Morgunblaðið - 25.01.2000, Blaðsíða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 25. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MAGNÚS J.
* GEORGSSON
+ Magnús J.
Georgsson fædd-
ist í Reykjavík 24.
desember 1930.
Hann lést á heimili
sínu hinn 18. janúar
síðastliðinn. Múðir
hans var Borghildur
Magnúsdúttir, hjúkr-
unarkona í Kaup-
mannahöfn, f. 20.
júm' 1902, d. 26. oktú-
ber 1986. Kjörfor-
eldrar Magnúsar
voru Júnína Ingi-
björg Magnúsdúttir,
f. 8. núvember 1907,
d. 29. júní 1955, húsfreyja í
Reykjavfk og Georg Július Guð-
mundsson, f. 11. janúar 1898, skip-
stjúri og netagerðamaður í
Reykjavík. Júm'na var systir Borg-
hildar. Systkini Magnúsar eru: 1)
Sigurveig Georgsdúttir, f. 31. júlí
1930, hjúkrunarfræðingur, maki
Lárus Þorvaldur Guðmundsson
prestur. 2) Guðmundur Georgs-
son, f. 11. janúar 1932, læknir, for-
stöðumaður Tilraunastöðvar Há-
skúla Islands í meinafræði á
Keldum, maki Örbrún Halldúrs-
dúttir læknaritari.
Magnús kvæntist hinn 27. júní
1953 Sveinbjörgu
Símonardúttur, f. 18.
janúar 1934 í Vest-
mannaeyjum, ritari í
Iðnskúlanum í'Reykja-
vík. Foreldrar
Sveinbjargar voru
Símon Guðmundsson
útgerðarmaður í Vest-
mannaeyjum, f. 21.
maí 1881, d. 2. aprfl
1955 og k.h. Pálína Jú-
hanna Pálsdúttir, f.
29. september 1890, d.
23. núvember 1980.
Börn Magnúsar og
Sveinbjargar eru: 1)
Nína Hildur Magnúsdúttir, f. 5. júlí
1953 í Reykjavík, búkari í Njarð-
vík. Maki Þúrður Andrésson, f. 19.
apríl 1949 í Færeyjum, stöðvar-
stjúri í Svartsengi. Börn þeirra: a)
Magnús Már, f. 2. september 1972,
nemi í Reykjavík. Unnusta hans er
Katrín Júnsdúttir, b) Borghildur
Ýr, f. 8. september 1976, þjúnustu-
fulltrúi í Reykjavík, c) Finnur Örn,
f. 9. desember 1978, nemi í Reykja-
nesbæ. 2) Georg Magnússon, f. 27.
mars 1956 íReykjavík, hljúðmeist-
ari í Reykjavík. M. I. Ólína Thor-
oddsen, f. 19. júní 1957, kennari á
Seltjarnarnesi. Dúttir þeirra er
Það einkenndi viðbrögð þeirra
fjölmörgu vina og kunningja Magn-
úsar bróður sem ég kynnti mig fyrir
sem bróður Magga Georgs, að það
hýrnaði yfir svip þeirra og það var
ekki iaust við að upphafningar
kenndi þegar þeir sögðu: „Ertu
bróðir hans Magga Georgs!“ Hann
var mannblendinn allt frá æskuár-
um, fljótur að kynnast en jafnframt
vinfastur og átti fjölda vina og
■~*kunningja og hýrusvipurinn sem
kom á viðmælendur mína segir allt
sem máli skiptir um fas og viðmót
bróður míns sem er borinn til hvíld-
ar í dag. Hann var þó engin geð-
lurða og skóf ekki utan af því þætti
honum gengið á rétt sinn. Þá skipti
engu hvort viðkomandi taldist sitja
ofarlega í mannvirðingarstiganum.
Hins vegar tók það fljótt af og lang-
rækni var honum framandi.
Nú þegar hann er genginn sækja
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
* Blómastofa
Friðjfnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
á margar minningar en fyrst og
fremst minnist ég vináttu sem
aldrei bar skugga á. Það má vera að
það teljist vart til tíðinda um bræð-
ur, en vert er að hafa í huga að við
höfðum mikið saman að sælda allt
frá æsku. Þegar æskuleikjum lauk
og unglingsárin tóku við lékum við
handknattleik í KR og sátum um
tíma í stjórn handknattleiksdeildar
og náin tengsl hafa haldist alla tíð.
Eg minnist þess ekki að hann hafi
mælt til mín styggðaryrði. Ég hlýt
þó sem heldur pasturslítill yngri
bróðir að hafa verið honum frekar
til trafala og reynt á umburðarlyndi
hans. Hann var bráðger og tápmikill
strákur en ég fékk þó að fylgja hon-
um með í leikjum við strákana í göt-
unni „vestast í Vesturbænum" þar
sem við uxum úr grasi. Ég minnist
ævintýraferða okkar í Selsvörina
þar sem lagt var í það hættuspil að
stríða Selsvarartröllinu og dorgað á
Ufsakletti; hættuferða út í Örfirisey
eftir mjóa grandanum þar sem við
tepptumst nokkrum sinnum um
hríð þegar á skall útsynningur og
brimaði yfir grandann. Þegar ég
vann mér eitthvað til óhelgi í stráka-
hópnum þannig að rétt þótti að
lumbra á mér var honum að mæta.
Móðuramma okkar var fædd á
Bakka í Vesturbænum og kennd við
hann.
Þegar kastaðist í kekki við leikfé-
lagana kölluðu þeir okkur Bakka-
bræður til að klekkja á okkur. Þeg-
ar tilvísanir í þjóðsögur um fjölda
þeirra bræðra dugðu lítt var hann
öllu betur fallinn til að lemja þá
þekkingu í hausinn á strákunum en
ég-
Þegar kom að skólagöngu linnti
ég ekki látum fyrr en ég, sem átti að
byrja ári síðar, fékk að fara með
honum og lét hann sér það lynda.
Við sátum saman í bekk einn vetur
þar til ný skólalöggjöf skildi okkur
að. Síðan lágu leiðir okkar í námi í
sitt hvora átt. Maggi fór í iðnnám og
lærði rennismíði í Héðni en vegna
bakveiki gat hann ekki starfað við
rennismíði lengi og vann þá áfram
hjá Héðni við viðgerðir í skipum og
víðar. A þann hátt aflaði hann sér

Erfísdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
Hrafnhildur Yrsa, f. 24. oktúber
1981, nemi í Reykjavík. M. II: Mar-
grét Björnsdúttir Blöndal, f. 6.
núvember 1961, dagskrárgerðar-
maður í Reykjavik. Dúttir þeirra
er Sara Hjördís, f. 6. apríl 1989.
Fústurdúttir Georgs og dúttir
Margrétar er Sigyn Blöndal, f. 17.
oktúber 1982, nemi í Reykjavík. 3)
Pálína Magnúsdúttir, f. 15. núvem-
ber 1963 í Reykjavík, búkasafns-
fræðingur á Selljarnarnesi. Maki:
Ámi Geir Sigurðsson, f. 23. sept-
ember 1963 á Siglufírði, raf-
magnsverkfræðingur í Reykjavík.
Böm þeirra: a) Sigurður, f. 24.
núvember 1986, b) Mist Sigríður, f.
29. janúar 1998.
Magnús úlst upp í Vesturbænum
í Reykjavík og lærði rennismíði í
Vélsmiðjunni Héðni. Þar starfaði
hann þar til hann túk við forstöðu
íþrúttahúss Selljarnamess árið
1968 og varð síðar framkvæmda-
stjúri Iþrúttamiðstöðvar Selljara-
amess og gegndi því starfi til
dauðadags.
Magnús var mjög virkur í
íþrúttahreyfingunni og stundaði
íþrúttir á yngri ámm. Hann var
dyggur stuðningsmaður KR og sat
í stjúrn félagsins í mörg ár, m.a.
sem varaformaður.
Hann var einnig mjög virkur í
Kiwanishreyfingunni og gegndi
þar mörgum trúnaðarstörfum.
Utför Magnúsar fer fram frá
Seltjarnameskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
reynslu í vélsmíði og viðgerðum ým-
iss konar og á vegferð sinni við ýmis
störf tókst honum að ná ágætri
kunnáttu í pípulögnum. Hann var
lagtækur vel og lék allt í höndum
honum. Þessi kunnátta og verklagni
kom sér vel í því starfi sem hann
gegndi að síðustu í ríflega þrjá ára-
tugi, þ.e. sem framkvæmdastjóri
íþróttamannvirkja á Seltjarnarnesi.
Hann var vakinn og sofinn í því að
halda öllu í sem bestu lagi og fannst
hampaminna að drífa sig í viðgerðir
sjálfur en kalla til viðgerðarmenn
sem hefði kostað meira og getað
dregist. Þetta hefur vafalaust komið
bæjarfélaginu mjög vel en margir
aðrir nutu þess. Hann var einstak-
lega greiðvikinn og voru það mun
fleiri en klaufinn ég sem nutu hand-
bragðs, verkkunnáttu, útsjónarsemi
og hjálpsemi hans við að dytta að
því sem úr lagi gekk. Hann var mik-
ið snyrtimenni og þótti mér bfll hans
óþarflega fagurgljándi þegar hann
kom í heimsókn og lagði að mínum.
Þessi snyrtimennska var öllum aug-
ljós sem komu í heimsókn á Lindar-
braut 2 þar sem þau Bía kona hans
bjuggu lengst af og lögðust á eitt
um að gera það heimili sem fallegast
og vistlegast. Kynni þeir Bíu hófust
á unglingsárum fyrir 52 árum á Ing-
ólfsfirði þar sem þau unnu í síld. Sú
æskuást leiddi til samvista og hjú-
skapar. Bía stóð þar fyrir búi og
veitti af rausn hverjum sem að garði
bar því þrátt fyrir fjölhæfni var
eldamennska ekki fag Magnúsar.
Við Örbrún vottum Bíu, börnum,
barnabörnum og tengdabörnum
sem nú sjá á bak einstökum fjöl-
skylduföður, samúð okkar. Maggi
bróðir var ókvalráður og lítt kvarts-
ár alla tíð og bar ýmis óhöpp og
veikindi sem lögðust á hann á lífs-
leiðinni af þolgæði. Svo var einnig í
þeirri sótt sem hann kenndi fyrir
ríflega ári og lagði hann að velli fyr-
ir aldur fram. Hann hélt reisn sinn
allt til loka og lét sig ekki vanta í af-
mæli mitt viku fyrir andlát sitt. Það
er mér dýrmæt minning. Það var
sómi að geta kennt sig við Magga
Georgs og ég er þess fullviss að ég á
eftir að sjá hýrna yfír þeim sem
þekktu hann og nema upphafningu í
rödd þeirra þegar þeir segja: „Ertu
bróðir hans Magga heitins Georgs!“
Guðmundur Georgsson.
Góður frændi er gæfa hverri fjöl-
skyldu. Það fylgir honum ákveðið
traust, vissa um mann sem ávallt er
til staðar hvort sem hann er nær eða
fjær, um óskilyrta vináttu og hlýju.
Slíkur maður var Magnús á mínu
æskuheimili; foreldrar mínir áttu
hann alltaf að. Þetta var bók-
námsheimili, menn mislagnir í
höndunum, og pípulagnir eru svo-
sem ekki almenningsíþrótt. En
Magnús, sem á sínum tíma lærði
vélsmíði, var jafnan kallaður til ef
eitthvað lét undan í kotinu, og það
brást ekki að hann gat lagað það,
hverju nafni sem það nefndist. Með-
al okkar systkina komst snemma
það orð á að í þessum efnum gæti
Magnús allt, og mér vitanlega hefur
aldrei verið tilefni til að draga það í
efa á þeim áratugum sem síðan eru
liðnir.
Það var gott með þeim bræðrum,
föður mínum og honum, þótt ólíkir
væru, og hollt okkur hinum að fylgj-
ast með svo sjálfsögðu og djúp-
stæðu bræðralagi, og þeirri vináttu
sem var með þeim og Systu. Því
fylgdi auðvitað hæfileg stríðni og
karp um smámál stjórnmálanna, en
eðlislæg samheldni um allt sem máli
skipti. Magnús var maður kvikur,
mannblendinn, sérlega barngóður,
orðheppinn ef svo bar undir og
kunni frá mörgu að segja; hafði
enda verið á farskipum og víða
þvælst. Hann var KR-ingur, en eins
og margir gamlir keppnismenn átti
hann svolítið bágt sem áhorfandi á
vellinum; stóð jafnan bak við annað
markið og gaut auga á sprikl ungu
mannanna, en kom seint og fór
snemma ef honum leist ekki á blik-
una. En þótt hann væri KR-ingur
frá blautu barnsbeini var hann öðru
fremur fjölskyldumaður, og má hafa
það til marks að hann fór í seinni tíð
margar ferðir í Mosfellsbæ til að
horfa á dótturson sinn keppa með
Aftureldingu.
Magnús hafði fallegt bros, og það
er til vitnis um fullkomið æðruleysi
hans að mér fannst það jafnfallegt
eins og ég man eftir því fyrst þegar
ég sá hann síðast, viku fyrir andlát
hans.
Magnús Georgsson var einstakur
sómamaður sem allir sem þekktu
hann kveðja með söknuði. Bíu og
börnum þeirra og öðrum aðstand-
endum færum við fjölskyldan inni-
legar samúðarkveðjur.
Halldúr Guðmundsson.
Góður vinur og vinnufélagi er
fallinn frá eftir erfiða baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Kjmni okkar Magn-
úsar hófust þegar hann réðst til
Seltjarnarneshrepps árið 1968 sem
framkvæmdastjóri Iþróttahúss
Seltjarnarness og hafði hann því
starfað hjá Seltjarnarneshreppi og
-bæ í 32 ár. Störf Magnúsar voru
mjög fjölbreytt en hann tók við
íþróttahúsi með einum sal þegar
hann býrjaði 1968 en nú þegar hann
skilur við okkur samstarfsfólk sitt
hefur íþróttamiðstöðin margfaldast
að stærð og rekstur þar margfaldur
á við fyrstu árin. Það var ómetan-
legt fyrir Seltjarnarneshrepp 1968
að fá Magnús til starfa þar sem
hann þekkti mjög vel til bæði
íþróttamála vegna starfa sinna að
félagsmálum hjá KR og einnig var
hann mjög fær í umgengni við vélar
og tæki sem fylgja rekstri íþrótta-
mannvirkja og segja má að hann
gjörþekkti tækin í kjallara sund-
vncnv
Glæsiueg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
Upplvsingar í símum
562 7575 & 5050 925
HOTEL LOFTLEIÐIR
laugarinnar. Magnús vann töluvert
fyrir Hitaveitu Seltjarnarness á
fyrstu árum veitunnar og leysti
hitaveitustjóra oft af í fríum. Magn-
ús var einn af stofnfélögum Kiwan-
isklúbbs Seltjarnarness og starfaði í
klúbbnum af krafti. Iþróttafélagið
Grótta var stofnað sama ár og
Magnús hóf störf hjá Seltjarnarnes-
hreppi og naut það góðs af þekkingu
hans á félagsstörfum og íþróttamál-
um. Magnús hafði gott lag á börnum
og unglingum er stunduðu æfingar í
Iþróttamiðstöðinni og hélt þar góð-
um aga. Eftir því var tekið hvað
hreinlæti og góð umgengni þróaðist
undir stjóm Magnúsar og var hann
orðlagður fyrir snyrtimennsku svo
sem víða mátti sjá t.d. á gljáfægðum
Saab-bílum hans sem voru alltaf
eins og nýir í höndum hans. Magnús
stundaði íþróttir af kappi á yngri ár-
um og spilaði handbolta með meist-
araflokki KR en það tímabil þekki
ég ekki vel. Magnús skemmdi á sér
bakið í íþróttum og það háði honum
alltaf og var hann oft mjög kvalinn
þótt hann bæri sig alltaf vel. Hann
var oft skorinn upp við brjósklosi en
losnaði aldrei við verkina í bakinu.
Magnús endurlifði handboltaárin
gegnum dótturson sinn og nafna,
sem á síðasta ári byrjaði að leika
með landsliðinu, afa sínum til mikill-
ar ánægju. Fyrir nokkrum árum fór
hann að finna fyrir hjartaverk sem
endaði á hjartaskurðum sem hann
náði sér allvel af. Skyndilega fyrir
um ári fannst síðan krabbi í maga
Magnúsar og var allur maginn tek-
inn og virtist hann á batavegi eftir
það en krabbinn er erfiður og tók
sig upp á ný og nú er Magnús vinur
okkar allur. Það er alltaf erfitt að
kveðja vin og vinnufélaga eftir rúm-
lega 30 ára samstarf og Magnúsar
verður sárt saknað af okkur hér á
bæjarskrifstofunum, en flesta
morgna kom Magnús til okkar í
morgunkaffi og til að spjalla og þá
oftar en ekki um málefni tengd
íþróttamiðstöðinni. Sveinbjörgu
konu Magnúsar, börnum og bama-
börnum sendum við samstarfsfólk
hans hjá Seltjarnarnesbæ okkar
innilegustu samúðarkveðjur og frá
okkur hjónunum fylgja kveðjur og
þakkir fyrir að hafa þekkt Magnús
og fjölskyldu hans þessa liðlega þrjá
áratugi.
Sigurgeir Sigurðsson.
Kær vinur og frændi, Magnús
Georgsson, framkvæmdastjóri, er
nú kvaddur hinstu kveðju. Við
Magnús vorum fjórmenningar, þar
sem móðurömmur foreldra okkar,
móður hans og föður míns, voru
systur. Slíkt telst varla mikill skyld-
leiki nú til dags og samgangur á
milli fjölskyldna okkar á æskuárun-
um var lítill, þar sem Magnús átti
heima í Reykjavík en mín fjölskylda
bjó í Keflavík. Við vissum þó hvor af
öðrum á þeim tíma, en lítið fram yfir
það.
Náinn kunningsskapur okkar
hófst um það leyti sem ég og fjöl-
skylda mín snerum aftur til Islands
árið 1969, eftir nokkurra ára dvöl
við störf vestan hafs. Við vorum þá
nálægt fertugu og Magnús orðinn
rótgróinn Seltirningur og tekinn við
framkvæmdastjórastarfi við
Iþróttahús Seltjarnarness, sem
hann gegndi til dauðadags. Ég var á
þeim tíma önnum kafinn við að
koma upp húsnæði yfir fjölskylduna
og þurfti á að halda ráðleggingum
og aðstoð við frágar.g hitunarkerfis
húsnæðisins. Lá þá beint við að leita
til Magnúsar, sem í fyrra starfi sínu
hjá Vélsmiðjunni Héðni og Danfoss-
umboðinu hafði aflað sér mikillar
reynslu á því sviði. Þar var ekki
komið að tómum kofunum hjá
Magnúsi, sem ekki lá á liði sínu að
veita aðstoð, enda var hjálpsemi
hans við brugðið.
Eftir þetta dafnaði vinátta okkar
og kunningsskapur, ekki síst eftir
að við tókum báðir þátt í stofnun
Kiwanisklúbbsins Ness árið 1971,
þar sem við vorum félagar allt til
þessa dags. Upp í hugann koma
góðar og skemmtilegar minningar
okkar Svölu um ferðalög með
Magnúsi og Bíu innan lands og utan,
oft, en þó ekki alltaf, í sambandi við
Kiwanisstarfið. Lá leiðin víðs vegar
um Evrópu og Bandaríkin, að