Morgunblaðið - 16.06.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 16. JÚNÍ 2000 43'
hann unni mest. Matti var sáttur við
lífíð og tilveruna, en þegar hann
vann í garðinum sínum var hann í
essinu sínu, sæll og glaður. Eg
minnist þess að fyrir skömmu þurfti
ég að hitta hann að kvöldlagi heima
hjá honum í Beykilundi 13. Ekki
knúði ég dyra heldur gekk beint út í
garðinn hans, því að ég vissi mæta
vel að þar var hann kóngur í sínu
ríki.
Matti var ketil- og plötusmiður að
mennt og hagur vel í öllum sínum
störfum. Hann var rólegur og íhug-
ull og hafði ávallt nægan tíma fyrir
þá sem leituðu til hans. í lífsbók
hans er sá kafli stór sem segir frá
hjálpsemi hans við náunga, vini og
fjölskylduna. Hann var góður mað-
ur í þeirra orða bestu merkingu.
Matti var giftur systur minni,
Ingunni, sem lést fyrir tveimur ár-
um. Sá harmur var honum þungur
Iþó að 1 þögn væri borinn. Það hafa
verið mikil viðbrigði fyrir Matta að
Iverða skyndilega og óvænt einn og
eina foreldri þriggja sona, tengda-
dætra og barnabarna. Hann var
hins vegar vandanum vel vaxinn.
Ófá voru matarboðin sem hann hélt
börnum sínum og var gleðilegt á að
horfa, samheldni feðganna, tengda-
dætra og hve barnabörnin sóttu
mikið til hans og veittu honum
ómælda ánægju.
Margs er að minnast á mörgum
árum í leik, starfi og fjölskylduboð-
Ium þar sem glatt var á hjalla. Þar
mun minningin um góðan dreng lifa.
Eg veit að ég mæli fyrir munn
systkina minna og fjölskyldna þeg-
ar við þökkum Gunnlaugi Matthíasi
fyrir samfylgdina, óskum honum
allrar blessunar og vitum að Ingunn
mun taka vel á móti honum í nýjum
heimkynnum.
Sonunum Jóni Birgi, Baldri, Sæv-
ari, konum þeirra og börnum, svo og
systkinum Matta og fjölskyldum
S þeirra votta ég samúð mína. Megi
góður Guð vera með ykkur og
styrkja.
Björn Baldursson.
Elsku afí Matti, nú ertu farinn frá
okkur og við sem áttum eftir að
bralla svo margt saman. Við bræð-
urnir vorum farnir að hlakka svo til
að eyða sumarfríinu okkar á Akur-
eyri, hjá þér og öðrum ættingjum
okkar. Það var alltaf svo gaman að
heimsækja þig því þú gafst þér tíma
með okkur og við spiluðum alls kyns
spil. Þú varst líka svo duglegur að
elda mat, og grauturinn þinn var
einstakur. Við eigum svo margar
góðar minningar um þig. Ein af
okkar síðustu stundum saman voru
síðastliðnir páskar, þegar þú komst
til okkar í Hveragerði og við bröll-
uðum ýmislegt saman, fórum oft í
sund og lékum okkur. Það var svo
gott að fá þig því mamma mátti
varla vera að því að líta upp úr bók-
unum, enda próf í Háskólanum. Á
páskadag fórum við svo öll saman í
húsdýragarðinn, áttum saman eftir-
minnilega stund, og þú gast frætt
okkur svo mikið um dýrin. I maí sl.
heimsóttum við þig í Beykilundinn
og þú fórst strax með okkur út í
garðinn þinn fallega sem þér var svo
annt um, til að sjá og fylgjast með
blómunum sem voru að vakna eftir
vetrardvalann. Þú kenndir okkur
svo mikið um blómin og hvernig á að
umgangast þau. Þú varst svo dug-
legur að rækta gulrætur, jarðarber,
kartöflur og reyndar allt annað. Það
að hafa fengið að kynnast þér, afi, er
dýrmætt veganesti fyrir okkur í líf-
inu. Við snáðarnir erum kannski of
litlir til að skilja að þér líði jafnvel
betur á himnum en í Beykilundin-
um, en þar er jú fyrir hún amma
okkar, Ingunn. Hún tekur á móti
þér og hugsar um þig og þú um
hana. Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur, elsku afi. Þið
amma fylgist með okkur framvegis,
bara á annan hátt en þið hafið gert
hingað til. Þínir strákar,
Halldór Kristján og
Kristófer Birkir.
Elsku afi okkar, nú ert þú dáinn
frá okkur svo skyndilega og núna
ert þú hjá guði og ömmu Ingunni
sem dó fyrir aðeins 2 árum. Það er
erfitt fyrir okkur litlu afastelpurnar
þínar að skilja hvers vegna þú, afi
okkar, ferð frá okkur sem þótti svo
vænt um þig. Þegar við fluttum
heim til Islands síðasta sumar
bjuggum við í 6 mánuði hjá þér og
var það okkur systrunum mjög dýr-
mætur tími. Þar lærðum við ýmis-
legt af þér sem á eftir að hjálpa okk-
ur í framtíðinni. Eftir að við fluttum
í okkar íbúð hjóluðum við systurnar
oft í heimsókn til þín enda var okkur
alltaf jafn vel tekið af þér. Þú varst
alltaf góður og glaður, elsku afi okk-
ar. Oftar en ekki þegar við komum
til þín varst þú úti í garði enda hafð-
ir þú og amma mikinn áhuga á garð-
rækt og sést það best á garðinum
ykkar í Beykilundi.
Elsku afi, við skulum passa að
vökva og hugsa um gulrætumar og
kartöflurnar sem þú settir niður í
vor. Við eigum dýrmætar minning-
ar um þig elsku afi, sem við geymum
nú í brjósti okkar um allar sund-
ferðirnar, berjamóinn, ferðirnar í
Kjarnaskóg og margt fleira sem þú
gerðir með okkur. Góði guð, viltu
passa elsku afa okkar og hjálpa okk-
ur og styrkja í sorginni.
Þínar afastelpur,
Karen Lind, Hildur
Björk og Ingunn Magnea.
—------------------------------------
saman á ný. Guð geymi þig pabbi
® minn.
Þín dóttir
Sigrún.
Mig langar að þakka þér elsku afi
fyrir allar góðu stundimar okkar.
Hugurinn reikar til bernskuáranna
þegar við bjuggum í Hh'ðunum og
mitt helsta verk var að hafa til mat-
inn fyrir þig þegar þú komst af vakt-
inni. Ég gleymi heldur aldrei sól-
skinsdeginum þegar þú tókst þig til
og greiddir ljósu lokkana mína þvi ég
átti að vera sérlega fín sagðirðu
íbygginn á svip, bauðst mér síðan í
göngutúr og lést innrita mig í sex ára
bekk. Það var líka notalegt hjá okkur
þegar við fórum í Nestin að dytta að
og þrífa. Ferðimar okkar upp í Sel-
mörk þar sem þú varst að h'ta eftir
bústaðnum fyrir Sonju og Axel og
kenndir mér að róa á árabát, eins
þegar við fómm alltaf í réttirnar með
® nesti og þú varst óþreytandi að
hlaupa og hjálpa til við smala-
mennskuna. Það var þitt líf og yndi
að eltast við rolluskjátumar eins og
þú kallaðir þær. Þegar þú lést af
störfum í lögreglunni gastu eytt
meiri tíma í rolluskjátumar og þá
virkilega naustu lífisins. Það sem þú
kenndir mér um lífið og tilvemna
hefur reynst mér vel og ég mun halda
áfram að geyma gullmolana þína í
huga mér og fara eftir þeim þegar við
á. Þetta vom okkar stundir sem hafa
alltaf bundið okkur saman á sérstak-
an hátt og ég mun geyma þær ásamt
öllum hinum í minningunni og segja
mínum börnum og barnabömum frá.
Margseraðminnast,
Margseraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
Margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V.Briem)
Takk fyrir allt elsku afi.
Þín,
Erla og fjölskylda.
Elsku afi.
Mig langar að þakka þér fyrir alla
spilamennskuna í gegnum árin.
Manstu þegar ég hjólaði alltaf til
ykkar ömmu í Fossvoginn og við
styttum okkur stundir á daginn við
spilin og höfðum mikið gaman af því
hvomgur vildi tapa. Bíltúramir aust-
ur í Björk með ykku.r ömmu og Val-
gerði em ógleymanlegar stundir og
eins ferðalögin norður þegar stoppað
var í hvei-ri sjoppu til að prófa Rauða
kross kassana og kaupa happaþrenn-
ur. Ekki má gleyma því hvemig þú
fylgdist með hversu vel gengi að
setja bundið slitlag á þjóðveg eittog
skrifaðir nákvæmlega niður alla kíló-
metra af möl og slitlagi alla leiðina.
Elsku afi hafðu þökk fyrir allt.
Þinn,
Bjöm.
ING UNN SIGRIÐ UR
SIGURJÓNSDÓTTIR
+ Ingunn Sigríður
Sigurjónsdóttir
fæddist að Brunnhól,
Mýrahreppi í Horna-
firði, hinn 5. október
1924. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 9. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Þor-
björg Benediktsdótt-
ir, f. 4. ágúst 1892, d.
27. febrúar 1992 og
Sigurjón Einarsson,
f. 17. október 1895,
d. 28. febrúar 1983.
Systkini Ingunnar
eru Einar, f. 4. ágúst 1920; Bene-
dikt, f. 12. aprfl 1922; Arnór, f.
16. júlí 1926, d. 15. september
1979; Aðalheiður, f. 8. júlí 1928;
Sigurbjörg, f. 18. mars 1938 og
Þórhildur, f. 17. júlí 1944.
Hinn 21. desember 1946 giftist
Ingunn Sigríður Karli Björns-
syni, f. 30. desember 1920, d. 7.
júlí 1991. Börn þeirra eru: 1) Sig-
þór Borgar, f. 9. ágúst 1947.
Hann er kvæntur Guðrúnu Sigur-
jónsdóttur, f. 12. nóvember 1952.
Þeirra sonur er Vignir Örn, f. 14.
desember 1978, unnusta hans er
Guðbjörg Birna
Jónsdóttir, f. 9. maí
1979. 2) Vilberg, f.
13. október 1951.
Hann var kvæntur
Sigríði Olsen, f. 29.
nóvember 1952.
Þeirra börn eru:
Karl Ingi, f. 23.
mars 1973, hann er
kvæntur Önnu Guð-
rúnu Jörgensdóttur,
f. 8. janúar 1974.
Þeirra dóttir er Jú-
lía Blær, f. 2. októ-
ber 1998. Fyrir átti
Anna Guðrún Aldísi
Hlín, f. 25. mars 1993; Stefanía
Margrét, f. 24. september 1981.
Unnusti hennar er Ingvar Árna-
son, f. 15. nóvember 1976.
3) Vigdís, f. 8. maí 1956. Hún
er gift Oddi Guðna Friðrikssyni,
f. 26. júní 1956. Þeirra börn eru:
Ingunn, f. 28. nóvember 1985 og
Guðni Friðrik, f. 4. júlí 1993.
Ingunn Sigríður og Karl
bjuggu allan sinn búskap í Kefla-
vík. Utför Ingunnar Sigríðar fer
fram frá Keflavíkurkirkju í dag
16. júm' og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Elsku Sigga frænka. Nú ert þú
komin yfir móðuna miklu, þangað
sem við öll förum að lokum.
Mig langar í örfáum orðum að
þakka þér fyrir samfylgdina og allt
sem þú hefur gert fyrir mig um
dagana. Ég var unglingur í námi
þegar ég fór fyrst að koma til ykk-
ar Kalla um helgar. Alltaf var mér
tekið opnum örmum og um mig
hugsað af mikilli alúð. Síðar bjó ég
hjá ykkur tvo vetur. Þá var oft
glatt á hjalla. Mikið var spilað,
spjallað og jafnvel ég, unglingur-
inn, hlustaði á óperur með ykkur.
Sigga mín, við þig var alltaf hægt
að spjalla um alla hluti. Þú varst
svo skilningsrík og víðsýn í hugsun.
Ég hefði ekki getað hugsað mér
betra heimili til að dvelja á. Þið
Kalli voruð svo full af hjartahlýju
og mannkærleik.
Síðar er ég átti leið um Keflavík
gisti ég oft hjá ykkur á Faxabraut-
inni og seinna þér á Suðurgötunni
og fannst mér ég þá alltaf vera
komin heim. Nú síðustu tvö árin,
síðan ég flutti til Reykjavíkur, urðu
samskipti okkar meiri þar sem
styttra var á milli okkar. Fyrir þær
samverustundir er ég afar þakklát.
Fyrir um áratug misstir þú Kalla
og ég veit að það var þér þung
raun, því þið voruð svo samrýmd
og samhent. Núna ertu komin til
hans og ég veit að þið eruð ánægð
saman á ný.
Það er mikils virði á lífsleiðinni
að hafa kynnst eins góðri mann-
eskju og þú varst Sigga mín. Af þér
lærði ég margt. Eftir situr söknuð-
ur en minningarnar um góðu
stundirnar okkar saman ylja mér
áfram um hjartarætur.
Elsku Vigdís, Vilberg, Sigþór og
fjölskyldur. Guð styrki ykkur í
sorg ykkar.
þín frænka,
Svava Arnórsdóttir.
heimili sitt og barna sinna fyrir
þessari unglingsstelpu sem var að
leggja af stað út í lífið. Næstu fimm
árin var heimili þeirra mitt annað
heimili. I öllum fríum frá skólanum
var ferðinni heitið til Keflavíkur, að
Faxabraut 69. Þar mætti mér alltaf
einstök alúð og hlýja. Kalli átti
gjarnan ferð í bæinn þegar fríin
nálguðust og náði í stelpuna, Sigga
tók á móti mér í þvottahúsdyrun-
um, og sú tilfinning að koma' til
þeirra veitti ungri stelpu sem
dvaldi langt frá foreldrum sínum
öryggiskennd og ánægju. Sigga
frænka var yfirveguð kona. Yfir
henni hvíldi glæsileiki og ró, samt
var hún svo kát og hló gjarnan svo
tárin runnu niður kinnarnar þegar
við gerðum að gamni okkar. Mér
varð fljótt ljóst, að þó hún tæki allt-
af á móti mér með opna arma og
hlaðið borð af veitingum, þá viður-
kenndi hún ekki að hún sem kona
væri í neinu þjónustuhlutverki á
heimilinu. Jafnrétti var henni mjög
í blóð borið og það var lærdómsríkt
fyrir unga stúlku að sjá hversu þau
hjónin deildu með sér ákvörðunum
og inniverkum á jafnræðisgrund-
velli. Það var sérstakt fyrir fólk af
þeirra kynslóð. Sú sýn og jafnrétt-
isumræðan hennar Siggu hefur
fylgt mér allt mitt líf, hún þoldi alls
ekki misrétti af neinu tagi og á sinn
yfirvegaða hátt tók hún alltaf
málstað þeirra er minna máttu sín.
Sigga var mikill lista- og bók-
menntaunnandi. Af hennar vörum
heyrði ég fyrst nefndar skáldkon-
urnar Svövu Jakobsdóttur og Ja-
kobínu Sigurðardóttur og hún rétti
mér bækur þeirra til lestrar. Ég
minnist þeirra hjóna sitjandi inni í
stofu að hlusta á upplestur úr ís-
landsklukkunni eða sígilda tónlist.
Þau voru sjálfum sér næg um af-
þreyingu og lífsfyllingu. Alvarleg
veikindi sem Sigga hafði orðið fyrir
þegar börnin voru lítil hafði greini-
lega sett mark sitt á hana og hún *
gekk aldrei alveg heil til skógar.
Einmitt þess vegna held ég að hún
hafi nýtt tímann til að stefna að
frekari innri þroska og lífsfyllingu
inni á sínu eigin heimili með fjöl-
skyldu og vinum.
Þær eru ógleymanlegar sam-
verustundirnar með Siggu og
Kalla. Þau ræddu við unglings-
stelpuna um alla heima og geima á
jafnræðisgrundvelli, þau fóru ótal
ökuferðir um Reykjanesið og
fræddu um umhverfí og mannlíf,
þau leiðbeindu á framandi slóðum
höfuðborgarinnar eftir að nám
hófst í Kennaraskóla Islands og
þau hvöttu áfram til mennta,
ástundunar og reglusemi á sinn já-
kvæða og hæverska hátt. Lífsýn
þeirra og hjartagæska hafa fylgt
mér æ síðan. Samverustundum
mínum með þeim Siggu og Kalla
fækkaði eftir að námi lauk og ég
fór að búa á heimaslóð. Þau komu
þó oftar í heimsókn til mín en ég til
þeirra. En þráðurinn slitnaði aldrei
þó stundum liðu nokkur ár á milli
þess sem við hittumst. Þau opnuðu
heimili sitt fyrir yngri systrum
mínum þegar þær fóru til náms,
þau studdu foreldra mína í erfiðum
veikindum föður míns og þannig
spannst samskiptaþráðurinn áfram
á milli þessarra tveggja fjöl-
skyldna, treystur af hjartahlýju og
hjálpsemi þeirra hjóna. Og þegar
við hittumst var það alltaf eðlilegt
framhald af fyrstu kynnum og
gleðin og góðvildin réðu ríkjum.
Það var þung raun fyrir Siggu
frænku þegar Kalli lést eftir stutt
veikindi. En fjölskyldan var sam-
hent og Sigga fékk mikinn stuðn-
ing frá börnum sínum og fjölskyld-
um þeirra. Hún flutti af
Faxabrautinni í nýja íbúð, þangað
kom ég aldrei, en hitti hana nokkru
sinnum heima hjá Vigdísi dóttur
hennar. Ég á því bara æskuminni-
nguna um fallega heimilið hennar
og hans Kalla á Faxabraut, sú
minning mun fylgja mér ævina á
enda. Síðustu árin hitti ég Siggu
frænku nokkrum sinnum, og þá
gjarnan innan um skvaldur ferða-
manna á vinnustað mínum við Jök-
ulsárlón. Mér fannst hún ekkert
eldast, það var alltaf sama glettnis-
blikið í augunum og stutt í gaman-
yrði og hlátur. Síðastliðið sumar
komu þau systkinin, Benedikt og
Sigga frænka, í heimsókn á æsku-
stöðvarnar og fengu sér kaffibolla
hjá mér á meðan áætlunarrútan
stoppaði. Ekki hvarflaði það að
mér þá að ekki yrðu aftur endur-
fundir innan tíðar. Lífsþráðurinn
er spunnin hverjum og einum. Það
er sárt að sakna, en gott að hugsa
til þess að nú eru þau saman að
nýju Sigga og hann Kalli í Kefla-
vík. Stundirnar í lífinu renna brott
sem dropar í straumanið, eftir lifa
minningarnar sem perlur er merla
í dýrmætum sjóði hugans og auðga
andann. Elsku Vigdís, Vilberg, Sig-
þór og fjölskyldur. Hugurinn hefur
oft leitað til ykkar á þessu ári.
Megi góður Guð styrkja ykkur i
sorg ykkar og minningarnar færa
ykkur styrk til að takast á við
söknuð og trega.
Þorbjörg Arnórsdóttir.
Ingunn Sigríður Sigurjónsdóttir
föðursystir mín er látin. Mig setti
hljóða er fregnin barst þó innst
inni hafi ég vitað að hverju stefndi.
Lífsþráðurinn er spunninn hverj-
um og einum, lífið er undur tilver-
unnar, en stundum verður dauðinn
að lokum sú líkn er linar þraut.
Eftir stöndum við mannfólkið með
óráðna lífsgátuna og engin svör við
tilgangi lífs og dauða. Aðeins sorg-
in fær sitt rúm innra með okkur,
minningarnar streyma fram og við
vitum að það sem einu sinni var
kemur aldrei aftur. Ég kynntist
Siggu frænku fyrst þegar ég var
fjórtán ára gömul og fór í fyrsta
skipti langa leið að heiman til
náms. Þá tóku þau Sigga og Kalli,
maðurinn hennar, á móti mér á
flugvellinum í Reykjavík og opnuðu
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Utfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri, [
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is rfí