja hjá ykkur um tíma. Þetta
var skemmtilegur tími. Á efri ámm
þínum, eftir að þú fórst til Ástu og
Margeirs á Hólmavík, hafðir þú
yndi af því að fá börnin og barna-
börnin í heimsókn. Mamma var
hraust kona, henni varð aldrei mis-
dægurt. Þegar við Ragnar komum
að heimsækja þig til Hólmavíkur
fómm við alltaf í bílferð saman,
bæði stuttar og langar ferðir. En
skemmtilegasta ferðin var þegar við
fómm með þig til ísafjarðar og þú
hittir Sigi’únu systur þína, sem þú
hafðir ekki séð lengi. Þarna urðu
fagnaðarfundir. Síðastliðið sumar
fluttu Ásta og Margeir suður til
Njarðvíkur og mamma flutti með
þeim. Það var erfitt fyrir ykkur öll
okkar Helgu, hún hafði unnið allan
sinn starfsaldur hjá sama fyrirtæk-
inu, fluttist aðeins milli götuhorna
með því, frá Aðalstræti í Austur-
stræti, þaðan á Vesturgötu 4. Þá
flutti fyrirtækið, nú í minni eigu, að
Laugavegi 51 og síðan í Banka-
stræti 9. Lengst af átti hún heima á
sama stað, hún bjó í Þórshamri í 40
ár, en þaðan þurfti hún að víkja
fyrir stjómmálaflokki, sem flutti
þangað í risið. Helga var ekki
mannblendin og ekki neitt fyrir
það að trana sér eða ota. Hún var
af þeirri kynslóð Islendinga sem
ekki báðu um neitt og hefur gefið
okkur og þjóðfélaginu meira en
hún þáði í staðinn.
Skyldurækni hennar, hæverska
og látleysi er eftinninnilegt og
þakkarvert okkur sem umgeng-
umst hana, handverk hennar var
svo fallegt að fáu er saman að jafna
því sem ég þekki. Margir fengu að
njóta þess, enda átti hún óvenju
langa starfsævi, aðeins em fá ár
síðan hún kom á vinnustaðinn sinn
síðast.
Helga Bjarnadóttir er í huga
fjölskyldu minnar í dag, Erlu og
sona okkar, Atla og Þórarins. Við
minnumst hennar með þakklæti og
virðingu.
Sævar Karl Ólason.
og mikill söknuður að þurfa að
flytja úr heimahögunum, en enginn
ræður sínum næturstað.
Elsku mamma mín, ég og fjöl-
skylda mín kveðjum þig með sökn-
uði og minnumst með þakklæti allra
góða stunda sem við áttum saman.
Farðu í friði á vit ljóssins hins
eina sanna, og englar vísi þér veg-
inn til betra tilverustigs.
Far þú í friði,
fi-iður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hvíl í friði.
Guðný Finnbogadóttir.
Elsku besta amma mín.
Nú ert þú fallin frá. Ég á eftir að
sakna þess að koma og heilsa upp á
þig. Ég hélt ég hefði nægan tíma nú
í sumar eftir að þú fluttist hingað
suður með Ástu frænku og manni
hennar Margeiri. Þú hafðir mjög
gaman af börnum og ljómaðir alltaf
þegar þú fékkst sendar myndir af
bamabörnunum og við reyndum að
senda þér margar myndir til
Hólmavíkur, sem þér fannst alltaf
jafn gaman að skoða aftur og aftur.
Nú fækkar ferðum okkar til Hólma-
víkur eftir að Ásta frænka fluttist
suður á síðasta ári en minningarnar
þaðan gleymast ekki og þær eru
margar og þú, ammamín, gleymist
ekki í hjarta mínu. Ég man þegar
þú bjóst hjá okkur í Hraunbænum
þegar ég var ca. 12 ára gömul, þú
varst alltaf svo sérstök, amma, með
pípuna þína og kóngabrjóstsykur-
inn og ég man allar ferðirnar í Ár-
bæjarkjör og í kaupfélagið á
Hólmavík sem þú treystir mér fyrir
til að kaupa gotterí, þú varst mikill
sælkeri eins og svo margir í þessari
ætt.
Elsku amma mín, þú hefur átt -
góðar og slæmar stundir í þessu lífi
en þú varst sterk kona og börnin
þín sem þú ólst upp eru allt sóma-
fólk með hjartað á réttum stað.
Ég veit í hjarta mínu að við mun-
um hittast aftur á betri stað og þar
sem þú hefur fengið frið. Guð varð-
veiti þig, elsku amma, og hvíl þú í
friði.
Sesselja Guðbjörg.
Skilafrestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: I
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir hádegi
á fóstudag. í miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þarf greinin að
berast fyi’ir hádegi tveimur
virkum dögum fyrh' birtingar-
dag. Berist grein eftir að skila-
frestur er útrunninn eða eftir að
útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er
takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna
skilafrests.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/