Morgunblaðið - 25.01.2000, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐ JUDAGUR 25. JANÚAR 2000 65
FOLKI FRETTUM
ERLENDAR
Þráinn Ámi Baldvinsson
tónlistarmaður skrifar
um nýjustu plötu
Metallica, „S & M“.
Á tónleikum
með Metallica
ÁRIÐ 1996 gáfu fjórir finnskir sel-
lóspilarar út plötu sem bar nafnið
„Apoealyptica Plays Metallica by
Four Sellos“. Plata fjórmenning-
anna í Apocalyptica vakti mikla at-
hygli hjá aðdáendum Metallica og
veltu menn því fyrir sér hvemig
tónlist Metallica myndi hljóma í
flutningi heillar sinfóníuhljómsveitar
en engum datt í hug að þremur árum
seinna kæmi út tónleikaplata með
Metallica og Fílharmóníusveitinni í
San Francisco undir stjórn Michael
Kamen.
Michael Kamen stjómar hér San
Francisco fílharmóníunni en hann
hefur áður starfað með Metallica.
Árið 1991 útsetti hann „Nothing El-
se Matters" fyrir heila sinfón-
íuhljómsveit og var lagið gefið út
undir nafninu „Nothing Else Matt-
ers, the Elevator Version", á smá-
skífunni „Sad But True“ (metcd 11 /
864943-2 ). Útsetningin hér er ná-
kvæmlega sú sama. Einnig sá herra
Kamen um allar strengjalínur sem
fyrir komu á „Svörtu plötunni" (91).
Tónleikarnir byrja á þekktum lag-
bút Ennio Morricone úr myndinni
„The Good, the Bad & the Ugly“, al-
geng byrjun hjá Metallica en hljóm-
ar óneitanlega talsvert betur í lifandi
flutningi hér en af bandi eins og þeir
hafa áður þurft að styðjast við. Eftir
þetta „intro“ byrja rokkaramir á
„The Call of Ktulu“ af „Ride the
Lightning" plötunni (84) og er stór-
kostlegt að heyra lagið loksins í tón-
leikaútgáfu, mikill kraftur og lofar
góðu í upphafi.
Annað lag er titillag plötunnar
„Master of Puppets" (86) sem marg-
ir telja besta verk Metallica til þessa.
Lagið byrjar geysivel, M. Kamen
fær sinfóníuhljómsveitina til að
hljóma virkilega vel með rokkuran-
um fjóram allt fram að hraða kaflan-
um eftir einleik Kirk Hammett, þá
kemur í fyrsta sinn fyrir á plötunni
það sem pirrar mig hvað mest við
þessa tilraun Metallica til að spila
með sinfóníuhljómsveit en það eru
raddanir og melódíur sem era ger-
samlega út úr kú og falla engan veg-
inn inn í annars ágætlega útsettar
mottur.
„Of Wolf and Man“ er eitt þyngsta
lag „svörtu plötunnar“ (91). Hér fell-
ur sinfóníuhljómsveitin ágætlega inn
í lagið og nær að mynda spennu og
dranga, mun betra í þessum búningi
heldur en venjulega á tónleikum hjá
Metallica. „The Thing that Should
not Be“ hefur alltaf verið kraftmikið
og hér er hvergi slegið af, selló gefa
laginu ógnarkraft og maður verður
hálfhræddur!
„Fuel“ af plötunni „Load“ (96) er
kraftmikið og styðst Kamen ein-
göngu við línur úr laginu, engar sér-
samdar línur hér eins og í svo mörg-
um lögum á þessum diski.
„The Memory Remains" tekst
gríðarvel, áheyrendur syngja hátt og
taka mikinn þátt í laginu. Stemmn-
ingin verður greinilega betri og betri
með hveiju laginu sem líður.
„No Leaf Clover“ er nýtt lag, gríð-
arfalleg melódía í þéttum rokkbún-
ingi. Gott lag.
„Hero of the Daý‘ sýnir hversu
góður söngvari herra Hetfield er
orðinn og spilamennska allra á svið-
inu er frábær, engar út-úr-kú línur
hér, bara frábært.
„Devil Dance“ kemur ágætlega út
með skerandi „djöfladanslínur" frá
sinfóníuhlj ómsveitinni, skemmtileg
viðbót við annars gott lag en samt fer
maður að spá í, hvað á maður að
hlusta á? Metallica, sinfóníuna eða
lagið? Þetta er bara of mikið, hvergi
hægt að anda fyrir útpældum línum!
Þetta fer að nálgast „yfirspilun"!
„Bleeding Me“ er næstbesta lag
Metallica og hér heyrist hversu vel
sinfónían getur passað íyrir AFTAN
Metallica! Strákarnir gefa allt í lagið
og sinfóníuhljómsveitin virðist frek-
ar hjálpa laginu heldur en hitt, sem
er gott.
„Nothing Else Matters" er eina
smáskífan af plötunni enn sem komið
er og er þetta falleg útgáfa af fallegu
lagi, eins og áður hefur komið fram
er hér stuðst við áður útgefna út-
setningu og er það vel. Fyrsta smá-
skífan af plötunni „Load“ var „Until
It Sleeps" og hér fær lagið yfir sig
netta strengjamottu og tekst prýði-
lega að skreyta lagið á þennan hátt.
Þá er komið að lagi sem að mínu
mati er besta lag Metallica, „For
Whom the Bell Tolls“. Upprunalega
útgáfan er einföld og því auðvelt að
útsetja lagið fyrir strengjasveit,
þarna hefur M. Kamen tekist best
upp á plötunni, allt smellur saman og
stemmningin því góð til að kynna
annað nýtt lag til sögunnar, „Hum-
an“, þetta verður varla þyngra og
lofar góðu um næstu plötu Metallica,
sem verður líklegast nær hljómi og
uppbyggingu „Master of Puppets"
heldur en margan gnmar.
Stór og feitur rokkari er næstur,
„Wherever I May Roam“ er laus við
allar beljulínur og meiri áhersla er
lögð á dimmari hljóðfæri sem gefa
laginu einmitt þennan stóra og mikla
hljóm sem þarf til að lagið virki.
Stemmningin sem „The Outlaw
Torn“ skapar fær hái-in til að rísa og
er án efa eitt af topplögum plötunn-
ar. Grimmar en grípandi melódíur
sem að mestu era fengnar úr laginu
(ekki samdar með Walt Disney
mynd í huga!) gefa því mikla dýpt
sem hefur mikil áhrif á uppbyggingu
lagsins, hér tekst vel til við að mynda
hina mjög svo einkennandi og einu
sönnu Metalliea-stemmningu.
í „Sad but Trae“ pirra mig mest
þessar spennumynda-mottur sem
Michael Kamen klínir í allt of mörg
lög á plötunni, þetta lag virkar ekki
með sinfóníuhljómsveit - því miður.
„One“ er lag sem ætti að virka
hvað best allra Metallica-laga með
stórri sinfóníuhljómsveit og gengur
allt vel og smurt fyrir sig þangað til
heimatilbúnu fjósah'nurnar hans M.
Kamen skera í sundur lagið með til-
raunakenndum „Mission Imposs-
ible“ stefum. Hví að sjóða saman öm-
urleg stef þegar lagið í sinni
uppranalegu mynd er svo ríkt af
stórgóðum melódíum sem einmitt
myndu virka svo vel með heilli sin-
fóníuhljómsveit?! Útkoman hér er
miður góð.
Mér til mikillar undrunar virðist
sinfóníuhljómsveitin drífa „Enter
Sandman“ áfram og lagið nýtur sín
vel í þessari útgáfu.
„Batterý* er svo lokalag disksins
og er gaman að heyra byrjunarstefið
í höndum sinfóníunnar. Hvergi er
slegið af þegar lagið er keyrt á mikl-
um hraða og af miklu öryggi allt
fram á síðustu nótu.
Allsérstökum tónleikum er lokið
en ég verð því miður að segja að
þrátt fyrir góða punkta á plötunni er
þetta langt því frá að vera ásættan-
legt. Sinfónían drekkir góðum lögum
með leiðinlegum beljulínum og til-
gangslausum spennumyndastefum.
Meðlimir
Metallica
geta brosað
og svitnað
rólegir á
næstunni.
Miele er
Benzinn í þvottahúsínu

Þvottavél
- handþvottakerfi fyrir ull og silki
- viktar þvottinn og reiknar út sápunotkun
- íslenskt stjórnborð á vélinni
- lífstiðarábyrgð á uppfærslu þvottakerfa
10

afmæLi
í tilefni af 100 ára
afmæli MieLe hafa Eirvik
og Miele ákveðið að efna til
happadrættis. í verðlaun er
hinn glæsilegi Mercedes-
Benz A-lína frá Ræsi.
EIRVÍK,
HHMUKnm
Suðurlandsbraut 20 - 108 Revkiavík - Simi 588 0200 - www.eirvik.is
| Htntda-Bvu A-lína fa bl heppins kmiponda MkU hvmibstxbi.
Iopo
Miele
Lagavalið er síðan annað mál.
Hvar era ,Azid Justice for All“,
„Welcome Home (Sanitarium)" eða
„Fade to Black“? „Until It Sleeps"
er lag sem hæglega hefði verið hægt
að sleppa sem og „Sad but True“ en
svona er þetta og þessu verður ekki
breytt. Diskurinn fer aftur upp í hillu
hjá mér og verður þar þangað til mig
Reuters
langar að hlusta aftur á„The Outlaw
Torn“ eða „For Whom the Bell
Tolls“, en ef vahð stendur á milli „S
& M“ eða „Live Shit, Binge & Pur-
ge“ þá er valið einfalt, James, Lars,
Kirk og Jason era bestir einir og sér-
staklega án Michaels Kamen.
...Og réttlæti fyrir alla!!
Þráinn Árni Baldvinsson
Hraðlestrarnámskeið/
Á árinu 1999 jókst lestrarhraði nemenda Hraðlestrarskólans
að jafnaði úr 160 orðum á mínútu í 680 orð á mínútu í
fremur erfiðu lesefni. Eftirtekt batnaði um 18%. Afköst í
námi og starfi uxu mikið samfara þessum mikla árangri.
Er ekki komin tími til að þú takir á þínum málum?
Upplýsingar og skráning er í síma 565 9500
HRAÐLESTRARSKÓLINN
http://www.ismennt.is/vefir/hradlestrarskolinn
v
OpiðTdag hl.lO-18 laugardag hl.10-14