Morgunblaðið - 11.11.2000, Qupperneq 50

MORGUNBLAÐIÐ
»50 LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAF J. EYLAND,
Munkaþverárstræti 16,
Akureyri,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 8. r
Erna María Eyland, Tómas Ingi Þorgrímsson,
Jóhann Gísli Eyiand, Valrós Tryggvadóttir,
Kristín Rósa Jóhannsdóttir.
Við þökkum af alhug öllum þeim, er auðsýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐBJARGAR S. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Sólbakka,
Bíldudal.
Sérstakar þakkir viljum við færa læknum og
starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Patreksfjarðar fyrir góða umönnun.
Einnig þökkum við kvenfélaginu Framsókn, Bíldudal, fyrir hlýju og
virðingu í hennar garð.
Erla Sigurmundsdóttir, Guðmundur Einarsson,
Steinunn Sigurmundsdóttir,
Sigríður Þ. Sigurmundsdóttir,
Bjarni Sigurmundsson,
Þuríður Sigurmundsdóttir, Ástvaldur H. Jónsson,
Jórunn Sigurmundsdóttir, Kristberg Finnbogason,
Freyja Sigurmundsdóttir, Karl Þór Þórisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
FINNS FINNSSONAR
kennara frá ísafirði,
Árskógum 8,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítala, Hringbraut, starfsfóiks líknar-
deildar Landspítala, Landakoti, Heimahlynningar Krabbameinsfélagsins
og starfsfólks hjúkrunarheimilisins Eirar.
María Gunnarsdóttir,
Auðunn Finnsson, Rita Evensen,
Finnur Magni Finnsson, Ingibjörg Baldursdóttir,
Viðar Finnsson, Katrín Þorkelsdóttir,
Valdís Finnsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Alúðarþakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÓLAFAR SIGVALDADÓTTUR
frá Borgarnesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á Hrafn-
istu í Hafnarfirði fyrir góða umönnun.
Guðbjörg Aradóttir, Sigurður Eyjólfsson,
Sigvaldi Arason, Halldís Gunnarsdóttir,
Guðmundur Arason, Lilja Ólafsdóttir,
Unnsteinn Arason,
Hólmsteinn Arason,
Ómar Arason, Anna Kristófersdóttir,
Jón Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
^ uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfílegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfílega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takm-
arkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírn-
« amöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ODDNÝ EDDA
SIG URJÓNSDÓTTIR
+ Oddný Edda Sig-
urjónsdóttir
fæddist í Snæ-
hvammi í Breiðdal
28. maí 1939. Hún
lést á líknardeild
Landspítala sunnu-
daginn 5. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
urjón Jónsson, bóndi
í Snæhvammi, f. 29.1
1896, d. 10.11 1981,
og Oddný Elín Vig-
fúsdóttir, f. 9.1.
1899, d. 29. 1 1971.
Systkini hennar
voru: Þórður Sigfús, bóndi í
Snæhvammi, f. 20.12 1927, d.
13.11 1986; Jón Snær, fv. sjómað-
ur Reykjavík, f. 23.3 1929; Sigur-
björg Áslaug, húsfreyja, Stöðvar-
fírði, f. 23.8 1930; Solveig
Guðlaug, húsfreyja, Stöðvarfirði,
f. 2.9 1932.
Edda giftist 11.1
1959 Baldri Pálssyni
frá Gilsárstekk í
Breiðdal og bjuggu
þau sér heimili að
Laufási á Breiðdals-
vík. Börn þeirra eru:
Elín Inga, f. 2.3.
1962, sambýlismað-
ur Gunnar Valdi-
marsson, dóttir
þeirra er María
Björg; Hlíf Brynja, f.
25.10 1967, sambýl-
ismaður Eiríkur
Már Hansson, börn
þeirra Karitas Björt Oskarsdóttir
og Marteinn Eiríksson; Aðal-
björg, f. 25.3 1971; Páll, f. 19.5
1974.
Útför Oddnýjar Eddu fer fram
frá Eydalakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Hún mamma talaði alltaf með hlýju
um uppvaxtarár sín í Snæhvammi.
Hún var náttúrabam, fannst gott að
vera úti, ganga í fjöranni, hlusta á
lækinn og vera hjá fjöllunum. Hún
bar virðingu fyrir náttúranni og vildi
leggja sitt að mörkum til að viðhalda
henni hreinni. Mömmu þótti mjög
vænt um sveitina sína og hún tók það
næi-ri sér þegar fólk fór að flytja burt
og trúði því að þessir flutningar
myndu fara að snúast við.
Árið 1987-88 fékk mamma brjósta-
krabbamein og fór í meðferð og að-
gerð í sambandi við það. Þegar hún
var farin að jafna sig aftur þá fór hún
að bera út póstinn heima á Breiðdals-
vík. Henni fannst gott að ganga með
póstinn, þá fengi hún reglulega hreyf-
ingu og útivera á hverjum degi.
Mamma var mannvinur, henni
leiddist frekja og yfirgangur, hún
sagði að ábyggilega liði slíku fólki
ekki vel. Eg man eftir atviki þai' sem
ég var reið út í einhvern og var að tala
um það við eldhúsborðið heima og
þegar mamma var búin að hlusta á
mig svolitla stund þá leit hún á mig og
sagði: „Hefur þú prófað að biðja fyrir
honum?“
Mamma hafði gaman af tónlist og
Ijóðum og ég á margar minningar þar
sem við systumar og mamma voram
að syngja heima í Laufási. Mamma
var búin að vera mörg ár í kórnum
heima, hún hafði unun af kórstarfinu,
fannst gaman að vera með fólkinu,
læra ný lög og syngja önnur sem
henni þótti vænt um.
Ljóð áttu sérstakan sess í huga
hennar, það lágu alltaf ljóðabækur á
náttborðinu hennar sem hún gluggaði
í þó oft væri mikið að gera. Þegai’ ég
var barn og unglingur þá las mamma
oft Ijóð fyrir mig og stundum nennti
ég varla að hlusta. En eftir að ég varð
fullorðin og er að fietta ljóðabókum
þá leita ég eftir ljóðunum sem
mamma las og finnst þau fallegust og
hafa mest að segja.
Þegar ég sit hér og hugsa um
mömmu og hvernig hún var, þá er
fyrsta tilfinningin sem kemur hversu
góð hún var, einhvernvegin óendan-
lega góð. Ég hugsa um það þegar við
Karitas komum tvær heim í Laufás
þegar hún var nýfædd, hversu vel
mamma tók á móti okkur. Með allri
sinni hlýju bauð hún okkur heim. Hún
ætlaði aldrei að ala Karitas upp fyrir
mig en hún skyldi hjálpa mér eins
mikið og hún gæti og hún vissi hvar
línan þarna á milli var. Karitas mín
átti góða daga í Laufási, þar var hún
elskuð á rólegan hátt alla daga. Ég
held að það sé mikilvægasta fólkið
sem elskar mann alltaf, hvernig svo
sem dagarnir era, og þannig var
mamma. Þegar ég sagði Karitas í vor
að amma hennar væri með krabba-
mein þá sagði hún; Af hverju amma,
hún er alltaf svo góð?
í dag er ég döpur af því að mig
langaði til að hafa hana lengur hjá
okkur, döpur af því að égvissi að hana
langaði til að vera hraust og heilbrigð
hjá okkur lengur. En ég er þakklát
fyrir hvað ég átti góða manneskju
fyrir mömmu, sem kenndi mér svo
margt sem skiptir mestu máli. Ég
ætla að gera eins og hún hefði gert og
kenndi mér, það að biðja guð um að
hjálpa mér að sætta mig við orðinn
hlut.
Ég veit að hún er komin á góðan
stað, ég sé hana fyrir mér sitja í
björtu herbergi, það heyrast falleg
lög og hún er að vefa fallega sumar-
mynd.
Brynja Baldursdóttir.
Ég man eftir því þegar amma fór
með mig út í Snæhvammsfjörar og
við löbbuðum saman í fjöranni og
tíndum skeljar og steina. Hún sagði
mér að passa mig á sandbleytunni.
Hún sagði mér sögu frá því þegar hún
var lítil af hesti sem festist í sand-
bleytunni.
Ég man eftir þegar ég bakaði
kleinur með henni ogvið buðum upp á
heitar kleinur og mjólk.
Ég man eftir myndunum sem við
teiknuðum saman við eldhúsborðið.
Elsku amma, takk fyrir góðu
stundirnar.
Láttu nú ljósið þitt
logaviðrúmiðmitt.
Hafðuþai'sessogsæti,
signaðiJesúsmæti.
(Höf. ók)
Karitas Björt Óskarsdóttir.
Hvert örstutt spor var auðnu spor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(Halldór Laxness.)
Það vora margar stundirnar sem
ég tafði sem barn hjá Eddu í Laufási.
Þar var alltaf pláss fyrir okkur krakk-
ana, utan- sem innanhúss. Þó slettist
upp á vinskapinn í herberginu við
leik, þá trítluðu vonsviknir fram til
Eddu, fengu heimabakað og mjólk
með hughreystandi umræðum. Eftir
svoleiðis hressingu gat maður tekist á
við allar heimsins ráðgátur og var
sáttur í kaupbæti. Þessar minningai-
koma upp í hugann í sorginni, allar
stundh’nar sem þessi hægláta, fágaða
en jafnframt glaðlega kona gaf af sér
til allra bamanna og ég get ekki ann-
að en þakkað Guði fyrir að hafa fengið
að njóta. Edda var alveg einstaklega
lagin við böm og umgekkst þau á
sama kurteisa háttinn og hún um-
gekkst fullorðna. Ég fann aldrei
breytingu á þótt árin liðu.
Édda vai- einstakur náttúraunn-
andi og umgekkst náttúrana á sama
hátt og menn og dýr, með virðingu.
Þegar Breiðdalurinn skartaði sínu
fegursta, ljómaði Edda enda vildi hún
hvergi annars staðar vera en í fallegu
sveitinni sinni. Edda vai' tráuð kona,
hún starfaði alla tíð mikið við
kirkjuna og var ég svo heppin að
starfa með henni í kirkjukórnum og
Samkór Suðurfjarða. Eddu var
hópstarf í blóð borið og blómstraði í
kórstarfinu, mikill söng- og tónlistar-
unnandi enda mikið sungið og spilað í
Laufási. Alveg var það hrein unun á
að líta hvað Eddu fannst gaman þeg-
ar Baldur spilaði á harmonikkuna.
„Eigi leyna augu er ann kona manni.“
Svo sannarlega leyndi það sér ekki
hversu kært var á milli þeirra hjóna,
miklir vinir og samstiga við lífsins
þraut.
Ég votta Baldri mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur og bið algóðan Guð að
hugga hann og styrkja.
Elsku amma mín, Elín, Bi"ynja,
Alla, Palli, Gunnar, Eiríkur og barna-
börn, sorgin er mikil og mikils að
sakna. Stórt er skarðið svo fá era orð-
in.
Guð blessi ykkur öll.
Hrefna Magnúsdóttir.
Kærleikurinn
einnerfærumað
sameina lifendur, og
með krafti sínum
fullkomnaog
fullnægja þöifum
þeiira, sameina þá
íinnstuoghelgustu
innum þeiiTa.
(Pierre TeOhard De Chardin.)
Kærleikur, það dettur mér helst í
hug þegar ég hugsa um Eddu í Lauf-
ási. Alltaf var nóg af kærleik og þolin-
mæði í kringum hana.
Hugurinn leitar aftur til bai’n-
æskunnar og það var ekki sjaldan
sem ailur barnaskarinn var inni í
Laufási eða í garðinum þar. Það var
alltaf pláss hjá Eddu þó Laufás væri
ekki stórt hús. Ég man aldrei eftir því
að Edda hafi skammað okkur krakk-
ana þótt við væram með læti inni.
Stundum kom hún þó og sussaði á
okkm- og það var helst þegar Baldur
var að leggja sig eftir langar ferðir til
Reykjavfloir á vöraflutningabílnum.
Édda og Baldui’ vora einstaklega
samrýnd hjón og miklir vinir. Ég man
ekki eftir öðra en þau hafi alltaf talað
hvort til annai’s með mikilli einlægni
og virðingu. Edda var sannur Breið-
dælingur og aldrei datt henni í hug að
fara úr Breiðdal þótt illa gengi í at-
vinnumálum í þorpinu og flestir
hennai’ ættingjar væra farnir.
Það verður tómlegt að koma við í
Laufási núna og fá ekki kaffið og kök-
urnar hennar Eddu.
Elsku Baldur frændi minn, ég veit
að það verður þú sem missir mest,
þinn besta vin og lífsföranaut.
Amma, Baldm’, Elín, Gunnar og
María, Biynja, Eiríkur og böm, Alla
og Palli.
Megi algóður guð vera með ykkur í
þessari miklu sorg.
Hlíf Magnúsdóttir
og fjölskylda.
Breiðdalurinn bjartur, fagur,
blessuðsólátindaskín.
Nú er vorsins dýrðardagur,
dásamlegustfjallasýn.
Ljóðið hennar Ingu minnar frá
Kleif í Breiðdal, sem hún orti um
Breiðdalinn okkar, kom í huga mér,
þegar ég hugsaði um þig, Edda mín,
áður en ég hringdi á Líkn og mér bár-
ust þau tíðindi að þú hefðir látist
tveimum mínútum áður en ég
hringdi, sunnudaginn 5. nóvember sl.
Ég kynntist þér fyrst aðeins sex-
tán ára, þá varst þú hjá bróður þínum
og mágkonu, Jóni og Hlíf. Þá varst þú
búin að eignast Elínu dóttur þína sem
var á spítala. Þú varst að bíða eftir að
hún dafnaði og yrði nógu stór til að þú
gætir farið með hana heim í Breiðdal.
Hún fæddist fyrir tímann. Ég vissi
það ekki þá að þú yrðir svilkona mín.
Við ólum börnin okkar upp hlið við
hlið og komum þeim til manns. Alltaf
voru börnin mín velkomin í Laufás,
húsið þitt og Baldurs. Síðast þegai’ ég
sá þig inni á Líkn fór ég með ljóðið
hennai’ Ingu fyrii- þig, þá sagðir þú
með þinni veiku rödd, og brostir til
mín: „Það var sól þegar ég fæddist."
Þú elskaðir Breiðdalinn og fjöllin
og allt sem lifði, blómin og fjalldi’ap-
ann, menn og dýr. Ég minnti þig á
þegar við voram að hugsa um börnin
á leikskólanum á Breiðdalsvík. Þá
sagðir þú: „Það voru góðir dagar,
Gerða mín.“ Já, það var sól þegar þú
fæddist, Edda mín, það var alltaf maí-
sól kringum þig. Það veit Guð, sem
stýrir öllu, og ljósið hans mun lýsa
þér. Og mér meðan ég lifi.
Elsku Baldur og fjölskylda, ég
votta ykkur innilega samúð mína.
Megi almáttugur Guð styrkja ykkur
öll og blessa í sorg ykkar. Minningin
um góðu eiginkonu, tengdadóttur,