Morgunblaðið - 25.01.2000, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 25. JANÚAR 2000 47
fyir en góður starfsfélagi og ötull
samverkamaður er lostinn ólífis-
II höggi, öllum að óvörum. Háð var
hörð barátta og ekki gefist upp en
barist meðan máttur entist, -
traust allt sett á almættið, vonað á
bata en óhjákvæmum örlögum
mætt með æðruleysi.
I dag er borin til grafar langt
fyrir aldur fram Guðrún Þ. Svans-
dóttir, skrifstofustjóri hjá Rann-
j sóknarráði Islands. Otrúlegt sýnist
að starfsfélagi, - lífsglöð, fjörug og
síkát hamhleypa til verka skuli nú
H horfin af sjónarsviði. Á fámennum
vinnustað með víðfeðmt hlutverki
og verkefni sem sífellt breytast og
vaxa að umfangi er ómetanlegt að
eiga góða starfsfélaga sem reiðu-
búnir eru til að takast á við ný við-
fangsefni, - starfsfélaga sem mæta
hinu nýja, aðlagast breytingum og
guggna ekki undir álagi heldur
reiða fram nýjan kraft og skila öllu
á tilskildum tíma. í stöðu minni
sem forstöðumaður Rannsóknar-
lj ráðs íslands og áður Rannsóknar-
ráðs ríkisins hef ég verið þeirrar
gæfu aðnjótandi að eiga að slíka
samstarfsmenn. Guðrún var meðal
fremstu þar í flokki.
Guðrún hóf störf hjá Rannsókn-
arráði ríkisins fyrst árið 1976 sem
ritari. Þá, fyrir daga tölvu og
skjótvirkra ljósritunarvéla, þótti
ekki ónýtt að eiga að hraðhenta
og örugga vélritara til þeirra
j verka sem þá voru mest á dag-
; skrá ráðsins, - athuganir á þróun-
arhorfum atvinnulífs og langtíma-
áætlanir um rannsóknir í þágu
atvinnuveganna. Guðrún var
sannkölluð hamhleypa til allra
verka. Varla var búið að leggja
verk í hendur henni þegar því var
lokið. Og ef taka þurfti til hendi í
átaksverkefni, skipuleggja árs-
fundi eða móttöku á ráðstefnu eða
fyrir erlenda gesti, var það leyst
Íaf hendi örugglega. Ekki var
spurt um nákvæmar starfslýsing-
ar er stöðu skulu fylgja heldur
hugsað sjálfstætt og gert allt það
sem þurfti til að leysa hvert verk-
efni. Allt framkvæmt með eink-
unnarorð verkgleðinnar á vörun-
um - „ekkert mál“! Um leið og
tölvur birtust í heimi skrifstof-
unnar var Guðrún fljót að tileinka
sér þá tækni og fylgdist vel með
þróun hennar og nýjum notkunar-
Jmöguleikum, meðal annars með
aðstoð áhugasamra sona sinna.
Um tíma vann hún við einn fyrsta
tölvuskólann hér á landi sem ann-
ar starfsmaður Rannsóknarráðs
ríkisins, Reynir Hugason, stofn-
aði. Árið 1987 snéri hún aftur til
Rannsóknarráðs og starfaði þar æ
síðan. Síðustu árin var hún hægri
hönd mín í rekstri skrifstofu
Rannsóknarráðs og ég naut
starfsléttis af atorku hennar og
averkgleði í ríkum mæli.
Okkur starfsfélögum Guðrúnar
þótti ójafnt gefið fyrir á leikvangi
lífsins þegar í ljós kom fyrir
nokkrum árum að Daníel Árnason,
maður Guðrúnar, var haldinn ó-
læknandi sjúkdómi, og missti
starfsorkuna smám saman. Guðrún
tók því með hetjuskap og lét lengi
engan bilbug á sér finna. Ekki fór
framhjá okkur að fjölskyldan
þjappaði sér saman og mörkuð var
stefna er miðaði við sættast við ör-
lög þau og búa með sæmd við kjör
™ einnar fyrirvinnu. Haustið 1998
kenndi hún sér þó þreytu og fór
ásamt Daníel á hvíldarheimili
Náttúrulækningafélagsins í Hvera-
gerði til hressingar og hvíldar og
var ekki vanþörf. Þar höfðu þau
dvalist aðeins skamma stund þegar
það óvænta kom í ljós að hún sjálf
var haldin sjúkdómi sem nú hefur
yfirbugað hana. - Þannig eru allir
berskjaldaðir fyrir hinu óvænta og
óhjákvæmilega. Það vekur til
«f! hugsunar um að hver dagur er gjöf
og líf okkar allt er að láni, - hver
stund. - Þakklátur skyldi meðan
nýtur! Við Áslaug sendum Daníel,
Árna Val og Guðrúnu, Davíð Má
og Tinnu, innilegar samúðarkveðj-
ur um leið og ég fyrir hönd Rann-
sóknarráðs Islands og starfsfélaga
allra kveð hana með þakklæti fyrir
allt sem hún færði okkur, góðan
félagsskap, glaðværð, sjaldgæfa
verkmennsku og trúnað.
Vilhjálmur Lúðvíksson.
+ Sigurður Teits-
son fæddist í
Reykjavík hinn 8.
október 1932. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur, Grens-
ásdeild hinn 17. jan-
úar siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjdnin Teitur Teits-
son, f. 15.6. 1889, d.
3.5. 1960, og Anna
Gísladóttir, f. 17.7.
1893, d. 6.10. 1971.
Sigurður átti tvö
systkini: Önnu Sig-
ríði, f. 2.4. 1922, d.
13.2. 1979, var gift Lárusi Bjama-
syni sem er látinn. Gísli, f. 26.10.
1928, kvæntur Þóm Stefánsdótt-
ur.
Hinn 27. ágúst 1955 kvæntist
Sigurður Guðrúnu Guðmunds-
dóttur frá Akureyri, f. 16.7. 1932.
Foreldrar hennar voru hjónin:
Guðmundur Snorrason, f. 29.9.
1898, d. 14.4. 1981, og Sigurbjörg
Jóhannsdóttir f. 3.3. 1908, d. 24.7.
1971. Börn þeirra era: 1) Guð-
mundur, f. 16.4. 1953, maki Helga
Geirsdóttir, þau slitu samvistir.
Börn þeirra, Gunnhildur Ósk, f.
18.12. 1975, og Hulda Björk, f.
30.12. 1978. Fyrir átti Guðmundur
Guðrúnu Sigurbjörgu, f. 14.11.
Elsku pabbi minn, nú þegar leiðir
okkar skilur í bili er svo ótalmargt
sem ég á ósagt við þig. Þú varst góð-
ur eiginmaður, faðir, afi og langafi.
Þín er sárt saknað af mörgum sem
þig elska. Þú varst traustur og ná-
kvæmur við allt sem þú tókst þér
fyrir hendur. Þú réðst ungur í að
byggja framtíðarheimili okkar í
Glæsibæ 12 í Árbæjarhverfi, nýju
hverfi sem við fjölskyldan höfum
vaxið og dafnað með síðastliðin 34
ár. Og þú lést ekki þar við sitja held-
ur helgaðir þér landskika á ættar-
óðalinu Villingavatni í Grafningi og
reistir þar með eigin hendi af mikilli
natni fallegt sumarhús sem ber
handbragði þínu fagurt vitni. Og svo
núna á seinni árum þegar þú fórst
að hafa rýmri tíma varstu farinn að
skilja hve mikilvægt íþróttafélagið í
hverfinu er okkur kynslóðunum sem
höfum alist hér upp. Þú leyfðir þér
þá ánægju að starfa með okkur á
vallarsvæðinu síðustu árin þegar
leikir fóru fram og þú skynjaðir vel
þá gleði og ánægju sem fylgir því að
sigra.
Þegar ég var unglingur gerðist ég
háseti á skipi sem þú varst skip-
stjóri á. Við vorum saman í milli-
landasiglingum þrjú sumur. Þetta
var okkur báðum dýrmætur tími og
1971, með Sigrúnu
Sigurbjömsdóttur.
Sambýliskona hans
er Helga Herlufsen,
f. 17.11. 1955. 2)
Anna Sigurðardótt-
ir, f. 6.2. 1958, gift
Áma S. Guðmunds-
syni, f. 15.3. 1956.
Böm þeirra em, Sig-
urður Freyr, f. 17.6.
1976, Linda Rós, f.
23.4. 1979, Teitur, f.
6.9. 1991, og Agnes
Hekla, f. 30.12. 1992.
Fyrir átti Ámi, Rún-
ar Þór, f. 21.4. 1972.
Barnabamabömin em: Snorri
Bergmann, f. 21.9. 1992, Hlynur
Guðbjörnsson, f. 23.6. 1996, og ó-
skírð Guðrúnardóttir, f. 15.1.
2000.
Sigurður hóf sjómennsku ung-
ur. Hann lauk prófi sem farmaður
frá Stýrimannaskólanum í Reykja-
vík 1955. Hann starfaði m.a. sem
slýrimaður hjá Skipaútgerð ríkis-
ins og síðar sem skipstjóri á m/s
Suðra. Árið 1972 hóf hann störf
þjá Gatnamálasf jóranum í Reykja-
vík og starfaði þar sem verkstjóri
og eftirlitsmaður til æviloka.
IJtför Sigurðar fer fram frá Ár-
bæjarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
þú skólaðir strákinn vel til og við
nutum samverunnar báðir. Núna
seinni árin í starfi sem verkstjóri
hjá Reykjavíkurborg nutu hæfileik-
ar þínir og nákvæmni sín vel, stund-
um svo vel að ég hélt að þú ættir all-
ar götur borgarinnar.
Að lokum elsku pabbi sú stilling
og það hugrekki sem þú sýndir í
baráttu þinni við hinn illvíga sjúk-
dóm sem nú hefur lagt þig að velli
langt fyrir aldur fram var einstakt
og mun verða okkur hinum sem eftir
lifum hvatning um ókomin ár.
Tilhimnaþúheldur,
elsku faðir minn.
Þín verður ávallt saknað,
af syni sem þér ann.
Hvflþúífriðivinur,
elsku faðir minn.
Vertu sæli með Guði,
segir sonur þinn.
(Guðm. Sig.)
Elsku mamma, megi góður Guð
styrkja þig á þessari sorgarstund.
Við stöndum öll þétt saman og sam-
einumst í minningu um góðan mann.
Ykkar sonur
Guðmundur.
Elsku afi. Þú hefur verið fastur
punktur í allri tilveru okkar. Við
munum brosandi augu þín, hönd
þína sem leiðbeindi okkur, arminn
sem studdi okkur og ruggaði okkur
í svefn. Við sátum á háhesti, þrýst-
um hönd þína og áttum með þér
ævintýr. Hlustuðum á sögurnar
þínar. Hlógum að skrýtlunum.
Undruðumst töframátt þinn. Þú ert
hluti af lífi okkar, hluti af okkur um
eilífð.
Okkur þykir svo vænt um þig afi,
þú varst hetjan okkar, svo blíður,
þolinmóður og hugmyndaríkur.
Alltaf tilbúinn að hjálpa öllum. Okk-
ur fannst við sérstök í návist þinni.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali, allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
okkar.
Linda Rós, Sigurður Freyr
og Rúnar Þór.
Elsku afi okkar.
„Læknir getur stundum afvopnað
manninn með ljáinn, en hann ræður
ekkert við sandinn í stundaglasinu."
(Hester Lynch Piozzi.)
Við systurnar liggjum nú uppi í
rúmi og erum að hugsa um allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
með þér.
Það er svo margt sem maður get-
ur sagt frá, eins og sumarbústaðar-
ferðirnar sem voru ófáar með þér og
ömmu. Alltaf varst þú tilbúinn að
blása upp fyrir okkur bátinn svo að
við gætum farið út í ána, hjálpað
okkur við að setja upp krikketið. Þú
gerðir hreinlega allt svo að okkur
öllum liði vel hjá þér.
Elsku afi, svo langar mig Huldu
að þakka þér og ömmu fyrir sund-
kennsluna þegar ég var lítil, þið fór-
uð alltaf með mig og Lindu í Laug-
ardalslaugina og létuð okkur synda
á milli djúpu og grunnu laugarinnar.
Elsku afi, það var alltaf svo gott
að koma til þín, þú varst oftast úti í
bílskúr þegar við komum, að dytta
að einhverju s.s. bílnum, gerðir upp
ónýt hjól sem við krakkarnir vorum
alltaf svo ánægð með, allt sem þú
tókst þér fyrir hendur gerðir þú
mjög vel. Ef þú varst ekki í bíl-
skúrnum varst þú úti í garðinum
ykkar ömmu sem er alltaf svo fal-
legur og alltaf er eitthvað nýtt að sjá
þar.
Svo var svo margt hægt að gera
hjá ykkur ömmu. Oft var horft tím-
unum saman á Tomma & Jenna,
spilað eða föndrað og á sumrin lék-
um við okkur í garðinum eða lágum
á stóru veröndinni í sólbaði með ís,
kakó eða eitthvert góðgæti sem þið
amma pössuðuð alltaf upp á að væri
til handa okkur krökkunum.
Elsku afi, takk fyrir allar góðu
stundirnar, sem við hefðum viljað
hafa mun fleiri.
Við biðjum góðan Guð að taka vel
á móti þér og vonum að þér líði sem
best í þessum nýja heimi. ^
Elsku amma okkar, Guð styrki
þig á þessum erfiðu tímum og um
alla framtíð.
Þín bamaböm
Gunnhildur Ósk og Hulda Björk.
Enn einn góður nágranni er fall-
inn í valinn. Það hafa orðið ótrúlega
mörg dauðsföll í götunni okkar,
Glæsibænum, hafa þau flest verið
ótímabær og svo finnst mér einnig í
þetta sinn. Hann Siggi varð ekki
nema 67 ára, en ekki er að spyrja að ^
leikslokum þegar alvarleg veikindi
gera vart við sig.
I gegnum árin var hann sístarf-
andi við húsið sitt, innan sem utan,
vinnusemi og snyrtimennska var
honum greinilega í blóð borin.
Nágrannavinátta og kunningsskap-
ur felst ekki endilega í því að vera
alltaf inni á gafli hjá viðkomandi og
þannig var það ekki í okkar tilfelli.
Siggi hafði gaman af að fylgjast með
hvernig við hefðum það, spá í bíla-
kaupin hverju sinni eða bara spjalla
um daginn og veginn, en sérstakan
áhuga sýndi hann á því hvernig
gengi hjá börnunum.
Með þessum fátæklegu kveðju-
orðum er honum þökkuð samfylgdin
og sérstaklega er þakkað fyrir
greiða- og hjálpsemi sem við urðum
aðnjótandi.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Við sendum allri fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur.
F.h. fjölskyldunnar í Glæsibæ 11. r_
Svanhildur Hilmarsdóttir.
Margs er að minnast þá kvatt er,
en einkum em það góðu og
skemmtilegu stundirnar sem standa
upp úr. Við starfsfélagarnir þökkum
fyrir Ijúfar og skemmtilegar sam-
vemstundir. Við komum til með að
sakna þess að geta ekki lengur gant-
ast með brauð og sætar kökur sem
hann var svo iðinn við að gauka að
okkur án nokkurs tilefnis. Sigurður
var samviskusamur og ósérhlífinn í
starfi og var mikið í mun að geta
leyst verk sín vel. Okkur grunar að
hann hafi vitað að hverju stefndi þó
hann léti það ekki í ljós, hvorki í orð-
um né gerðum. Oftast var hann *
samt léttur í lund þó móti blési,
veikindi komu og fóru, en að lokum
var hið óumflýjanlega ekki flúið.
Hafðu þökk fyrir allt, kæri vinur.
Samstarfsfólk, Stórhöfða.
SIGURÐUR
TEITSSON
HELGA JÓHANNA
HELGADÓTTIR
+ Helga Jóhanna
Helgadóttir
(Hanna _ Axels)
fæddist á Álftanesi
30. mars 1935. Hún
lést á Grensásdeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur 16. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Helgi
Kristinn Guðmunds-
son, bifreiðarstjóri,
f. 24.11. 1902 í
Hafnarfirði, d. 31.1.
1991, og kona hans
Pálína Pálsdóttir, f.
27.9. 1907 á Feðg-
um í Leiðvallahreppi í Vestur-
Skaftafellssýslu, d. 19.1. 1970.
Helga var alin upp hjá föðursyst-
ur sinni (hálfsystur Helga), Sig-
urjónu Jóhannsdóttur, f. í mars
1913 í Reykjavík, og
manni hennar Axel
Bjarnasyni, vörubif-
reiðarsfjóra, f. 12.10.
1911 í Reykjavík, d.
12.12. 1981. Systkini
Helgu Jóhönnu: Jón
(látinn), Margrét Ár-
ný, Sveinbjörg (lát-
in), Helga, Unnur
Ingibjörg, Ásbjörn
og uppeldisbróðir
Magnús Áxelsson.
Helga giftist 6. júlf
1963 Örlygi Péturs-
syni, f. 4. september
1930 í Helgafells-
sveit. Foreldrar hans voru Pétur
Jónsson, bóndi í Drápuhlíð í
Helgafellssveit, sfðar í Viðvík við
Stykkishólm, f. 6.10. 1894 á
Innri-Kóngsbakka í Helgafells-
sveit, d. 8.8. 1987, og kona hans
Lára Sigríður Björnsdóttir, f.
31.5. 1895, d. 26.1. 1948. Þau
hafa búið allan sinn búskap í
Reykjavík. Þau eignuðust fjögur
börn: 1) Sigurjónu, f. 9. júlí 1964,
gift Sigurði Sigurðssyni, f. 27.
febrúar 1964. Þau fómst í bif-
reiðarslysi í Svíþjóð 5. ágúst
1990. Helga og Örlygur hafa alið
upp son Sigurjónu og Sigurðar,
Sæmund Arnór, f. 24. janúar
1984. 2) Axel Pétur, f. 24. maí
1966, sambýliskona hans Þórdís
Wiencke, f. 27. júní 1967, þeirra
sonur er Alexander Þór, f. 28.
janúar 1996, sonur Þórdísar er
Georg Finnur, f. 5. september
1987. 3) Guðlaug Bjarna, f. 14.
desember 1970. 4) Láru Sigríði,
f. 15. desember 1971, sambýlis-
maður liennar erÁgúst Helga-
son, f. 16. nóvember 1970, barn
þeirra Helgi Aron, f. 14. mars
1993.
Utför Helgu Jóhönnu fer fram
frá Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Fölnuð ertu fagra rósin mín
farin þangað heim, er ljósið skín
svo hreint og blítt var hjartað þitt og
sál,
þig hafði engin blettað synd né tál.
(G.Þ.)
Elsku eiginkona, mamma og
amma, við viljum þakka fyrir þann
tíma sem þú varst með okkur. Það
er mikill missir í Helgu okkar og
þeim styrk sem hún hafði veitt og
leyfði okkur að njóta með sér þeg-
ar vá bar að garði. Alltaf gat hún
sýnt mikið jafnaðargeð þó svo að
við sýndum henni ekki alltaf þá til-
litssemi sem hún átti skilið, og allt-
af var hún tilbúin að aðstoða aðra
þó svo að til þess þyrfti hún að
leggja sínar áætlanir til hliðar.
Henni var annt um samferðafólk
sitt og bar hag fjölskyldu sinnar
fyrir brjósti. Var hún mjög listfeng
og munu verk hennar prýða heim-
ili okkar sem þeirra njóta um
ókomna tíð.
En lífið gefur og tekur og í þetta
skiptið var það Helga, og þar með
er sá klettur og leiðarljós lífs okk-
ar farið. ^
Það er svo endemis margt sem
maður vill deila með öðrum á
stundu sem þessari en erfitt er að
setja það niður á blað enda fráfall
hennar mjög ótímabært þegar lífið
virtist vera svo miklu ánægjulegra
og þið, mamma og pabbi, svo sátt
við ykkar hlutskipti.
Þú varst styrkur á okkar leið
og aldrei þú brást þér frá.
í áfollum lífsins og ánægjustundum á
við gátum reitt okkur visku og styrk þinn á.
Og með mörgum tárum við minnumst þín
og vonum að þinn lífsins skilning munum fá.
Elsku, elsku mamma, við biðjum
guð að geyma þig um leið og við
kveðjum þig með söknuði.
Takk fyrir allt.
Örlygur, Axel, Lára, Gulli,
Arnór, Þórdís, Gústi,
Georg, Helgi og Alex.