Morgunblaðið - 11.11.1999, Síða 50

50 FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JARL
JÓNSSON
+ Jarl Jónsson
fæddist í
Reykjavík 15. febr-
úar 1934. Hann lést
á heimili sínu í
Kópavogi 4. nóv-
ember sl. Foreldrar
hans voru Rakel
Ólöf Pétursdóttir,
ljósmóðir frá Aðal-
vík, f. 9. nóvember
1897, d. 10. septem-
ber 1952 og Jón
Þorleifsson listmál-
ari, frá Hólum í
Hornafirði f. 26.
desember 1891, d.
14. júní 1961. Eftirlifandi eigin-
kona Jarls er Kristín Magnús-
dóttir frá Ólafsvík. Börn Krist-
ínar, Ásdís Vignisdóttir og Ár-
sæll Vignisson arkitekt, eru
fósturbörn Jarls. Ásdís er gift
Ómari E. Haffjörð. Kona Ársæls
er Halldóra Gunnarsdóttir.
Barnabörnin eru: Már Gunnars-
son, Björk Gunnarsdóttir, Davíð
Ársælsson, Kristín Ársælsdóttir
og Kristján Theofil Ársælsson.
Eiginkona Más er Erna
Hilmarsdóttir.
Þeirra börn eru Haf-
rún, Adam og Atli
Már. Eiginmaður
Bjarkar er Sveinn
M. Bragason, þeirra
synir eru Sveinn
Omar og Hrólfur.
Systir Jarls var Kol-
brún, hún er látin.
Hún var gift Brandi
Brynjólfssyni, þau
skildu. Síðar giftist
hún Gísla Halldórs-
syni verkfræðingi.
Börn hennar eru
Orri Brandsson,
Þórunn Brandsdóttir, Rakel
Pétursdóttir, Guðfinna Gísla-
dóttir og Jón E. Gislason. Bróð-
ir Jarls er Bergur P. Jónsson.
Fyrri kona hans var Anna M.
Eh'sabet Pálsdóttir. Hún er lát-
in. Þeirra börn eru Páll Þór,
Rakei Ólöf og Anna Gyða.
Seinni eiginkona Bergs er
Svanhvít Sigurlinnadóttir.
títför Jarls fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Þegar Jarl fæddist 1934 var
kreppuástand um allan heim. Þá
fengust ekki epli og appelsínur
nema um jól. Foreldrar okkar
höfðu flutt heim frá námi í Dan-
mörku nokkrum árum áður, en
réðust samt í það stórvirki að
byggja húsið Blátún við Kapla-
skjólsveg.
Þar ólumst við upp í nokkurri
sveit, tún, melar og mýrar allt í
kring. Næstu hús voru Skálholt
austan megin. Þar bjuggu Grön-
dal-bræður. Vestan Kaplaskjóls-
vegar voru Meistaravellir með
kúabú. Þar keyptum við stundum
mjólk. Þar voru líka bræðurnir
Helgi, Torfí og Yngvar og systur
þeirra. Nokkru utar voru Jófríðar-
staðir með Ingimund Ólafsson
sem leikfélaga, þá kom Skáli með
Arna Pétursson lækni og hans
börn Jón (Nonna) og Þórunni
(Tótu). Þar á bak við var kúabú
sem Mávahlíð hét. Þar nokkru
lengra var Hagi, sem var einhvers
Persónuleg,
alhiiða útfararþjónusta.
Svemr Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
konar fiskverkunarhús. Okkur
fannst það gríðarlega stórt, og var
löngu síðar notað fyrir Coca Cola-
verksmiðju.
Á stríðsárunum 1942 og 3 var
byggð heil herstöð, Camp Knox, á
túnunum norðan og austan Blá-
túns. Þetta var stjórnstöð Banda-
ríska flotans á Norður-Atlantshafí
og hvfldarstöð áhafna herskipa.
Það vildi svo til að klúbbhús yfír-
manna (Offíeers Club) var byggt
næst Blátúni í um 30 metra fjar-
lægð. Myndaðist þá nokkur kunn-
ingsskapur milli okkar bræðra og
nokkurra manna úr þessu liði.
Höfðum við Jarl bréfasamband við
einhverja þeirra í nokkur ár. Það
virðist nokkuð ljóst að ekki hefur
verið vandalaust að ala upp börn
við þessi skilyrði, en bót í máli var
þá sú staðreynd, að faðir okkar
hafði heimilið jafnframt sem
vinnustað. Máttum við ætíð vera
hjá honum í vinnustofunni, en
þurftum að sjálfsögðu að temja
okkur stillingu og tillitssemi.
Vegna stríðsins féll niður inn-
flutningur á litum og öðru efni til
listmálunar. Faðir okkar gat á ein-
hvern hátt útvegað sér efni til
gerðar lita og lérefts. Það kom því
í hlut okkar Jarls að aðstoða við
þessa vinnu. Það þurfti að „rífa“
liti, sem kallað var, en það felst í
að blanda saman litadufti og olíu á
sérstakan hátt, mylja kornin í litn-
um á sérstökum gler-, og marm-
araplötum þangað til ekki fundust
nein korn. Það þurfti að strekkja,
olíubera og grunna striga, smíða
og setja saman ramma, hengja
upp myndir á sýningar o.fl.
011 sumur þurfti faðir okkar að
fara út í náttúruna til að mála
myndir og safna efnivið í myndir.
Þar eð móðir okkar hafði mikinn
áhuga á gróðri og náttúru lands-
ins, fór öll fjölskyldan saman í
þessar útilegur. Var ætíð búið í
tjaldi við mjög frumstæð skilyrði,
a.m.k. á nútímamælikvarða. Úti-
legur þessar stóðu yfirleitt yfir í 3
til 5 vikur. Aðstoðuðum við eftir
mætti við að bera útbúnaðinn, tína
ber og safna jurtum með móður
okkar o.fl.
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara á höfuðborgarsvæðinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
AlúBleg þjónusta sem byggir á langri reynslu
Utfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266-www.utfarastofa.com
■5 ,
%
S
í byrjun stríðsins fór systir
okkar til náms í Kaliforníu. Stund-
aði hún myndlistarnám þar í fjög-
ur ár. Á þeim árum urðu sam-
skipti okkar Jarls mjög náin og
hefur gagnkvæmur skilningur og
virðing haldist alla tíð.
Jarl gekk í Verslunarskóla Is-
lands og útskrifaðist þaðan árið
1952. Hann vann um nokkurra ára
skeið við bókhald, m.a. hjá banda-
rískum verktökum og fleirum á
Keflavíkurflugvelli. Síðar tók
hann nám í endurskoðun og lauk
prófi sem löggiltur endurskoð-
andi. Opnaði hann þá skrifstofu á
heimili sínu og rak alla tíð þar til
hann lést.
Jarl var alltaf mjög hændur að
föður sínum og tók margt upp eft-
ir honum. T.d. varð hann mjög öt-
ull frímerkjasafnari og annaðist
það af mikilli kostgæfni. Sama er
að segja um virðingu hans fyrir
málverkum föður okkar. Hann
gerði sér far um að eignast mynd-
ir hans hvenær sem færi gafst og
annaðist þær af svo mikilli kost-
gæfni og alúð að efamál er að
nokkur geti gert það betur.
Um nokkurt árabil héldum við
Jarl uppi hefð foreldra okkar og
héldum sameiginlega upp á af-
mæli fóður okkar annan jóladag.
Gerðum við það til skiptis á heim-
ilum okkar, þegar aðstæður
leyfðu. Það var alltaf mikil tfl-
hlökkun þegar jólin nálguðust,
ekki síst þegar þau áttu að vera
hjá Jarli. Hann var slíkur lista-
kokkur, að maður gekk að því vísu
að eitthvað gott yrði á borðum.
Samheldni þeirra Kristínar og
samvinna var einstök á öllum svið-
um.
Heimili þeirra Kristínar og
Jarls hefur ætíð verið fágað og
smekklegt, allt til fyrirmyndar
bæði innan dyra sem utan. Ekki
er það fyrir íþurð peninga, heldur
þess að þau hafa sjálf unnið verkin
af umhyggju og smekkvísi. Fyrir
allmörgum árum fóru þau Jarl og
Kristín að læra bókband. Það er
eins og annað, sem hann gerir,
það er hreint listaverk. Það er
eins með garðinn, þótt lítill sé, er
hann algjört augnayndi hvar sem
litið er.
Jarl var hlýr og hæglátur og
reyndist börnum Kristínar sem
besti faðir. Og það leynir sér ekki
hvern hug börn og barnabörn
þeirra bera, í veikindum Jarls
hafa þau vakað yfir þeim nótt sem
dag. Fyrir mína hönd og fjöl-
skyldu minnar þakka ég þeim öll-
um og sérstaklega Kristínu þá al-
úð og umhyggju er þau hafa sýnt.
Að lokum þakka ég þér, Jarl,
fyrir allt líf þitt, ég veit að allir
ástvinir okkar og skyldmenni sem
farin eru heim, munu taka vel á
móti þér í nýjum heimi.
Þinn bróðir,
Bergur.
Mig langar að minnast kær-
leiksríks og hægláts manns, er
verður jarðsunginn í dag.
Jarl eða Jalli eins og við „krakk-
arnir“ kölluðum hann kom inn í líf
mömmu og okkar systkinanna
þegar bróðir minn var 5 ára og ég
16 ára. Bróður minn ól hann upp
og verð ég ævinlega þakklát fyrir
þá hlýju og elskusemi og það fal-
lega heimili er hann skapaði okkur
ásamt mömmu. Það stóð okkur
alltaf opið og áttum við Ómar eig-
inmaður minn marga ánægju-
stund þar. Börnunum mínum
tveimur, Mássa og Systu, var
hann ómetanlega góður.
Mamma og Jalli urðu sem eitt
og voru óaðskiljanleg og mjög ná-
in alla tíð. Er missir mömmu mik-
ill.
Mig ól hann ekki upp í orðsins
fyllstu merkingu - og þó - hann
opnaði fyrir mér nýjan, fagran
heim og það voru ófá kvöldin sem
setið var í rökkrinu í Holtagerðinu
og við hlustuðum á Jalla segja frá
öllu milli himins og jarðar. Óftast
snerist umræðan um þær dýrðar-
gjafir sem mannfólkið hefur gefið
sjálfu sér þ.e. menninguna og list-
ina.
Líf mitt gerði hann ríkara af
þeim auði og mun ég bera hann
innra með mér alla tíð.
Hans verður sárt saknað í mínu
hjarta.
Ásdís Vignisdóttir.
Þegar ég leit við hjá þér, þín síð-
ustu kvöld, rifjuðust upp fyrir mér
samverustundir okkar. Sterkastar
eru minningarnar frá barnæsku
minni, þar sem þú áttir ríkan þátt í
að móta áhuga minn á reikningi,
taflmennsku, frímerkja- og mynt-
söfnun auk annarra ábendinga
sem hafa komið sér vel. Þau eru
t.d. ófá fyrstadagsumslögin sem þú
sendir mér frá ýmsum stöðum á
landinu, t.d. Landsmóti skáta
1974. Það sendir þú mér á sumar-
dvalarheimilið Ástjörn og sýnir vel
þann metnað sem þú lagðir í að
vekja frímerkjaáhugann hjá mér.
Enn meiri áherslu lagðir þú á
reikningskennsluna, sem hófst fyr-
ir almenna skólagöngu mína og ég
átti eftir að búa lengi að. Það tók
þig ekki langan tíma að skrifa
dæmi á blað og útskýra vel það
sem betur mátti fara hjá mér. Þú
hafðir einnig gott lag á að láta
dæmin þyngjast smátt og smátt.
Eins var það með taflmennskuna,
þú varst alltaf tilbúinn í að a.m.k.
eina skák og tefldir þannig að
styrkur minn jókst smám saman.
Og markmiði þínu var náð þegar
þér fannst við vera orðnir jafningj-
ar í skákinni. Þetta reyni ég að
hafa að leiðarljósi nú þegar ég tefli
við son minn.
AUar þær ánægjustundir sem ég
átti hjá ykkur ömmu í Holtagerð-
inu munu aldrei gleymast.
Elsku amma, megum við öll hafa
styrk til að takast á við þessa erf-
iðu tíma.
Már.
Elsku amma og Jalli!
Eg er ósköp döpur en samt!
Döpur yfir því að þú Jalli minn
sért farinn frá okkur en glöð yfír
að veikindi þín stóðu ekki lengur
en þetta. Það eru 2 mánuðir síðan
við komumst að því að þú varst
veikur og í gær varstu bara farinn
frá okkur!
Þú ert búinn að vera afskaplega
lasinn og kvalinn undanfarið og
eru amma, mamma og Sæli búinn
að vaka yfir þér síðusta daga
heima í Holtagerði.
Mér finnst ósköp gott að vita að
þú hafir fengið að sofna rólegur
heima í rúminu þínu, horfandi á
myndina frá Hellissandi sem pabbi
þinn málaði og vera innan um öll
málverkin og hlutina sem þér þótti
svo vænt um.
Mér fannst líka ósköp gott að
geta sest á rúmið hjá þér og haldið
í hendina á þér þó mér þætti
reyndar ósköp sárt að sjá hversu
veikur þú varst orðinn.
Ég held samt og veit að þú vissir
að við vorum hjá þér þessa síðustu
daga og fyrir mig er mér ómetan-
legt þegar þú opnaðir augun og
horfðir á mig á þriðjudaginn og ég
fann að þú vissir af mér!
Fallegasta sjón sem ég hef
nokkurn tíma séð um ævina var
einmitt þetta sama kvöld þegar
amma lagðist hjá þér og sagðist
ætla að hvíla sig og þú horfðir á
hana með ást í augum og þið héld-
ust í hendur!
Ég á svo ótal margar góðar
minningar tengdar ykkur ömmu
sem ég ætla ekki að tiunda hér en
við vitum öll af!
Elsku amma mín! Ég veit að líf
þitt verður aldrei samt eftir að
Jalli er farinn, enda hafið þið hjón-
in verið óaðskiljanleg frá því þið
fóruð að vera saman, sem er löngu
fyrir mínar fyrstu minningar.
Elsku Jalli minn, ég óska þess
bara að þú hafir það sem allra best
þarna hinu megin og vitir að við
hugsum öll til þín.
Þín
Björk.
Jarl lést í nótt. Þetta voru
furðuleg orð, maður er ekki vanur
að heyra það að einhver nákominn
hafi dáið en svona er lífið, gefur og
tekur þegar minnst varir.
Mínar fyrstu minningar eru
þegar hann og Kristín voru að
keyra okkur mömmu heim á stóra
Citroen-bílnum sínum. Framljósin
beygðu eins og stýrið. Þetta
fannst mér alveg kostulegt sem
barni. Jólaboðin sem hann og
Kiddý stóðu fyrir voru haldin af
miklum rausnarskap á afmælis-
degi pabba hans, Jóns Þorleifs-
sonar listmálara, sem var kvæntur
móður minni. Þessar veislur voru
alltaf sérstakar af því að maður
kom bara einu sinni á ári til Jalla
eins hann var stundum kallaður.
Þar ríkti mikil gleði og fögnuður.
En eftir því sem árin liðu jókst
sambandið við Jarl. Hann hjálpaði
mér með framtalið mitt og móður
minnar, íbúðarkaup og ýmislegt
annað. Þar vantaði ekki hjálpsem-
ina og greiðslu vildi hann enga fá.
Ég mun ávallt minnast hans með
hlýjum hug.
Kæra Kristín, þið áttuð mörg
góð ár. Núna áttu margar góðar
minningar.
Jón Páll Hartmóðsson.
Elskulegur frændi minn, móð-
urbróðir, Jarl Jónsson, er látinn.
Ég heimsótti hann nokkrum dög-
um áður en hann lést og við áttum
góða stund saman. Við kvöddumst
eins og við ættum eftir að sjást
fljótlega aftur. Þannig hafði það
ætíð verið, þótt stundum liði langt
á milli heimsóknanna. Ég minnist
þess með hlýju hve mér var ævin-
lega vel tekið í Holtagerðinu þó ég
ætti það til sem unglingur að birt-
ast á furðulegustu tímum án þess
að gera boð á undan mér og ætti í
raun ekkert sérstakt erindi annað
en sjá þig og spjalla. Einhver
ósýnileg bönd tengja fólk sem
þekkst hefur langa tíð. Frá því að
ég var lítil stelpa í Blátúni, afa-
húsi, hef ég átt þig að og reyndar
við systkinin öll. Mér og Þórunni
systur var það upphefð að fá að
bursta skóna þína í kjallaratröpp-
unum í Blátúni þegar við vorum
litlar og fá að koma inn í herberg-
ið þitt og skoða safnið þitt, eða
söfnin, því þá þegar áttirðu fallegt
frímerkja- og myntsafn. Þar lærð-
um við sitthvað um vönduð vinnu-
brögð en það var sama hvað þú
fékkst við, allt varð fallegt og gott
í höndum þínum. Fallegri rithönd
er vandfundin og eldamennskan
var ekki af verri endanum. Slíkir
fagurkerar og smekkmenn sem þú
eru ekki á hverju strái. I allri
framkomu þinni mátti finna að þar
fór einlægur listunnandi, eins og
heimili þitt og Kristínar bar vitni
um. Þangað fannst okkur systkin-
unum öllum gott að koma og fínna
tengslin við fortíðina. Hlusta á
ýmsan fróðleik um foreldra þína,
afa og ömmu okkar. Það var ekki
síst eiginkonu þinni Kristínu að
þakka hve ánægjulegar stundirn-
ar voru því hún tók þátt í umræð-
unum af lifandi áhuga. Það er
ómetanlegt að eiga góða fjöl-
skyldu og það var okkur systur-
börnum þínum mikils virði að þið
hjónin tókuð þátt í þeim fjölmörgu
fjölskylduviðburðum sem á dag-
ana hefur drifið og ekki síst núna
seinni árin að geta skemmt okkur
saman án þess að finna fyrir kyn-
slóðabilinu margfræga. Ég hef
alltaf talið það gæfu að hafa fengið
að kynnast merkilegu fólki á unga
aldri og eftir því sem árin líða geri
ég mér betur grein fyrir því hve
þetta fólk var sérstakt og stór-
brotið og þar ert þú meðtalinn. Þú
varst um margt einstakur, blíður
og góður. Aldrei var orði hallað
um náungann en ríka kímnigáfu
skynjaði maður í glettnu augna-
tilliti og hnyttnum tilsvörum. Þú
mættir einnig örlögunum af mikilli
karlmennsku, með glettni, tign og
ró sem var þér í blóð borin. Það er
mikill missir að manni eins og þér,
ekki aðeins fyrir fjölskyldu þína